de tweede dag in Wenen

Zaterdag 3-juni-2023

Deze morgen is ter vrije besteding. Wij met zijn drieën gaan op stap naar de Prater daartoe pakken we de metro. Een uitstekend systeem. De OV kaartjes worden eerst even geactiveerd en dan volgen we Pierre die alles keurig heeft uitgezocht. Je komt ogen en oren tekort om alles te beleven. Met uitzondering van Sraar en Gerard gaat de rest in het beroemder reuzenrad. Nadat de achterblijvers kennis hebben genomen in welke cabine het viertal verblijft, genieten zij van dubbele Wiener melange. Na dit hoge avontuur schunkelen we langs de diverse attracties en sluiten af met andermaal een drankje en lopend naar de metro slaan we lichte proviand in als kleine lunch. In het hotel maken we alles in gereedheid voor de lang verwachte optredens waarvoor we gekomen zijn. De bus zet ons zangers af vlakbij de Ebersahl. Tijd voor de onvermijdelijke omkleedparty en het inzingen. Onderwijl komen de Wiener Sänger ook opdagen en oefenen we het Oostenrijks volkslied. De Ebersahl is van middelgrote omvang en daardoor mooie acoustiek en knus. We wachten op wat komen gaat en ondertussen zingen de Weense zangers in. Tegen 16:00 is alle inzingen voorbij en is het wacht op de dingen die komen gaan komen. Om 17:00 beginnen de Wiener sänger aan hun deel en wat opvalt is dat er enkele vrouwen deel uitmaken van dit koor. Misschien toeval, maar in Wenen is nu de week van de regenboog. Na de pauze laten de Nederlanders zich van een betere kant horen. We worden volgens mijn telling met veel meer applaus beloond. Tegen 18:15 uur wederom de verkleedpartij en wachten op de bus die ons naar een hooggelegen restaurant brengt om te kunnen genieten van het geweldige uitzicht over de stad. Maar de rit duurde tot na zonsondergang en er viel weinig van uitzicht te genieten. Voordien komen we met de bus door Klosterneuburg. Het duurt wel een hele tijd voordat er iets te eten komt. De zaal waarin we zitten is trojvol en de bediening laat te wensen over. Daardoor ontstaat er wat paniek want de laatste bus gaat om 23:02 en terwijl ik dit opschrijf is het al zo laat maar nog steeds geen eten. Inmiddels is de eigen bus geregeld en dat ten koste van de bus trip naar de kerk. Dat moet dan met openbaar vervoer. Het afrekenen duurde ook erg lang en uiteindelijk is iedereen om 0:15 bij de bus en om 01:00 kunnen we dan naar bed. Het wordt een korte nacht want om 07:00 ontbijten.

De eerste dag in Wenen

Vrijdag 2-6-2023

Deze dag begint om 09:00 uur na een uitgebreid ontbijt, met een rondtoer door Wenen. Alle van belang zijnde gebouwen en standbeelden worden uitvoerig belicht terwijl de chauffeur zijn rondje erlangs maakt. We worden bijgepraat door twee Nederlands talige gidsen die hun vak prima verstaan. De lunch wordt genuttigd in restaurant Libella waarna we een langere wandeling maken en aankomen in het gebouw van de Musikverein, tevens de thuisbasis van ons gastgever koor. Daar worden we rondgeleid en krijgen uitleg. Als koor laten we klanken door de gouden zaal klinken. Ook komen we in de ruimtes van de Weiner Männer Sangverein. We worden daar getraceerd op een bijna één uur durend interessant betoog over ontstaan en vooral financiën van deze sangverein. Tijd voor terugkeer naar het hotel. De geplande opera uitvoering gaat niet door wegens te weinig belangstelling. Met ons zessen maken we een spatziergang en komen voor het avondeten terecht bij pizzeria Bummelhof aan de Mariahilferstrasse waarna we deze dag moe en voldaan afsluiten. 

Op weg naar Wenen

Donderdag 1-6-2023

Vandaag is het dan zover. We gaan met drie Reuverse bassen naar Wenen met het koninkrijk Roermonds mannenkoor, die voor deze gelegenheid te weinig bassen hadden. Onze partners gaan ook mee. Om zes uur vertrekken we vanuit Roermond. Eerst worden we met zijn zessen met een taxibusje opgehaald. Het is een volle tweedekker bus maar is ook wel nodig voor dit grote gezelschap.

We hadden een korte nacht en proberen dat wat bij te slapen, maar zonder veel resultaat. Er staat een lange rit gepland, vertel om 06:00 en geplande aankomst in Wenen 20:00 uur.

Zonder files verloopt het helaas niet deze reis. Na Frankfurt wordt een pauze ingelast en stapt een andere chauffeur achtergrond het stuur, Arco. Die begeleid ons verder naar en door Wenen. Deze wissel is in de buurt van Verburg. In de buurt van Aistersheim is wederom pauze, waarna we het laatste gedeelte naar Wenen afleggen. Uiteraard vermoeid komen we rond 20:30 aan bij het hotel. Vervolgens gaan we voor het avondeten naar een gereserveerd restaurant om de hoek.

Dan zit de eerste dag erop.

Thuis

Donderdag 8 september 2022

Het wordt een lange dag vandaag, om half twee in de morgen opstaan en even later met de taxi naar de luchthaven van Dublin. Ruim drie kwartier rijden met een gezellige taxi chauffeur die het wel prettig vindt zo vroeg te werken want er is nauwelijks verkeer. 
Voor het eerst sinds weken worden we verrast met een regenbui, och zei de taxi chauffeur, dit is Ierland. Aangekomen op een nog half slapende luchthaven moeten we nog even wachten om de koffers af te kunnen geven. Dan gaat het verrassend snel door de security heen en verder is het een uitgestorven boel. Nergens iets te krijgen. Tegen 04:00 uur is er eindelijk koffie te krijgen. Prima op tijd vertrekken we naar Amsterdam. 

Toch een positieve opsteker voor de maatschappij Air Lingus, zij hebben zowel op de heenreis als op de terugreis prima gezorgd voor alternatieven, al moesten we wel even balen dat het allemaal niet volgens schema verliep. Ze lieten ons niet aan ons lot over. Over onze zogenaamde nationale trots hebben we andere dingen gehoord vanuit Bali en Singapore. 

In Amsterdam hadden we binnen no time onze koffers en redelijk snel de rechtstreekse trein naar Venlo. 

Zo komt er een einde aan deze onvergetelijke ervaring, die gezorgd heeft dat onze rugzak bol staat van herinneringen.

Onverwacht overnachten in Ierland

Woensdag 7 september 2022

Met een vertraging van bijna twee uur zijn we op weg naar Dublin. Af en toe wat slapen is min of meer gelukt, maar dat neemt niet weg dat er ook nog een dikke jetlag overheen komt. En zoals al een beetje gevreesd hebben we de aansluitende vlucht naar Amsterdam gemist. Bij aankomst in Dublin stond al iemand ons op te wachten met tickets voor de vlucht naar Amsterdam van morgenochtend 06:00 uur en aanwijzingen voor het hotel waar we naartoe gebracht zouden worden. Oorspronkelijk brengen ze ons met een busje naar het Carlton hotel vlakbij de luchthaven, maar daar aangekomen bleek er geen plaats voor ons. Na enig wachten werden we met een taxi naar Ashbourne gebracht, hotel Pillo. In plaats van vlakbij de airport zijn we nu zeker een half uur rijden daarvandaan. Morgenochtend om 02:30 uur met de taxi naar de luchthaven. Dat wordt weer spannend.

Met een rugzak vol met reserve jetlag, omdat de originele niet meer in je hoofd past, beginnen we vandaag om 16:00 uur Ierse tijd aan de lunch.

Dan doet zich een volgend onverwacht probleem voor; alle apparaten waren zo langzamerhand leeggelopen en hadden nieuwe spanning hard nodig. Ierse, oftewel Engelse stekkers! Alleen met veel moeite lukte het om in het scheerapparaat stopcontact stroom af te tappen en dan ook nog slechts één voor één. Gelukkig had ik ook nog een volgeladen reserve accu.

De laatste etappe, op weg naar huis

Dinsdag 6 september 2022

De dag van vertrek breekt aan en van het afscheid nemen van een prachtig land met vele mensen van allerlei pluimage.
Wat we gisteren niet voor elkaar kregen hebben we vanmorgen eerst gedaan, Leinie's zus bellen en feliciteren met de verjaardag.
Het is mooi weer zoals we gewend zijn en besluiten om een kijkje te nemen bij de water vallen van Tumland. Die blijkbaar vlakbij ons hotel te zijn, hoewel net niet op loopafstand maar ongeveer 5 minuten met de auto. Niet alleen watervallen maar ook een water kracht centrale en een brouwerij. Door het zuivere water en de energie op waterkracht een ideale combinatie voor een brouwerij, die eind 19de eeuw is opgericht. Rondom de watervallen is ook een mooi park aangelegd en voor de zalm zijn vistrappen aangelegd. Kortom de moeite waard om te bezoeken. Als we nog even willen pauzeren voor koffie worden we teleurgesteld want het restaurant is voorgoed op slot. Dan maar verder rijden richting noorden. Eerst maar even tanken en vloeistof voor de keel inslaan. Met wat moeite lukt het toch om benzine te tanken, probleem was dat de automaat vraagt om de postcode en de onze kent ie niet. Dan maar vooruit betalen als enige alternatief. De rit verloopt probleemloos.

We herinneren ons mooie glas kunst in Tacoma en ja hoor de Navigator kent er wat van. We komen terecht bij een actieve glasblazerij met uitgebreide collectie te koop, maar dat trekt de creditcard niet meer denk ik. Niet dat de tijd dringt maar we willen wel graag op tijd op de luchthaven zijn en dus gaan we op naar het inlever punt voor de huurauto. We hebben totaal 2335 mijlen gereden in een prima auto. Gelukkig dat de benzine nog wel betaalbaar is voor ons, gemiddeld 4,60$ per 4ltr. Voor de Amerikanen zelf behoorlijk prijzig. Vijf jaar geleden herinner ik me prijzen van rond 2,65$.
Het duurt even voordat we kunnen inchecken en intussen nuttigen we een simpele lunch en wachten geduldig tot we de koffers kunnen inleveren. We hebben in Dublin krap een uur overstap tijd, en als ik kijk naar de actuele stand van zaken dan betwijfel ik of we dat gaan redden want nu al staat de vertrektijd hier al op één uur vertraging. Door de security zijn we snel, daar kunnen ze denk ik in Amsterdam nog wat van leren. We wachten maar af hoe het verder gaat. In het volgende en waarschijnlijk laatste berichtje komen we daar zeker op terug.

Voor nu bedankt voor jullie aandacht en tot wederziens.

Op weg naar Mount St Helens

Maandag 5 september 2022

De dag begint fris met 12°. We gaan vroeg op stap want we hebben afgesproken bij het observatorium van Mount St Helens. Dat ligt ongeveer halverwege Seattle en rond 10:30 hopen we elkaar daar weer te zien. Wij zijn er rond die tijd en omdat we de familie nog niet hebben gezien maken we nog even een rondje. Vandaag is het overigens labor day, en vrijaf voor de meeste Amerikanen.

Na een kwartiertje zien we de familie Lemmen. Bart is met de motor gekomen. Gezamenlijk gaan we de boel verkennen in en rond het gebouw en we zijn onder de indruk van de kracht en het geweld dat de natuur in zich heeft. De laatste grote explosie was in 1980 waarbij toen de top van Mount St Helens volkomen is weggeslagen. Er zijn toen enkele tientallen personen omgekomen veelal houthakkers die in de naaste omgeving aan het werk waren. Een indrukwekkende film toont life beelden van die gebeurtenis. Ook wordt uitgebreid stilgestaan bij het ontstaan van vulkanische activiteit en hoe de boel goed gemonitord wordt in de hoop voor een volgende explosie tijdig te kunnen waarschuwen. Hoewel de omgeving zo goed als onbewoond is zijn er toch altijd mensen en zeker toeristen.

Wikipedia heeft veel informatie beschikbaar over Mount St Helens.

Voor een picknick lunch werd weer keurig gezorgd en daar hebben we met volle teugen van genoten. Zo zoetjes werd het tijd om wat overgebleven spullen op Amerikaanse bodem achter te laten en de familie was er vast blij mee.

Na een tikkeltje emotioneel afscheid gaan we ieder onze eigen weg. Voordat we de I5 opgaan ( dat is de Interstate 5) nemen we even pauze met koffie. Na anderhalf uur komen we aan bij het hotel in Tumwater. We houden ons allereerst maar eens bezig met het op orde brengen van de koffers. Hoe dan ook moet geprobeerd worden alles in de twee koffers te persen. Na een tijdje wikken en wegen wat wel en wat niet meer mee hoeft lijkt het doel bereikt te worden.

Tijd om de inwendige mens aan te sterken en dat gebeurt bij de buren, een brewery, waar voornamelijk pizza wordt geserveerd, maar wij kiezen voor spaghetti met gehaktballetjes, prima keuze bij deze van oorsprong Duitse restaurateur. Hij luisterde ook naar een echte Duitse naam: Herr Jung. Zijn grootouders waren ooit naar USA gekomen.

Morgen tegen de avond staat onze vlucht gepland terug naar huis en misschien dat we nog even wat van de omgeving hier kunnen meepikken.

De vijfde dag in Portland

Zondag 4 september 2022

Het weer begint rustig, reden om geen korte broek aan te trekken, en de temperatuur loopt vandaag wel wat op maar het is aangenaam. Dat oplopen van de temperatuur heeft ook wel te maken met de spanning van wat ons vandaag te wachten staat. Om 10:30 uur worden we opgehaald en naar het huis van de Lemmens gebracht. Daar wacht vooral Leinie zelf aangename verrassing. Ik had stiekem geregeld dat we vanmorgen een klein verjaardags feestje zouden vieren, kompleet met een echte birthday cake en kaarsjes, en tot haar grote verrassing kreeg Leinie een mooi fotoframe om de mooiste vakantiefoto's in te zetten. De verrassing is en was kompleet.

Voor het vervolg van de dag gaan we naar Carlton, een leuk stadje midden in een groot wijngebied. Nadat we de plaats een beetje verkend hebben gaan we bij de lokale bakery voor de lunch. Hierna is het tijd voor de vooraf geplande wijnproeverij in een van de vele wijnboerderijen. Deze heet Lemelson. Daar krijgen we vijf soorten wijn voorgeschoteld en we laten ons dit goed en weldadig langs de smaakpapillen glijden, af en toe afgewisseld met een slokje water of een cracker met heerlijke kaas selectie. Gelukkig hebben we een echte BOB in ons midden waardoor we met een gerust hart verder kunnen. Voor het avondeten, dat eigenlijk ook meteen een afscheidsdiner is, rijden we terug naar Hillsboro en strijken neer bij Imbrie Hall, waar we met zijn zevenen een voortreffelijk diner genieten.

Tijd om terug naar het hotel te gaan en spullen te pakken voor onze een na laatste rit vóór de terugreis van dinsdagavond. Morgen rijden we ieder apart naar Mount St Helens. Daar ontmoeten we elkaar weer en gaan gezamenlijk een kijkje nemen. Daarna reizen wij door naar onze laatste stek in Tumwater Olympia. De laatste etappe naar ons vertrekpunt Seattle AirPort, is dan nog betrekkelijk kort