PYONGYANG nader verkennen

Dinsdag 30 april

Lekker uitslapen tot 07:15. In de ochtend hangt er een wolkendek over de stad, maar al snel breekt de zon er doorheen en dat belooft weer een mooie dag te worden. Zoals iedere morgen eerst water inslaan, want kraanwater moet je hier absoluut niet drinken, dit keer 3 flesjes voor 1$. Voor mij een mager ontbijt een paar broodjes, wat cake en boter met (oplos)koffie. Er is voldoende, maar buiten mijn smaakpatroon, zoals rijst, vis, kip en de nodige noedels. Onze eerste stop is het liberation museum, waar we uitgebreid uitleg krijgen over de Koreaanse oorlog met de nodige beelden en attributen die nog eens duidelijk maken hoe heldhaftig de NKoreanen wel geweest moeten zijn. Op een niet mis te verstane wijze wordt duidelijk gemaakt hoe de vijand zou hebben toegeslagen. Door een echte loopgraaf gaan we langs een verzameling buitgemaakte (voornamelijk amerikaanse) oorlogs spullen en moeten we even over het bekende spionageschip de Pueblo dat op de Amerikanen is buitgemaakt. Men laat geen moment voorbijgaan om aan te tonen hoe dapper de NKoreanen geweest moeten zijn. Na een bezoek aan de school of arts, waar vele takken van kunst worden beoefend, maken we twee ritjes met de geweldige metro. Deze ligt zeer diep onder de grond. De metro stations lijken kopie van die uit Moskou met de nodige pracht en praal. In het centrum van de stad genieten we van de lunch die opgeluisterd wordt door een meiden band die wat disco betreft niet onder doen voor menige mannelijke collega gelardeerd met een sausje Koreaanse muziek in klederdracht. Het weer is en blijft prima.(24gr) Voor Koreaanse begrippen hebben wij een best luxe bus met airco. Chinees fabrikaat met techniek die doet denken aan onze bussen uit de jaren 60. Samen met de groep van 18 reizen drie alleraardigste begeleiders mee een dame en twee heren, waarvan er een op stage is plus een vaste chauffeur. Op de chauffeur na spreken ze alle drie redelijk goed engels. Namens de reisorganisatie KORYO reist een Australiër mee die zelf woont in Beijing. De organisatie KORYO is Chinees en de Koreaanse organisatie heet KITC, oftewel Korean International Tourist Company, deze heeft ook de bussen en begeleiders ingezet. Na de lunch uitgebreid bezoek aan de art galery aan het grote plein met uitleg over honderden jaren oude kunst, vergelijkbaar met ons Rijksmuseum maar dan NKoreaans. Vlakbij de rivier zijn meerdere sportaccomodaties in de openlucht en dat was aanleiding voor een volleybal partijtje tussen enkele groepen toeristen, het ging er fanatiek op los onder enthousiast gejuich van het publiek zowel Koreaans als toerist. Na deze enerverende matches waren we wel toe aan iets vloeibaars en dat werd een heuse bierproeverij met keuze uit 7! soorten, allemaal lokaal gebrouwen. Ik koos voor rijstbier met een redelijk zachte afdronk. Naast het bier werd als een soort snack koude droge vis geserveerd, een soort stokvis denk ik, openbreken en op stukjes kauwen. Oorspronkelijk zou er voor de liefhebbers vanavond cinema zijn, maar dat gaat om onduidelijke reden niet door. Wel morgen naar het circus, buiten het dagprogramma om en dus extra. Vervolgens gaan we naar een hamburger restaurant. Echte hamburger met koude frietjes, roerei, salades en kip. Het kon niet op. Elke maaltijd wordt rijkelijk omgeven door het lokale standaard bier, ongeveer 5% en naast mineraalwater het enige drinken. Morgen vertrekken we om 08:30 uur.

De eerste dagen waren erg spannend en een beetje nerveus, maar gaandeweg de week kwam er wat meer ontspanning en begin je je wat meer thuis te voelen. Je merkt dat ook NKoreanen gewone mensen zijn met hun eigen dagelijkse zorgen en verlangens en behoeftes. Je leeft wat losser binnen een afgebakend kader uiteraard. Je merkt nauwelijks iets van vervelende dingen en het eten wordt ook beter verdraagzaam doordat het minder scherp gekruid is. Je ziet wel duidelijk verschillen in stand of rang aangegeven door de kleding en of uniform. Opvallend is dat iedereen op straat er goed verzorgd uitziet en goed gekleed is. Vrouwen in mantelpakje en hoge hakjes en mannen in maatcostuum, soms zelfs zijde. De taal is onverstaanbaar zowel in schrijven als in spreken. Engels wordt maar door een selecte groep gesproken of begrepen en dan ook nog gebrekkig. De begeleiders spreken goed Engels. In ons hotel verblijven zeker enkele tientallen toeristische groepen die iedere morgen met hun eigen bus hun eigen weg weer gaan. We hebben er nauwelijks of geen contact mee. Wil je in contact komen met de lokale bevolking dan is dat niet uitgesloten, maar we verstaan of begrijpen elkaar niet. Contact moet dus via een van de begeleiders en als je iets te diep ergens op ingaat dan leidt de begeleider het gesprek heel subtiel af en wijst er bijvoorbeeld op dat de bus staat te wachten.

Maandag in KEASONG

Maandag 29 april

Overnacht in de grensplaats Keasong. Na een lig ontbijt wandelen we eerst een stuk door de stad, onderweg zien we een vrouw met de fiets en achterop een nog levende big probeert het trottoir op te komen, en nog veel meer vreemde dingen, maar vooral veel fietsers. Alles wat vervoerd moet worden gaat op de fiets of achter op de rug. Aangekomen bij een soort dorpsplein komen de bussen eraan om ons op te halen. Soms zijn er meerdere groepen bij elkaar in een hotel, maar zelden trekken die groepen ook samen op. Iedere groep heeft zijn eigen programma. Wij gaan naar de DMZ (gedemilitariseerde zone) met onderweg daarnaar toe veel stops en shops en ellenlange procedures om door te mogen. Vooral veel gedenkplaatsen en herinneringen aan het einde van de oorlog en hoe die tot stand is gekomen. We konden helaas niet in de blauwe barakken komen, waarom is niet duidelijk, we moesten het doen met een blik op het zuiden vanaf het balkon van het officiële gebouw aan de noordzijde. Op deze plek had ik ineens contact met het netwerk van de zuidzijde, dus snel een sms naar Leinie gestuurd dat alles oké is. Daarna werd al snel werd deze verbinding verbroken. Na de lunch via binnenweggetje naar een top vanwaar zicht zou zijn op de echte muur op de 38e breedtegraad, maar ondanks verrekijker niet te zien. Een hoge militair gaf uitleg hoe die betonnen muur tot stand is gekomen. De weg terug was zeer slecht en stijl. Terug in Keasong even langs het hotel voor een plaspauze en ik had mijn selfistick in het hotel laten liggen en kreeg die hier weer terug. Terug naar Pyongyang over 170km praktisch lege vierbaans autosnelweg. Halverwege weer gestopt voor koffie in hetzelfde restaurant als op de heenweg. Eerst een stop bij een ander UNESCO project een soort openlucht museum met eeuwenoude gebouwtjes. Oorspronkelijk was Keasong de hoofdstad van het totale keizerrijk Korea. Goede lunch in Keasong waarna we op een helling naar de standbeelden van de leiders liepen en vandaar een uitzicht hadden op meer dan 400 jaar gespaard gebleven deel van Keasong. Het land bezit vele uit de kluiten gewassen standbeelden, vaak van kostbare materialen. Er is een eigen industrie voor het maken van deze beelden die wereldwijd worden geëxporteerd. Prima diner in Pyongyang in een BBQ restaurant, waarbij midden op tafel vuurtje met gasbrander en daarop vooral eend en rundvlees. Terug naar ons eerdere hotel waar ieder weer dezelfde kamer kreeg toebedeeld. Even in bar nagekletst met twee Duitse medereiIgers. Morgen vertrekken we om 08:45 uur. Even met Leinie gebeld dat het goed gaat. Opvallend is dat vrouwen, vooral de jongere generatie keurig gekleed gaan, mantelpakjes en hakjes. Mannen zie je in keurige maatcostuums, soms zelfs van zijde.

Zondag in Pyongyang en op weg naar Keasong

Zondag 28 april 

Vandaag nette kleren aan, er staan enkele officiële momenten op het programma. Dat betekent keurig overhemd met stropdas, nette broek en aangepaste keurige schoenen, voor de heren.  Na het ontbijt naar het mausoleum dit duurt ruim twee uren. De voorbereidingen zijn zeer uitgebreid en er zijn grote groepen Koreanen die allemaal in specifieke groepen geleid worden naar het heilige der heilige. Zo kun je het wel noemen. Het zijn in feite twee grote paleizen, een voor de eerste Leider en een voor de tweede. De pracht en praal zijn onbeschrijfelijk, de weg er naar toe via allerlei gangen is even prachtig als luxueus en voorzien van ellenlange rollende trottoirs en roltrappen en alle gangen zijn voorzien van verwarming en airco, al naar gelang het jaargetijde. Er heerst gepaste stilte en discipline en foto maken is uitgesloten. Alles gaat met militaire discipline, vier naast elkaar. Voordat je in de eigenlijke ruimte komt moet je door de detectie, dan via een luchtsluis, waarschijnlijk is men bang voor insecten of zoiets. Gezamenlijk met zijn vieren loop je naar het voeteneind, maakt een buiging en gaat linksom, wederom een buiging, loopt achterom verder maar achter het hoofd mag niet gebogen worden, maar wel weer aan de andere zijde.  In groep verlaat je de ruimte. Na de in zacht rood verlichte ruimte waar de leider ligt opgebaard onder een glazen koepel wordt je geleid door een ruimte gevuld met eretitels die er in overvloed zijn en naar het laat aanzien hoofdzakelijk aan zichzelf uitgereikt, maar ook diverse hoge ere doctoraten uit verre landen. Dan kom je in de ruimte waar zijn persoonlijke treinrijtuig staat te pronken kompleet ingericht, waarna de daaropvolgende ruimte plaats beidt aan de persoonlijke limousine van het kaliber Mercedes hogere klasse, heel behoedzaam zijn de wielen millimeters van de grond en keurig in stijl zwart bijgepoetst. Deze procedure wordt herhaald voor de zoon die op dezelfde manier wordt herdacht met eigen trein, diverse onderscheidingen en doctoraten, eigen trein rijtuig en wederom limousine uit een latere jaargang. De procedure naar de uitgang gaat iets sneller en er is even tijd voor een fotomoment een de buitenkant. 

Tijd voor iets luchtigers met een fotoshoot bij het dolfinarium en de bibliotheek. Op naar het volgende moment van verering als vast onderdeel voor iedere toerist, de bloem ceremonie en buigingen bij de grote standbeelden, die naar schatting zeker 14 mrt hoog zijn. Er waren op deze zondag opvallend veel bruidsparen die een fotocessie maakten bij de standbeelden. Een fotograaf bood aan om van onze groep een speciale foto te maken en zo geschiedde. Lunchen doen we net als dineren iedere keer op een andere plek, dit keer weer in de stad nu met koude noedels, veel scherp spul en ijs toe. Op weg naar Keasong zien we een pretpark, maar de klim is zo fors dat ik niet de enige ben die daar van afziet. De kaarsrechte autosnelweg is een ware beproeving voor mens en machine. Halverwege is een brugrestaurant, maar de koffie en andere versnaperingen worden gewoon buiten geserveerd. De autoweg is op een enkel spaarzaam voertuig na volkomen leeg, wel onderweg op diverse plaatsen checkpoints. Vlak voor Keasong gaan we even de bergen in voor een UNESCO project, ook dit maar halverwege gelopen door te grote hoogteverschil. Door naar Keasong dat ligt niet ver van de grens af. We verblijven in een oud traditioneel hotel met allemaal aparte units, waarschijnlijk voormalige woningen allemaal oud maar proper en basic, we blijven hier een nacht. Het diner en ontbijt is een languit zitfestijn voor velen erg ongemakkelijk maar je moet je aanpassen. De bedden zijn redelijk, al heb ik wat ruzie met de lakens. Door de vloerverwarming is het tamelijk warm. 'S morgens om 05:00 uur hoor je de luidsprekers met marsmuziek en vermoedelijk voordrachten om de bevolking wakker te maken en tot arbeid aan te sporen. Ook hier overal je schoenen uit. Diner is traditioneel Koreaans, maar bij het ontbijt is er gelukkig brood en roerei. Morgen gaan we later weer dezelfde autoweg terug, maar eerlijk is eerlijk, alles went op den duur. Dus ook de gaten en kuilen.'s nachts is er geen stroom, maar de zaklantaarn biedt uitkomst. Morgen om 08:00 uur vertrek. 

Op weg naar Noord Korea en de aankomst

Donderdag / vrijdag 25 / 26 april

Het grote avontuur gaat beginnen.

Na maanden van voorbereidingen is het dan zover. Ruim op tijd hebben Leinie en Frans mij bij de vertrekhal in Düsseldorf afgezet, om 10:00 uur.

De balie van British airways gaat echter pas om 11:45 open en dus wachten. Daarna kon ik pas in de lounch van BA terecht, maar dat duurde maar kort want de vertrek gate is nog een heel eind lopen geblazen. De vlucht eerst naar London, daar overstappen op de vlucht naar Beijing. In Londen vrij snel en probleemloos door de security, dus weer even genoeg tijd in London. Mooi weer in London. Lange vlucht van ruim 10 uur en iets eerder dan gepland aangekomen in Beijing. Weinig geslapen tijdens deze vlucht. Ik dacht voldoende tijd te hebben voor de overstap naar Pyongyang maar dat viel tegen de procedure is erg ingewikkeld. Eerst koffer ophalen met een treintje naar de bagagebanden, maar dat ging niet want ik moest eerst een 72 uurs visum vrije doorgang aanvragen. Ondertussen ben ik wel van het kastje naar de muur gestuurd, uiteindelijk toch in een achteraf hoekje het visum opgehaald. Lastig als niemand je verstaat of begrijpt en veel aanwijzingen alleen in onbegrijpbaar Chinees is. Daarmee kon ik via een treintje naar de bagageband, maar die was helemaal leeg. Geen koffer te zien en daarna liep bijna alles fout. Koffer stond bij een kantoortje dus dat was opgelost. Bij de uitgang, waar ik achteraf helemaal niet moest zijn, stond iemand met een papier en mijn naam erop! Ik dacht dat is effe fijn, maar die man liep met mijn koffer naar buiten naar de parkeerplaats en toen dacht ik dat gaat fout. Hij liet mij op zijn mobieltje de naam van een hotel zien. Via de vertaalapp op mijn telefoon kon ik hem duidelijk maken dat ik helemaal niet naar een hotel moet, maar naar Pyongyang. Prompt liet hij mijn koffer uit handen vallen en verdween. Oorspronkelijk was het wel de bedoeling dat ik een nacht in Beijing zou blijven, maar dat was veranderd. Kennelijk wist deze chauffeur dat nog niet. De goede man verstond geen woord Engels en ik geen Chinees. Terug naar binnen en zoeken maar. Bijna was ik in een val getrapt. Iemand wilde mij helpen met de koffer naar de incheckbalie voor Pyongyang en zo de lange rij te omzeilen. Ik gaf de koffer niet uit handen, maar hij wilde wel €20 vangen. Ik dacht ho maar. Ik kwam hier niks verder want ik miste nog mijn originele visum voor NKorea. Ik moest gaan zoeken naar de contactpersoon van Koryo tours die heeft mijn originele visum voor NKorea. Na veel heen en weer gedoe eindelijk gevonden en door een kilometers lange rij naar de incheckbalie. Wederom met het treintje naar terminal 3. Security is hier echt hopeloos, ook hier kilometers file en elke Chinees denkt dat hij voorrang heeft zeker op westers uitziende medeburgers. Net op tijd bij de gate aangekomen, maar toch nog ruim een uur vertraging door een groep laat aankomers. We vliegen met Air China en niet met Koryo air, nu zitten we in een Boeing, al is die ook al aardig gedateerd. Als warme hap krijg ik beef met noedels. De aankomst in Pyongyang is een belevenis. Het is een enorm vliegveld met twee terminals en vele stilstaande, voornamelijk Russische toestellen maar wel veel bewegende officials in allerlei verschillende outfit, die ervoor zorgen dat je de juiste route neemt. Iedereen doet zijn uiterste best. Mijn koffer is in Düsseldorf ingesealed en wordt verder niet gecontroleerd, wel de rugzak die wordt binnenste buiten gekeerd. Alles wat geschreven tekst bevat wordt eruit gehaald en door iemand anders nader bekeken. Zonder problemen kan ik verder naar de klaarstaande bus die ons in 30 minuten naar de stad brengt, over snelwegen die best wel wat vers asfalt kunnen gebruiken. De bus rammelt aan alle kanten en we worden door elkaar geschud. In de stad zelf is toch wel wat meer verkeer dan ik verwacht zou hebben. Het hotel is super de lux en ligt op een eiland in de rivier, het heet YANGGAKDO. Ben ingedeeld op de 38e etage. Zeer luxe badkamer, met een kleine koelkast op de kamer. Echt westers, soms beter dan wij zelfs in USA gewend zijn. 's nachts is het pikkedonker in de stad. Het diner is pure luxe en tijdens dit etentje maken we kennis met de groep van 15 personen, uit Singapore, Indonesia, Schotland, Noord Ierland, Spanje, Australië, Nederland en Duisland. Diner met vis, kip en noedels. Tegen 21:00 uur ga ik moe naar bed. Het verblijf in dit hotel is gepland voor twee nachten. Even met Leinie gebeld dat alles goed gaat tot dusver. Ze is blij te weten dat tot zover alles goed is verlopen.

Friday April 26

Flight arrival to Pyongyang by either Air Koryo JS 151 or Air China CA 121

Check in & dinner at hotel Yanggakdo International Hotel, Pyongyang

Groep NOORD KOREA

De groep waarmee de trip in Noord Korea wordt gemaakt bestaat momenteel uit 15 personen, afkomstig uit: UK, Australia, Indonesia, the Netherlands and Singapore. Als het goed is ontmoeten we elkaar in Beijing.

Deze groep zal in Noord Korea begeleid worden door twee Noord Koreaanse begeleiders of begeleidsters en een chauffeur.

Een nieuw avontuur: NOORD KOREA

Ongetwijfeld zul je erover gehoord hebben. Over enkele dagen ga ik (deze keer alleen dus) een ontdekkingsreis maken en wel naar Noord Korea.

Eerst heb ik geprobeerd een andere website te gebruiken, maar dat gaf toch wel wat complicaties, waardoor het toch beter is om op de oude stek terug te keren. Waarom deze andere website zul je misschien afvragen: REISMEE.NL, kon ik niet meer vanaf mijn mobiele apparaten aansturen, maar alleen vanaf mijn PC. Dat is wat ongemakkelijk, maar daar is overheen te komen. Dus nu weer op de oude en vertrouwde plek onze (en mijn) verhaaltjes en verslagen, wellicht met enige vertraging.

Waarom Noord Korea? Pure belangstelling, hoe het mogelijk is om een land op zo’n manier te managen. In een dag of 8 probeer ik een heel klein tipje van deze sluier op te lichten en zelf te ervaren hoe het is om hier te zijn. Zonder ook maar enigszins de illusie te koesteren om daarna precies te weten hoe en wat over dit land.

Eerder schreef ik het volgende:

Als alles goed gaat ziet het ernaar uit dat op 25 April wordt begonnen aan een ontdekkingsreis naar Noord Korea. Deze keer ga ik alleen in gezelschap van een nog onbekende groep internationale medereizigers. De voorbereidingen zijn in volle gang en als er niks tussenbeide komt gaat de reis gewoon door. De bedoeling is om eerst naar Beijing te vliegen, daar zal dan de hele internationale groep bijeen komen en worden bijgepraat. Van daar vliegen naar Pyongyang met Koryo Air. Dan gaat het grote werk beginnen en in acht dagen hoop ik veel te zien en te beleven. De terugreis is gepland per trein naar Beijing, waar ik dan nog enkele blijf.

Er moet het nodige gedaan worden voordat je zo'n reis kunt beginnen. Natuurlijk zijn er allerlei voorschriften waaraan je je aan moet houden in dit land, maar zover ik nu weet, en kan overzien, hoeft dat geen probleem te zijn om veel van het land en de bevolking te kunnen zien en ontdekken. Eerst naar de huisarts om de nodige inentingen te regelen.

Ondertussen houd ik jullie via deze site op de hoogte van de voorbereidingen en verdere ontwikkelingen.

Waarschijnlijk wordt het in Noord Korea zelf moeilijk om dagelijks mijn verhaal op de website te plaatsen, maar dat zal zeker wel lukken als ik na terugkomst in Beijing weer over internet kan beschikken.

Inmiddels ben ik alweer een paar stappen verder op weg naar Noord Korea. De noodzakelijke inentingen zijn keurig verzorgd door mijn liefhebbende echtgenote. De Visa voor China en Noord Korea zijn ook geregeld. Het voorgestelde reisprogramma (wijzigingen altijd voorbehouden) ziet er globaal als volgt uit:

Aankomst Beijing dag twee (na een nachtvlucht) en overnachting in Beijing.

Vertrek naar PyongYang dag drie

Dag vier: Kaesong

Dag vijf en zes: PyongYang

Dag zeven: Pyongsong.

Dag acht: Nampo.

Dag negen: PyongYang

Dag tien: per trein naar Beijing

Dag elf en twaalf: Beijing.

Dag dertien: terug naar Europa.

Ondertussen heeft zich de eerste wijziging al aangediend:

Na aankomst in Beijing volgt meteen de vlucht naar PyongYang, omdat op de vlucht die oorspronkelijk gepland geen plaats meer was. Dat betekent één dag extra in PyongYang, en die moet nog ingevuld worden.

Helaas....

Je zult het inmiddels wel begrepen hebben, maar op het laatste moment is deze reis afgelast. Vrijdagavond zijn we naar Schiphol gereisd en hebben daar in een hotel overnacht met de bedoeling zaterdag morgen te vertrekken. Leinie had echter zulke pijn dat besloten werd terug naar huis te gaan. Daar meteen de huisartsenpost geraadpleegd. Met extra pijnstillers moet ze het weekeinde zien door te komen om maandag te proberen de eerder al geplande MRI scan te vervroegen.

Ook is de annulering van alles wat al gereserveerd was in gang gezet. Pas als we precies weten wat er aan de hand is kunnen we weer nieuwe plannen gaan maken.