Hardnekkige volhouder in GARDINER Montana..

Eerder meldde ik al dat een SUPER 8 motel in GARDINER ons ten onrechte een nacht in rekening probeerde te brengen. Na protest onzerzijds werd het bedrag wel teruggeboekt door de creditcard company. Maar dat motel blijft sputteren en beweren dat we wel degelijk moeten betalen voor een niet genoten overnachting die wel degelijk gecancelled was.

Ik heb nog niks gehoord van de creditcard. Zo heeft alles nog een staartje...

Ik ben toch blij dat ik bijna alles cash heb betaald.

Toch nog even pech???

Bij thuiskomst bleek dat het groene I-94W formulier nog in onze passen te zitten. In het begin hebbben we daar weinig waarde aan gehecht, we zijn immers al lang en breed thuis. Maar toch bleef er iets bij me knagen en ben ik eens gaan zoeken op internet nadat ik bij het Amerikaanse consulaat niet veel verder kwam. Nou dat blijkt toch een vet porbleem te worden als we niet tijdig in actie komen.

Officieel zijn we namelijk nog steeds in de USA. En als we ooit daar naar terug willen dan zeggen ze gewoon bij aankomst: sorry, u bent veel te lang en dus illegaal verbleven, dus rechtsomkeer weer terug...

Het is officieel je eigen verantwoording om dat formuliertje bij verlaten van de USA af te geven, maar je moet wel een stempel in je pas hebben van de immigratiedienst dat je ook echt bent vertrokken. Volgens de site op internet schijnt het vaker voor te komen dat de immigratiedienst gewoon vergeet te stempelen...

Via allerlei trucs moeten we nu proberen aan te tonen dat we daadwerkelijk het land verlaten hebben. Simpel toch: je hebt immers je boardingpassen nog? Oei, dus niet, wat nu?? Dan maar naar officiele instanties en die laten verklaren dat je toch echt wel in Nederland bent. Dat lijkt weer zo simpel, maar toch: de politie is immers je beste maat? die weet er geen raad mee: hebben ze nog nooit van gehoord en daar kennen ze geen protocol voor???!!!

Dan de gemeente maar, samen met een voorgekauwd verhaaltje op papier lukte dat wonderwel en met diverse stempels op kopieen van de paspoorten is de hele zaak naar de USA onderweg.

Wel spannend he.

En nou maar afwachten als we weer daar naartoe gaan of we geen problemen krijgen....

Wordt ongetwijfeld vervolgd...

TERUG in NEDERLAND

We zijn er weer. In goede orde zijn we maandagavond in ZAVENTEM geland en per trein naar huis gereden. Wel drie keer overstappen: in Leuven, Luik en Maastricht. Leuk was anders met al die bagage.

Maar voor een trip van 5 weken hadden we in verhouding echt niet veel bagage. Twee koffers en ieder een rugzak. Gewoon zuinig zijn met wat je meeneemt was ons devies en achteraf had het nog minder gekunt. In bijna ieder motel kun je voor een paar dollar de was even doen en drogen. Halverwege de reis hebben we een doos met overtollige bagage (uitgelezen boeken) al teruggestuurd en dat scheelde al een heleboel. Die doos stond netjes klaar bij thuiskomst. Zeker bij een rondreis zoals wij gemaakt hebben, is het kritisch wat je meeneemt want bijna elke avond heb je een ander hotel en moet je de koffers naar de kamer sjouwen. En wat je vergeten bent koop je gewoon terplaatse.

De laatste dag, zondag dus, ging ons vliegtuig pas om 20,45 uur weg dus de dag moest wel zinvol worden ingevuld. Dat hebben we gedaan: ons plan om het poppenmuseum in BELLEVUE te bezoeken viel even in het water: om 10 uur stonden we daar op de stoep, maar opening pas om 13.00 uur. Toen naar een ander museum in RENTON (allemaal vlakbij SEATTLE): op zondag gesloten. Vandaar naar een memorial voor veteranen en dat kon toch niet gesloten zijn? Inderdaad dat is open en zoals vaak erg indrukwekkend. Toen was het inmiddekls ruim 1 uur en op naar de poppen. Dat was de moeite waard. Een prive verzameling van over de hele wereld bijeengebracht. Zelfs een kompleet poppenziekhuis met operatiekamer, allemaal miniatuur. Helaas mochten er geen foto's gemaakt worden, maar stiekem een paar geschoten. Die zit ik wel op de site.

Toen werd het tijd om de huurauto terug te brengen en van te voren bezochten we nog een gedenkplaats (memorial) voor algemeen. Duidelijk werd hoe meer geld je hebt hoe sjieker je begraven kunt worden, kompleet met kapel met airco.

Op het vliegveld werden we aanvankelijk ver uit elkaar in het toestel naar London geplaatst, maar achteraf kwam het toch goed en kwamen we een klein klasse hoger dan economy te zitten met iets meer beenruimte en luxere stoelen. Zo tussen economy en business class in.

De vlucht duurde korter omdat ze de noordelijke route kozen via noord canada en groenland, maar dat maakte niks uit want in Londen moesten we daardoor langer wachten op de aansluiting naar Brussel. In Londen begon het circus van security weer helemaal van voren.

Toch even koffie drinken in Londen en dat kostte maar liefst $15. Ja daar gaan de vakantiecenten nou aan op.

Vanaf nu proberen we de bagage vol met herinneringen wat te ordenen en op een rijtje te zetten. Ook zal ik wat foto's bijplaatsen want vanaf thuis gaat dat iets sneller.

Iedereeen die met ons heeft meegeleefd hartelijk dank en ook voor de warme reacties bedankt.

Ben benieuwd wie het stokje van reisverhalen gaat overnemen.

Groetjes van Leinie en Gerard.

SEATTLE AIRPORT

Het is nu echt voorbij. Wachten op de instap voor vertrek naar London. Dat komen we na 11 uur vliegen aan. Zal wel doomoe zijn. Maar aan alles komt een eind.

Onze reis was geweldig en het enige probleem is dat we een rugzak vol geweldige herinneringen en gedachten hebben over een geweldig land met evenzo geweldige mensen.

We hebben verschrikkelijk veel gezien en veel mensen ontmoet, dat was de reis best waard en nu gaan we eerst een lekker uitrusten want daar zijn we wel aan toe. Ondanks de dip van vermoeiheid die we soms hadden is het een fantastische trip geweest met iedere dag weer vol verrassingen. Ik hoop dat de lezers van deze verhalen genoten hebben van de soms langdradigheid, maar ja soms moet je wat.

Groet en tot in nederland over ettelijke uurtjes.

De plaatsen in het vliegtuig zijn niet zo gunstig maar we zien wel.

Leinie en Gerard

Dank aan ieder die met ons meeleefde

De laatste loodjes???

Het is maar hoe je het noemen wilt, maar binnen 24 uur na nu zitten we als het goed gaat in de lucht oostwaarts. Niet dat het zwaar valt integendeel, we zijn onderhand toe aan ons eigen nest.

Maar wat hebben we vandaag gedaan?

Ons plan was het museum of flight te gaan zien en dat is gelukt. Dit maakt onderdeel uit van de BOEING fabriek midden in Seattle waar het allemaal begonnen is. Gister waren we ruim 30 mile noordelijk van Seattle op de modernere site van BOEING in EVERETT. Hier zijn ook startbanen enz. In tegenstelling tot wat we gister hebben gezien was dit echt de moeite waard. We waren er al om 9 uur, maar helaas pas om 10 uur open. Geen nood er was meer dan genoeg te zien rondom het gebouw. En toen naar binnen. Geloof het of niet we waren tot ruim 4 uur onder de pannen en nog niet alles gezien.

Eevn een paar highlights dan: Alle soorten vliegtuigen militair en commercial die je ook nog kunt aanraken. Ook de AIR FORCE ONE van Kennedy en de laatste CONCORDE staan in rangorde opgesteld. Veel over de historie van BOEING en de originele fabriek waar het allemaal begon met houtbewerking enz.

Ook uitgebreid aandacht voor de wereldoorlogen waar BOEING natuurlijk een grote rol in heeft gespeeld. En verdomd als het niet waar is Leinie zag plots een fiets staan en meteen: dat is die fiets van opa. Hij stond namelijk bij een MESSERSCHMITT uit de oorlog.

Jammer maar we kunnen helaas geen foto's uploaden, dat ding is te langzaam en er zijn nog wachtenden na mij.

Ik denk dat dit het laatste bericht wordt vanuit USA, of we moeten nog kunnen op de luchthaven morgen, maar dat zie je wel.

Voor nu groet uit SEATTLE. Leinie en Gerard

SEA TAC AIRPORT

Het is inmiddels vrijdagavond lokale tijd en we hebben een dag achter de rug waar we ons iets meer van hadden voorgesteld. Met veel bombarie was door Boeing die rondleiding aangeprezen als het je vanhet. Maar ik moet je zeggen dat viel wat tegen.

Wat dan wel??

We kwamen aan bij het bezoekerscentrum en moesten alles inleveren zoals camera en telefoon en eventueel wapens zelfs.. Vanaf de grond kon je wat vliegbewegingen volgen van testvluchten van nieuwe vliegtuigen, maar dat was het zo'n beetje. Wel even heel spectaculair was het opstijgen van de dream lifter een omgebouwde 747 met een extra grote bult op zijn rug voor vracht.

Maar goed darana rondleiding dus, met de bus naar de grootse hangar ter wereld waar we op een bordes de assemblage van 747 konden zien en vervolgens de assemblage van 767 en de nieuwe 787 (dreamliner). Niet erg spectaculair, want alles van grote afstand. Het enige misschien dat we de 19de 767 zagen die KLM in gebruik gaat nemen. Dat stond er met grote letters op.

Via de bus weer terug naar het bezoekerscentrum en dat was het dan.

Deze computer is extreem langzaam dat uploaden echt niet kan van foto's. Daar moet je dan maar mee wachten tot we weer thuis zijn.

Morgen plannen we een bezoek aan het museum of flights in de stad Seattle. Misschien dat we daar meer zien.

Groetjes en bedankt voor de reacties,

Leinie en Gerard

WASHINGTON

Het is vandaag weer bloedjes heet, 35gr. Heel wisselend. We zijn in een wijnkasteel geweest (chateau gebouwd in 1976) waar ze franse en duitse wijnen maken. Echt op zijn amerikaans. We zijn nu neergestreken in RENTON even ten oosten van Seattle waar we twee nachten blijven. Dan nog twee nachtjes slapen vlakbij het vliegveld, zodat we al even aan het lawaai kunnen wennen en hup dan het vliegmachien in naar Nederland... via London en Brussel overigens. De vermoeiheid wisselt ook per dag, vandaag ging het weer beter ook met Leinie. Ook de motelprijzen wissel erg.

Zo dat is het voor nu, groetjes en tot volgende week

Leinie en Gerard