Thuis

Donderdag 8 september 2022

Het wordt een lange dag vandaag, om half twee in de morgen opstaan en even later met de taxi naar de luchthaven van Dublin. Ruim drie kwartier rijden met een gezellige taxi chauffeur die het wel prettig vindt zo vroeg te werken want er is nauwelijks verkeer. 
Voor het eerst sinds weken worden we verrast met een regenbui, och zei de taxi chauffeur, dit is Ierland. Aangekomen op een nog half slapende luchthaven moeten we nog even wachten om de koffers af te kunnen geven. Dan gaat het verrassend snel door de security heen en verder is het een uitgestorven boel. Nergens iets te krijgen. Tegen 04:00 uur is er eindelijk koffie te krijgen. Prima op tijd vertrekken we naar Amsterdam. 

Toch een positieve opsteker voor de maatschappij Air Lingus, zij hebben zowel op de heenreis als op de terugreis prima gezorgd voor alternatieven, al moesten we wel even balen dat het allemaal niet volgens schema verliep. Ze lieten ons niet aan ons lot over. Over onze zogenaamde nationale trots hebben we andere dingen gehoord vanuit Bali en Singapore. 

In Amsterdam hadden we binnen no time onze koffers en redelijk snel de rechtstreekse trein naar Venlo. 

Zo komt er een einde aan deze onvergetelijke ervaring, die gezorgd heeft dat onze rugzak bol staat van herinneringen.

Onverwacht overnachten in Ierland

Woensdag 7 september 2022

Met een vertraging van bijna twee uur zijn we op weg naar Dublin. Af en toe wat slapen is min of meer gelukt, maar dat neemt niet weg dat er ook nog een dikke jetlag overheen komt. En zoals al een beetje gevreesd hebben we de aansluitende vlucht naar Amsterdam gemist. Bij aankomst in Dublin stond al iemand ons op te wachten met tickets voor de vlucht naar Amsterdam van morgenochtend 06:00 uur en aanwijzingen voor het hotel waar we naartoe gebracht zouden worden. Oorspronkelijk brengen ze ons met een busje naar het Carlton hotel vlakbij de luchthaven, maar daar aangekomen bleek er geen plaats voor ons. Na enig wachten werden we met een taxi naar Ashbourne gebracht, hotel Pillo. In plaats van vlakbij de airport zijn we nu zeker een half uur rijden daarvandaan. Morgenochtend om 02:30 uur met de taxi naar de luchthaven. Dat wordt weer spannend.

Met een rugzak vol met reserve jetlag, omdat de originele niet meer in je hoofd past, beginnen we vandaag om 16:00 uur Ierse tijd aan de lunch.

Dan doet zich een volgend onverwacht probleem voor; alle apparaten waren zo langzamerhand leeggelopen en hadden nieuwe spanning hard nodig. Ierse, oftewel Engelse stekkers! Alleen met veel moeite lukte het om in het scheerapparaat stopcontact stroom af te tappen en dan ook nog slechts één voor één. Gelukkig had ik ook nog een volgeladen reserve accu.

De laatste etappe, op weg naar huis

Dinsdag 6 september 2022

De dag van vertrek breekt aan en van het afscheid nemen van een prachtig land met vele mensen van allerlei pluimage.
Wat we gisteren niet voor elkaar kregen hebben we vanmorgen eerst gedaan, Leinie's zus bellen en feliciteren met de verjaardag.
Het is mooi weer zoals we gewend zijn en besluiten om een kijkje te nemen bij de water vallen van Tumland. Die blijkbaar vlakbij ons hotel te zijn, hoewel net niet op loopafstand maar ongeveer 5 minuten met de auto. Niet alleen watervallen maar ook een water kracht centrale en een brouwerij. Door het zuivere water en de energie op waterkracht een ideale combinatie voor een brouwerij, die eind 19de eeuw is opgericht. Rondom de watervallen is ook een mooi park aangelegd en voor de zalm zijn vistrappen aangelegd. Kortom de moeite waard om te bezoeken. Als we nog even willen pauzeren voor koffie worden we teleurgesteld want het restaurant is voorgoed op slot. Dan maar verder rijden richting noorden. Eerst maar even tanken en vloeistof voor de keel inslaan. Met wat moeite lukt het toch om benzine te tanken, probleem was dat de automaat vraagt om de postcode en de onze kent ie niet. Dan maar vooruit betalen als enige alternatief. De rit verloopt probleemloos.

We herinneren ons mooie glas kunst in Tacoma en ja hoor de Navigator kent er wat van. We komen terecht bij een actieve glasblazerij met uitgebreide collectie te koop, maar dat trekt de creditcard niet meer denk ik. Niet dat de tijd dringt maar we willen wel graag op tijd op de luchthaven zijn en dus gaan we op naar het inlever punt voor de huurauto. We hebben totaal 2335 mijlen gereden in een prima auto. Gelukkig dat de benzine nog wel betaalbaar is voor ons, gemiddeld 4,60$ per 4ltr. Voor de Amerikanen zelf behoorlijk prijzig. Vijf jaar geleden herinner ik me prijzen van rond 2,65$.
Het duurt even voordat we kunnen inchecken en intussen nuttigen we een simpele lunch en wachten geduldig tot we de koffers kunnen inleveren. We hebben in Dublin krap een uur overstap tijd, en als ik kijk naar de actuele stand van zaken dan betwijfel ik of we dat gaan redden want nu al staat de vertrektijd hier al op één uur vertraging. Door de security zijn we snel, daar kunnen ze denk ik in Amsterdam nog wat van leren. We wachten maar af hoe het verder gaat. In het volgende en waarschijnlijk laatste berichtje komen we daar zeker op terug.

Voor nu bedankt voor jullie aandacht en tot wederziens.

Op weg naar Mount St Helens

Maandag 5 september 2022

De dag begint fris met 12°. We gaan vroeg op stap want we hebben afgesproken bij het observatorium van Mount St Helens. Dat ligt ongeveer halverwege Seattle en rond 10:30 hopen we elkaar daar weer te zien. Wij zijn er rond die tijd en omdat we de familie nog niet hebben gezien maken we nog even een rondje. Vandaag is het overigens labor day, en vrijaf voor de meeste Amerikanen.

Na een kwartiertje zien we de familie Lemmen. Bart is met de motor gekomen. Gezamenlijk gaan we de boel verkennen in en rond het gebouw en we zijn onder de indruk van de kracht en het geweld dat de natuur in zich heeft. De laatste grote explosie was in 1980 waarbij toen de top van Mount St Helens volkomen is weggeslagen. Er zijn toen enkele tientallen personen omgekomen veelal houthakkers die in de naaste omgeving aan het werk waren. Een indrukwekkende film toont life beelden van die gebeurtenis. Ook wordt uitgebreid stilgestaan bij het ontstaan van vulkanische activiteit en hoe de boel goed gemonitord wordt in de hoop voor een volgende explosie tijdig te kunnen waarschuwen. Hoewel de omgeving zo goed als onbewoond is zijn er toch altijd mensen en zeker toeristen.

Wikipedia heeft veel informatie beschikbaar over Mount St Helens.

Voor een picknick lunch werd weer keurig gezorgd en daar hebben we met volle teugen van genoten. Zo zoetjes werd het tijd om wat overgebleven spullen op Amerikaanse bodem achter te laten en de familie was er vast blij mee.

Na een tikkeltje emotioneel afscheid gaan we ieder onze eigen weg. Voordat we de I5 opgaan ( dat is de Interstate 5) nemen we even pauze met koffie. Na anderhalf uur komen we aan bij het hotel in Tumwater. We houden ons allereerst maar eens bezig met het op orde brengen van de koffers. Hoe dan ook moet geprobeerd worden alles in de twee koffers te persen. Na een tijdje wikken en wegen wat wel en wat niet meer mee hoeft lijkt het doel bereikt te worden.

Tijd om de inwendige mens aan te sterken en dat gebeurt bij de buren, een brewery, waar voornamelijk pizza wordt geserveerd, maar wij kiezen voor spaghetti met gehaktballetjes, prima keuze bij deze van oorsprong Duitse restaurateur. Hij luisterde ook naar een echte Duitse naam: Herr Jung. Zijn grootouders waren ooit naar USA gekomen.

Morgen tegen de avond staat onze vlucht gepland terug naar huis en misschien dat we nog even wat van de omgeving hier kunnen meepikken.