De eerste dag Portland

Woensdag 31 augustus 2022

Vandaag is mijn oudste zus jarig en ze wordt 90 jaar. Het eerste wat vanmorgen gedaan werd is haar telefonisch feliciteren, en daar was ze zeer blij mee. Het hotel voor de afgelopen nacht is prima, maar aan de prijzige kant dus zoek ik een alternatief en dat is snel gevonden en een stuk voordeliger. Weliswaar is het hotel van afgelopen nacht uit de Hilton groep, maar ‘S nachts doe je toch je ogen dicht en dan zie je geen verschil. Ook het feit dat er een afwasmachine en komplete keuken beschikbaar is maakt voor ons niet zoveel verschil.

Vanavond dus een ander onderkomen in Portland.

Om 10 uur hebben we afgesproken bij de familie Lemmen. Voor de reparatie van enkele muziek instrumenten van de kids gaan we naar een bedrijf in Vancouver WA, vergelijkbaar met de firma Adams in Thorn, waarna we heerlijk lunchen bij Panera Bread. We gaan naar fort Vancouver, maar voordat we daarheen gaan moet er duchtig gesmeerd worden want de zon is fel en verbranding van de tere huid dreigt. Voordat we het fort ingaan lopen we door een bloemenpracht.

In het fort zien vele aspecten van de pioniersgeest uit de 19de eeuw. In een keuken wordt life salade bereid, maar het proeven ervan laten we aan de volgende bezoekers over. Allerlei denkbare oude ambachten zien we voorbij komen totdat we aankomen bij de echte smid in levende lijve bezig zien. Hij maakt een mooi stukje smeedwerk voor ons dat we in dank aanvaarden. We maken door de brandende zon onze opwachting in de uitkijk en geschuttoren. Bij de uitgang van het fort wordt de jeugd gevraagd de ingevulde vragenlijsten in te leveren en na het afleggen van de gelofte worden ze beide beëdigd als junior parkranger.

Niet ver hiervandaan is het Pearson Air Museum en daar gaan we naartoe. Zeer interessant met oude vliegtuigen van het begin van het vliegtijdperk, zelfs een oude Fokker staat hier. Ook hier worden de meiden bevorderd tot junior parkranger. We maken een rondje door de stad en zien enkele van de vele mooie bruggen. Na het nuttigen van een stevige pasta maaltijd is het tijd voor Jasmijn om naar haar scherm school te gaan en we bewonderen haar inzet.

Ondertussen wordt het tijd om het andere hotel op te zoeken en dat is een echte openbaring. Gisteren een splinternieuw en duur Hilton, vandaag ons bekende Best Western en dat is niet alleen beter in de prijs maar zeker zo fijn, met balkon. Wie doet je wat. Ik heb wel even al mijn charme moeten inzetten om dit voor elkaar te krijgen. Tot laat genieten we op het balkon met het zwembad aan onze voeten.

Naar Portland

Dinsdag 30 augustus 2022

Vandaag vertrekken we bij 12° vanuit Lincoln City aan de Pacific kust naar Portland, waar de temperatuur inmiddels boven de 30° is bij aankomst. Onderweg zien we eerst een mooi historische brug, een houten overdekte brug uit begin vorige eeuw. Het is de Drift Creek bridge, we moesten er even voor omrijden maar dan heb je ook wat. Verboden voor voertuigen maar we wandelen er met plezier overheen. Hier is echt de tijd stil blijven staan. Kennelijk gebouwd in 1914 en over de brug een oude boerderij met dito oude spullen. Na een en ander aan een grondige inspectie onderworpen te hebben gaan we verder richting Portland. Zo’n beetje halverwege, we zijn dan bij Yamhill valey, zien we een groot museum midden in het wijdse landschap. Wij erop af en helaas op zondag, maandag en dinsdag gesloten. We gaan in een schuilhuisje boterham eten en Leinie ziet iemand lopen en wil excuseren dat we zomaar op hun terrein geparkeerd hebben. De aardige meneer bood spontaan een gratis rondleiding aan in het gesloten museum. Dat is nog eens boffen. Een enorme verzameling oude landbouw machines om je vingers bij af te likken. Zelfs de foto’s geven maar een fractie weer van wat daar allemaal staat en ook nog keurig onderhouden. In de tweede hal veel over houtbouw en enkele schaalmodellen. Tot slot laat hij ons zijn trots zien, een echte smidse. Kortom geweldig.

De weg naar Portland vervolgend moeten we soms omrijden. Eerst inchecken in ons hotel waarna we de familie Lemmen opzoeken. We zijn er allerhartelijkst ontvangen en mochten meedoen met een overheerlijke BBQ.

De hele dag in Lincoln City

Maandag 29 augustus 2022

We hadden vandaag eigenlijk een rustdag in gedachte, maar als je al drie weken iedere dag actief bezig bent geweest is afschakelen een beetje lastig. We beginnen alvast om te genieten op ons balkonnetje met een bakje koffie meegenomen vanaf het ontbijt.

Er blijkt om de hoek een kerk te zijn dus wij lopen er naar toe, maar zoals verwacht gesloten en dus na inspectie rondom maar weer terug.

Lincoln City is vernoemd naar Abraham Lincoln en hier moet ergens een standbeeld van hem staan. Dus wij erop af. Ergens in ons achterhoofd staan we versteld dat een beeld als dit niet beschadigd of beklad is, of erger nog gewoon gejat. Het is treurig dat zulke mooie dingen in ons eigen land vaak ten prooi vallen aan vandalisme. Hier in USA is nog respect voor dit soort dingen en het wordt keurig onderhouden. Ooit stond dit standbeeld op Long Island en het is een tijdje terug voor de lieve som van $60000 naar hier vervoerd. Het blijft hier totdat de naam van de plaats zou veranderen. Naast dit standbeeld is wederom een kerkgebouw en dat wekt nieuwsgierigheid. Er is iemand achterom en het blijkt dat er in de kerk geklust moet worden, gezien het mooie gereedschap van DEWALT dat voor de dag wordt gehaald. Na een blik in het interieur vervolgen we onze weg.

Natuurlijk nemen we een kijkje bij het strand en proberen een tentje te vinden voor het onvermijdelijke bakkie koffie, maar die zijn aan het strand zeer dun gezaaid. Toch een gevonden en met de koffie en cookie zetten we ons nog even aan het strand.

Vervolgens gaan de naar de toerist info, die blijkt in het gebouw van de bieb en het stadskantoor te zijn. Hiernaast is een Mc Kays markt en daar slaan we wat in voor een simpele lunch.

Een eindje verder naar het zuiden langs de US101 zijn twee authentieke lighthouses en dat gaan we zien. Het oudste, Yaquina bay gaan we eerst naar toe, het lijkt gesloten, maar we gaan gewoon over een griffel paadje tot aan het gebouw. Daar zit een aardige meneer met een sleutel ons uit te leggen dat vanwege covid19 de boel nog steeds op slot is. Dus maar weer terug en naar de andere Yaquina Head. Die is wel toegankelijker maar ook gesloten. Om er te komen wel eerst $7 betalen en ook hier zit iemand die alleen maar vertelt dat je in de automaat 10mtr verder kunt betalen. Hier is wel een uitgebreid info centrum en daarna kun je nog rond de vuurtoren een rondje maken.

Op de heenweg zagen we in een flits iets van pelikaan breeding, dus dachten wij dat is een fokkerij, maar daar aangekomen is het een brewery, een bierbrouwerij met de naam pelicano.

De (rust)dag zit er bijna op en nu nog even een wasje doen.

Het reserveren van een hotel in Portland dreigde even mis te lopen, maar met welwillende hulp, kon dat worden rechtgezet.

Enkele van de foto's die ik vandaag ga plaatsen zijn niet van mezelf, maar eerlijkheidshalve van het internet geplukt. Ik ben benieuwd wie kan aangeven welke dat zouden kunnen zijn.

Na het verorberen van de restanten van gisteravond gaan we nog even naar de Pelicano om te genieten van de zee bij eb en van de mooie ondergaande zon.

Lincoln City aan de westkust

Zondag 28 augustus 2022

Niet dat het saai wordt, maar de dag begint met prachtig weer en net als kennelijk in ons kikkerlandje wordt hier ook uitgezien naar regen.

We gaan richting kust en hopen daar in Lincoln City te kunnen overnachten. Het reserveren lukte deze keer niet zelf en gelukkig bood de receptioniste uitkomst.

Het is een mooie en spannende route, door de zondag ook nog erg druk. Eenmaal onderweg zien we een chateau en dat legt meteen associaties met kastelen dus rechtsomkeer wij erop af. Het is een wijn chateau met verkoop aan huis. We zijn zo vroeg nog niet toe aan wijn en koffie dat serveren ze niet. Kleine flesjes wijn verkopen ze evenmin. Dus vervolgen we de ingeslagen weg. Een eindje verder zien we een liquor store en daar verkopen ze wel van de kleine flesjes. Die zijn handig om mee te nemen en nemen niet teveel plek in de koelbox.

We rijden inmiddels op die devils lake road, naast het gelijknamige meer, en kunnen even pauzeren aan dat meer. We moeten wel een beetje beschutting zoeken want er staat een straffe noordenwind en in het zonnetje dreig je zo te verbranden. Dus eindeloos insmeren maar. Ons middagmaal, of liever de lunch, gebruiken we hier op een bankje en krijgen ook nog een toetje.

Als we even later Lincoln city binnenrijden zien we een groot outlet centrum liggen en daar gaan we op af. Het is niet veel anders dan wat we in Roermond kennen, min of meer dezelfde opzet en heel erg druk. Moeite om een parkeerplek te vinden. Toch konden we de verleiding niet weerstaan en hebben wat ingekocht. Intussen zijn we wel weer aan koffie toe en we vinden een koffietentje en nemen er een warme pretzel bij. Even verderop zien we iets merkwaardigs: "Christmas Cottage", en daar willen we meer van weten, dus gauw de auto omgedraaid en naar de Cottage. Onvoorstelbaar wat daar allemaal te koop is, net één grote snoepwinkel waarbij de handen op de rug geen overbodige luxe is. Alleen maar kerststallen en dito prullaria.

Het gereserveerde hotel is nu snel gevonden en we krijgen een mooie kamer met balkon met net geen uitzicht op zee door de hoge bomen. Maar we klagen niet hoor. Hoewel over de boomtoppen heen zien we de zee in de verte.

Nu we er toch zijn lonkt de zee en strand natuurlijk. Dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan. Typisch amerikaans, alleen met de auto en die kun je bij de opgang niet eens parkeren. Met een eindje lopen komen we er toch, maar dan moet je nog ongeveer 100 trappen af en dat in combinatie met de harde wind doet ons besluiten maar terug te gaan.

Een chauffeurscafe lijkt wel wat en dus gaan we ervoor. Heerlijk ouderwets Western style ingericht. Aan het plafond prijken vele dollar biljetten die er met een punaise tegenaan gegooid zijn. Ik doe ook een poging en bij derde keer is het raak en daar hangt onze dollar. Het eten wederom ruimschoots en voortreffelijk. Morgenavond genieten we dus nogmaals.

Vanuit onze kamer zouden we een mooie zonsondergang moeten kunnen beleven, maar we waren net effe te laat. Morgen herkansing. Balkon op het westen.

Nogmaals in Salem

Zaterdag 27 augustus 2022

De dag begint aanmerkelijk frisser en dat kondigde zich gisteravond al een beetje aan met de steeds dikker wordende bewolking. Desalniettemin deze temperatuur is uiterst aangenaam en dat blijft zo de hele dag. Eerst lopen we nog een rondje festivalterrein om te kijken naar de ballonnen en oude auto's , maar niks van dat, wel erg druk al vroeg op de dag, rond 9 uur en overal eet en drink tentjes. Iets wat ons Nederlanders meteen opvalt is dat het festivalterrein brandschoon is, zeker te bedenken dat het gisteravond tjokvol was met vooral families. Ik kan me herinneren hoe Nederlandse festival terreinen erbij liggen na een dag, een en al rotzooi. Nou hier dus niet, zelfs geen snoeppapiertjes. En je wordt gestimuleerd om je afval zeker te recyclen. 
Na ons rondje lopen we terug naar het hotel en het wordt tijd om ons boeltje weer op te pakken en naar de volgende activiteit te gaan.  Op naar Salem waar we een museum hebben uitgezocht, maar dat bleek nog gesloten tot 12 uur. 

Er bleef eigenlijk maar een optie open en dat was het park en daar treffen we het lokale stadion van de Willamette university waar vele activiteiten aan de gang zijn met als belangrijkste, American football voor de jeugd, verschillende teams spelen tegen elkaar. Tegen het middaguur nemen we bij een foodtruck een wimpy burger met friet, dat zijn er wel twee, dus daar kunnen we mee vooruit. Bij gebrek aan een bankje zitten we op een trapje de hap weg te werken en het smaakte ook nog. 
Vervolgens naar het geplande museum, maar dat is helemaal geen museum maar een gewone art galery, waar we even hebben rondgekeken. Vervolgens rijden we naar Deepwood estate en komen tot de schrikbarende ontdekking dat we te laat zijn voor rondleiding. Toch even aangebeld en de mevrouw die ons verhaal aanhoorde bood spontaan aan om ons toch even door dit schitterende gebouw rond te leiden, want ze moest toch nog overal het licht doven en warempel pal achter ons ging overal het licht uit. Maar genoten dat we hebben en terecht opgemerkt: alweer die bofkonten.  Een prachtige locatie voor trouwerijen en ja hoor we lopen een bruidspaar met aanhang tegen het lijf die op deze locatie foto's gaan maken. Na afloop lopen we nog even door het bijbehorende park en gaan weer verder. Plots zien we het Amtrak station en daar stoppen we even, al is het maar om het oude interieur te aanschouwen. En inderdaad de moeite van een tussenstop meer dan waard. We wachten maar  niet op de eerstvolgende trein, want die is ook al vertraagd. 

Als volgende staat het Willamette Hermitage center op ons lijstje en dat is meer en de moeite waard gebleken. Een kompleet industrieel kompleet gebaseerd op waterkracht. Kompleet met enkele gerestaureerde gebouwen er om heen. Veel gebaseerd op de wolverwerking. Daar krijg je dorst van en dus proberen we in het café daar wat aan te doen, helaas alleen een beker slappe koffie was ons deel. 

Tot slot viel ons oog op het ziekenhuis museum van het voormalige Oregon State Hospital. Gevestigd in het voormalige ziekenhuis. De hele geschiedenis van af het midden van de 19de eeuw werd daar uitgebeeld, met instrumentarium in vele soorten en maten. Hier moest verplicht een mondkapje op. We werden door een gepensioneerde MDL arts uitvoerig voorgelicht. Tot slot lopen we naar een naast gelegen gebouw waar vele urnen staan opgeslagen.  

De dag sluiten we af met een korte rit naar ons hotel in het plaatsje Keizer, vlakbij Salem. We hebben nog een pizza van eerder over en die eten we smakelijk op de kamer op, lekker opgewarmd in de magnetron. We moeten toch ergens op beknibbelen, want het belastingvoordeeltje van gisteren is anders snel verdampt. 

In de bar praten we nog wat na onder het genot van een glas wijn met een Canadees stel.  De komende dagen wordt het weer warmer.

Dag in Salem

Zaterdag 27 augustus 2022

De dag begint aanmerkelijk frisser en dat kondigde zich gisteravond al een beetje aan met de steeds dikker wordende bewolking. Desalniettemin deze temperatuur is uiterst aangenaam en dat blijft zo de hele dag. Eerst lopen we nog een rondje festivalterrein om te kijken naar de ballonnen en oude auto's , maar niks van dat, wel erg druk al vroeg op de dag, rond 9 uur en overal eet en drink tentjes. Iets wat ons Nederlanders meteen opvalt is dat het festivalterrein brandschoon is, zeker te bedenken dat het gisteravond tjokvol was met vooral families. Ik kan me herinneren hoe Nederlandse festival terreinen erbij liggen na een dag, een en al rotzooi. Nou hier dus niet, zelfs geen snoeppapiertjes. En je wordt gestimuleerd om je afval zeker te recyclen. 
Na ons rondje lopen we terug naar het hotel en het wordt tijd om ons boeltje weer op te pakken en naar de volgende activiteit te gaan.  Op naar Salem waar we een museum hebben uitgezocht, maar dat bleek nog gesloten tot 12 uur. 

Er bleef eigenlijk maar een optie open en dat was het park en daar treffen we het lokale stadion van de Willamette university waar vele activiteiten aan de gang zijn met als belangrijkste, American football voor de jeugd, verschillende teams spelen tegen elkaar. Tegen het middaguur nemen we bij een foodtruck een wimpy burger met friet, dat zijn er wel twee, dus daar kunnen we mee vooruit. Bij gebrek aan een bankje zitten we op een trapje de hap weg te werken en het smaakte ook nog. 
Vervolgens naar het geplande museum, maar dat is helemaal geen museum maar een gewone art galery, waar we even hebben rondgekeken. Vervolgens rijden we naar Deepwood estate en komen tot de schrikbarende ontdekking dat we te laat zijn voor rondleiding. Toch even aangebeld en de mevrouw die ons verhaal aanhoorde bood spontaan aan om ons toch even door dit schitterende gebouw rond te leiden, want ze moest toch nog overal het licht doven en warempel pal achter ons ging overal het licht uit. Maar genoten dat we hebben en terecht opgemerkt: alweer die bofkonten.  Een prachtige locatie voor trouwerijen en ja hoor we lopen een bruidspaar met aanhang tegen het lijf die op deze locatie foto's gaan maken. Na afloop lopen we nog even door het bijbehorende park en gaan weer verder. Plots zien we het Amtrak station en daar stoppen we even, al is het maar om het oude interieur te aanschouwen. En inderdaad de moeite van een tussenstop meer dan waard. We wachten maar  niet op de eerstvolgende trein, want die is ook al vertraagd. 

Als volgende staat het Willamette Hermitage center op ons lijstje en dat is meer en de moeite waard gebleken. Een kompleet industrieel kompleet gebaseerd op waterkracht. Kompleet met enkele gerestaureerde gebouwen er om heen. Veel gebaseerd op de wolverwerking. Daar krijg je dorst van en dus proberen we in het café daar wat aan te doen, helaas alleen een beker slappe koffie was ons deel. 

Tot slot viel ons oog op het ziekenhuis museum van het voormalige Oregon State Hospital. Gevestigd in het voormalige ziekenhuis. De hele geschiedenis van af het midden van de 19de eeuw werd daar uitgebeeld, met instrumentarium in vele soorten en maten. Hier moest verplicht een mondkapje op. We werden door een gepensioneerde MDL arts uitvoerig voorgelicht. Tot slot lopen we naar een naast gelegen gebouw waar vele urnen staan opgeslagen.  

De dag sluiten we af met een korte rit naar ons hotel in het plaatsje Keizer, vlakbij Salem. We hebben nog een pizza van eerder over en die eten we smakelijk op de kamer op, lekker opgewarmd in de magnetron. We moeten toch ergens op beknibbelen, want het belastingvoordeeltje van gisteren is anders snel verdampt. 

In de bar praten we nog wat na onder het genot van een glas wijn met een Canadees stel.  De komende dagen wordt het weer warmer.