De afgelopen drie dagen was er gewoon gelukkig geen internet en daar hebben we even van genoten, het is immers vakantie!

Maar geen nood, ik heb wat notities voorbereid en die staan hieronder:

Woensdag 31 aug.
Overnacht hebben we even vlakbij Seattle/Tacoma in MONROE aan HWY 2, Best Western en vandaar gaan we naar MOUNT RAINIER national park, ons volgende doel. Vanuit het hotel even Leinies moeder gebeld dat alles goed gaat en Maria met haar verjaardag.
Een groot deel van deze trip gaat over de Interstate ( I 5) autosnelweg, in het begin 2x 6 rijbanen, dat is effe wennen. Wij gaan rustig in de meest linkse baan rijden, want die is alleen voor autobussen en autos met minstens 2 inzittenden. Niet dat het opschiet hoor, want de max snelheid ligt rond de 60 mijl, ongeveer 100 km. Het is in ieder geval rustig rijden en wennen dat ze je gewoon rechts inhalen kunnen. Iedereen blijft op zijn eigen rijstrook.
Als we de autosnelweg verlaten komen we een klein landelijk museum tegen aan de HWY 7, en dat doen we aan, erg leuk met uitleg door een aardige dame. Eigenlijk is dit bedoeld voor stadskinderen die eigenlijk geen idee meer hebben dat melk van een koe komt en niet uit een fabriek. Ze kunnen zelf een koe melken, eieren onder de kip uithalen, paardrijden enzo. Ook is er een oude schoolklas en woningen van de eerste pioniers die hier ooit begonnen zijn. Leerzaam.
Op weg naar Mount Rainier komen we in ELBE waar een stoomtrein naar het park gaat, maar alleen in het wekeinde. We zullen zien of we dat kunnen inpassen. Ergens zomaar langs de weg een postkantoor, ongelofelijk bij ons zijn die al allemaal weggesaneerd. We hebben de man van zijn laatste postzegels voor de EU verlost. Zo langzaam naderen we Mount Rainier, maar helaas ligt die in de wolken vandaag. Het wordt ook een stuk frisser, zo ongeveer 14 gr als we wat hoger op komen. Het park heft toegang en we rijden door want er is overnachtingsmogelijkheid in het park wordt ons bij de ingang gemeld. Bij de eerste plek beviel ons dat niet zo, dus doorrijden naar Paradise. Daar was alleen een hele kleine kamer met een smal bed en zonder WC of bad, maar voor de volgende nacht wel met WC en bad. Dus dat doen we maar. Alles in oud gebouw uit de twintiger jaren bij de ontwikkeling van het massatoerisme. Maar goed we hebben enigszins geslapen zo goed en kwaad als dat kon.
In dit hotel is geen WIFI, dus geen internetten, ook de mobiele doet het niet, maar wat dan nog, we zijn toch op vakantie..

Donderdag 1 sep.
Bij het afrekenen bleken ze zich wel effe bijna 100 $ te vergissen, nee hoor niet in ons voordeel, maar gelukkig werd dat weer rechtgezet. Je schrikt wel eventjes. We moeten uitchecken omdat we vanavond een andere (hopelijk betere) kamer krijgen. Eerst luisteren we aandachtig naar de uitleg van een park ranger over het onstaan van het park rn vooral wat we bijdragen aan de opwarming van de aarde en dus het smelten van de vele gletsjers hier in het park.
We gaan op tijd op stap om het echte werk te gaan doen: park verkennen. Het is weer schitterend weer en de berg is goed en helder in de zon. Wel even anders dan gister toen die in de wolken hing. Bijna bij elke bocht zien we weer wat bijzonders tot we aan het eind van middag moe en voldaan weer het hotel opzoeken waar weer betere kamer hopen te krijgen. Het enige verschil is de WC en bad die er nu bijzitten, maar ach en wee het raam weigert dienst en het is er bloedheet (geen airco). Maar gelukkig is er een klusjesman die het oude en versleten raam openschuift met een gaashorretje ertussen. Als het goed is vertellen de fotos de rest.
In het restaurant nuttigen we een zeer bescheiden, maar peperduur diner, en we laten ons verwennen met een wijntje voor het slapengaan.
De togewezen kamer is welliswaar een stuk duurder dan de eerste,maar iets breder bed wat de nachtrust ten goede komt.

Vrijdag 2 sep
Zoals iedere morgen maken we zelf ons ontbijtje en gaan op stap, nu het park weer uit, richting westen. Eerst nog een paar keer koffie getapt voor een geld. Onderweg pikken we de bezienswaardigheden die we op de heenweg gemist hebben of die door de stand van de zon beter tot zijn recht komen. Net uit het park even lekkere koffie bij een Koreaan,
Volgens de navigator is er een kortere weg naar St Helens, maar daar komen we op de koude kermis, eerst wordt het een grindweg en ineens staan we voor een hek. Prive terrein dus. Zeker 20 mijl terugrijden en dan via I 5 bij TOLEDO de HWY 505 op die gaat over in de 504 en in de buurt van Kid Valley komen we een resort tegen en besluiten te overnachten. Dat is nou het leuke van deze tour: je weet echt niet waar je de volgende dag terecht gaat komen. Het is wel spannend hoor: in de middle of nowwhere een heuse houten cabine, zonder electra, maar met propaan verlichting en verder een sanitaire ruimte voor 2 cabines, koelkast op gas en prima uitzicht over de wildernis. Heel spannend. Aan twee kanten een zitje buiten met geweldig uitzicht. 's Avonds is het hier al om 20.00 uur donker en 's morgens tegen 6 uur begint het licht te worden.
Eerst gaan we er eten en dat is in ieder geval stukken beter dan gister en nog goedkoper ook. Ondanks dat het afgelegen is (op de weg naar St Helens) staat er een helikopter voor rondvluchten klaar. Zo langzaam lopen alle cabines vol met gasten en zittyen wij lekker buiten te wachten tot het donker gaat worden. Ook vandaag weer heerlijk weer, begon vanmorgen met 7 gr, onbewolkt, maar al snel ging het naar de 25gr. Komende maandag is het labourday, een vrije dag hier en dus een lang weekeinde voor de inwoners. Kon je vandaag (vrijdag) al zien aan de vele campers en caravans onderweg. Daarna beginnen de scholen weer.

Een onrustige nacht, omdat we in een veel te klein bed moeten overnachten, maar ja alles went op den duur.