Afgelopen dagen was de WIFI verbinding regelmatig zeer belabberd en kon ik nauwelijks gegevens uploaden laat staan foto\'s, ik zal proberen dat goed te maken.
Gelukkig hebben de twee kalm aan dagen samen met een flinke dosis paracetamol en vroeg onder de dekens, me er weer bovenop geholpen. Wel hebben we daardoor wat tijd verspeeld op ons schema, en dat proberen we vandaag een beetje goed te maken door vroeg op stap te gaan en door te rijden tot Auckland. Anders hadden we dat zeker in twee dagen willen doen. Het weer zit aardig mee, hoewel wat ochtendnevel boven zee.
We nemen een Tsjechische student lifter mee, maar zijn engels is zo gebrekkig dat nauwelijks communicatie mogelijk was. Hij wilde naar Dargaville en daar namen we afscheid van hem. Uiteraard een pauze ingelast voor koffie in Dargaville, maar in tegenstelling tot bijna alle andere cafes hadden ze hier geen glutenvrije koekjes.
In Dargaville is een niet te missen museum boven op een top en dat zie je van ver al liggen. Niet alleen de ligging is uniek en daardoor het uitzicht over de stad aan de rivier, maar ook het museum zelf is uniek in opbouw en collectie. Veel over de geweldige kauri bomen en hoe daarmee om werd gegaan. Bomen die wel duizenden jaren oud kunnen worden en enorm in omvang.
Natuurlijk gaan we niet als gekken rijden en proberen onderweg ook nog wat te beleven. In een alleraardigst plaatsje Paparoa stoppen we andermaal voor koffie. Een eindje verder zien we een bord naar de PIROA watervallen, daar moeten we het fijne van weten en een lang gravel pad (6 km) met veel stof leidt ons daar naar toe. De auto is bijna onherkenbaar geworden, maar dat is onze zorg niet. Het was de moeite waard, eerst een flinke afdaling en dan natuurlijk terug weer omhoog en dan gaat af en toe de pijp uit. Met water valt een heleboel te blussen. Langzaam komen de buitenwijken van Auckland in zicht en verandert de tweebaansweg in vierbaans autosnelweg. Maar ook meteen duiken de files op van het vrijdagavond verkeer. We proberen voor sluitingstijd nog wat geld te bemachtigen en dat lukte net. De noodzakelijke boodschapjes konden we bij de buurtjes doen. Via de navi programmeerden we een motel in maar dat blijkt niet te bestaan. Dan maar weer helemaal terug naar de andere kant van de stad naar het hotel waar we eerder overnacht hebben. Daarvoor moeten we echt wel even de inwendige mens verstevigen, want met geeuwen alleen gaat de honger niet over.
Na zo\'n uurtje rondjes maken komen we bij ons bekende hotel en gelukkig er is nog plaats, ondanks dat de parkeerplaats vol staat.
Prima kamer met bubbelbad en keukentje, zoals bijna in alle motels. Ik hoop dat ik over vandaag niks vergeten ben, anders schrijf ik dat later wel weer erbij.
We hebben inmiddels ook ons eerste criminele feit gepleegd; gewoon doorgereden zonder tol te betalen op de autoweg. We hebben 5 dagen om de zaak te herstellen of anders..... Wie weet.