Nelson schijnt de mooiste en warmste plek van Nw Zealand te zijn. En daar kunnen ze wel eens gelijk in hebben. Hoewel de dag bewolkt en een beetje fris begint klaart het snel weer op en schijnt de zon een put in de grond.
Onnodig te zeggen dat we van die gelegenheid ook willen profiteren. Het weekeinde staat in Nelson in het teken van de weekmarkt hebben we gelezen en dus daar willen we het fijne van weten. Ongelofelijk wat een verzameling aan zelf gemaakt en lokaal gefabriceerd spul. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is te koop, naast veel wat het land zelf te bieden heeft. Leuk om te vermelden is dat iemand van oude blikjes allerlei dingen weet te maken zoals vliegtuigjes, ballonnen en helikopters en auto\'s. En nog stevig allemaal ook. Teveel om op te noemen.
Dat speelt zich allemaal af in het reuze gezellige centrum van Nelson. Natuurlijk brengen we ook een onvermijdelijk bezoek aan de kathedraal die op een heuvel is gebouwd. Schitterend gebouw en erg dominant aanwezig boven de stad. Een heel leerzaam museum is onze keuze, het provinciale museum. Op de bovenverdieping uitgebreid aandacht voor de aardbevingen die er op dit eiland geweest zijn. Erg heftig om te zien. Beneden is een meer algemene tentoonstelling.
Als lunch genieten we van een heerlijke soep en omdat het glutenvrije brood helaas te laat kwam kregen we ieder een drankje toe. Op zoek naar de Nelson Church wachtte ons een kleine teleurstelling, want die was gesloten. Nog even een terrasje gepikt en we reden terug richting hotel, niet nadat we eerst nog eens heerlijk genoten hebben van het strand. Op dat strand hebben ze ons wel even in de maling genomen. Wij dachten een primeur te zien, een jonge walvis vlakbij en maar foto\'s maken daarvan, tot iemand mij op mijn schouder tikte en zei dat het een fake is om te oefenen hoe je een walvis moet redden. Een opblaasbare echt gelijkende walvis dus. Even verderop een grote groep jonge vrijwilligers die geleerd werd hoe een walvis jong te redden. Wat hebben we gelachen.
Op de hotelkamer met balkon rusten we nog wat uit en laten alles nog eens goed op ons inwerken. Op zijn hollands gezegd: we namen de dag even door.
Vooral de auto is een beetje zorgenkindje, het kan nog wel een week of twee duren voordat we weten hoe alle knopjes en zo precies functioneren, werkelijk te gek zo\'n uitgebreid vervoermiddel. Iedere keer kom je weer iets nieuws tegen maar tegen de tijd dat ie ingeleverd moet worden zijn we er waarschijnlijk wel achter.
Morgen reizen we weer verder, eerst proberen we het Abel Tasman park en dan zien we wel verder.