Na een onrustige nacht met wat meer verkeersherrie en een uur extra in verband met de wintertijd, gaan we maar op tijd op stap. Helaas hebben we nauwelijks geprofiteerd van dat ene extra uur.
In Nelson is wederom een markt, op zondag een soort rommelmarkt en car boot sale. Dus daar gaan we even langs. Weinig spectaculair, dus dat hadden we gauw gezien. Vlakbij Richmond, in het plaatsje Wakefield staat het oudste kerkje van Nw Zealand. We zoeken het op en bij navraag waar het precies ligt krijgen we uitleg en jammer dat we net na de dienst komen. De oude dame was zeer verheugd dat we het kerkje wilden bezoeken en drukte ons op het hart om vooral het gastenboek niet te vergeten. Zo gezegd, zo gedaan dus. Een mooi gelegen en goed onderhouden houten kerkje met zelfs een apart gebouwtje als toilet.
Onderweg stoten we op een manifestatie bij een Rudolf Steinhart school waar ze zieltjes probeerden te winnen voor het nieuwe schooljaar. Een soort braderie en warempel we konden er een glutenvrije pannenkoek kopen. Verder veel alledaagse spullen om de kas van de school ook te spekken.
Vandaag willen we ook naar het Abel Tasman nationale park en dus daar naar toe. Helaas komen we bij een verkeerde ingang om de waterval te zien. De tijd die ons rest laat die rit niet meer toe, dus we gaan terug via Richmond naar Wakefield waar we onderdak denken te vinden.
Dat valt tegen en een aardige meneer van een tankstation in Wakefield raadt ons aan door te rijden naar Murchison, dat doen we dan ook maar, al is dat nog ruim 100km.
De weg ernaar toe is geweldig van natuurschoon en ondanks de bochtige tweebaansweg schiet het toch aardig op. Tegen de avond zijn we er en vinden een heerlijk rustig en zeer ruim motel geschikt voor een hele familie met alles erop en eraan. Zelfs de BBQ staat klaar voor gebruik, maar bij gebrek aan de nodige spullen (het is zondag en niks te krijgen) moeten we het doen met het plaatselijke cafe, ook niet slecht hoor.