Maandag 13 april.

Met goede hoop op een snelle oplossing zijn we de dag begonnen, immers in Nederland lopen ze 8 uur voor op ons en dus alle tijd om een en ander geregeld te krijgen. Maar helaas tot laat in de middag was er nog niks geregeld en je wilt ook niet iedereen op de nek zitten. Maar uiteindelijk toch maar weer gebeld en dan blijkt ineens dat er één document niet was doorgekomen en dat was essentieel. Geprobeerd weer te mailen, maar niks hoor dat lukte maar niet. Uiteindelijk met de eigenaar naar een naburig dorp gereden en het document in een UPS shop laten mailen. De hele dag hebben we een beetje met de ziel onder de arm gelopen, veel gelezen in een prachtig zonovergoten weer. Maar het is niet bepaald een situatie om volop te kunnen genieten. Enkele telefoontjes verder moet toch weer tot morgen worden afgewacht, want ook artsen werken kennelijk van 9 tot 5. In een van de telefoontjes werd ons geadviseerd om een hotel op te zoeken, wat gedeeltelijk vergoed kan worden. Dus een hotel bij het vliegveld geregeld. Maar dan de camper nog. Gebeld met de centrale van de verhuurder en afgesproken dat zij zelf de camper komen ophalen. De sleutels laten we bij de receptie achter.

De campingeigenaar was zo vriendelijk om ons naar het hotel te brengen, waar we hem en zijn familie hartelijk dankten voor de gastvrijheid en de manier waarop ze ons hebben opgevangen. Top!

Onderweg naar het hotel kreeg de campingeigenaar een telefoontje van iemand die solliciteerde naar de functie van manager voor zomermaanden, maar die sollicitant had 3 kinderen en dat wordt moeilijk legde hij ons uit. Als grapje zei ik nog dat ik wel wilde solliciteren en ik werd meteen aangenomen! No joke! Dat doen we nu dus maar niet, maar wie wil kan van ons het adres krijgen om te solliciteren!

Ondertussen is het prepay tegoed van mijn telefoon naar een akelig dieptepunt gezakt, dus we moeten zuinig ermee zijn.