Dinsdag 6 dec

Het weerbericht: miezerige regen bij een temp van ca. 14 gr. In de middag even een schraal zonnetje. Goed vol te houden.

Helemaal niks gemerkt van Sinterklaas of zo, maar des te meer van SANTA. Op veel plaatsen kerstmuziek te horen.

Eerst even de huurauto ophalen. Dat ging lekker soepeltjes. Eenmaal met de papieren in de parkeergarage vroeg ik aan de medewerker: " welke auto", hij lachte en zei: nou, zoek er hier maar eentje uit deze rij, die volstond met fonkelende SUV's. Net een snoepwinkel waar je effe niet kunt kiezen. Uiteindelijk dan maar een blitse KIA sportage gepakt, de nog grotere amerikanen vonden we toch wat veel van het goeie, want ook rekening te houden dat Leinie er ook mee overweg moet kunnen. De medewerker heeft nog gezocht naar een model met ingebouwde GPS, maar helaas. Nou hebben we alles bij elkaar drie navigatie mogelijkheden bij ons, dus wat wil je eigenlijk dan nog!

Goed wij terug naar het hotel en met de shuttle naar vliegveld om daar de trein te pakken naar de stad, downtown. Gelijk twee tweedaags kaarten genomen voor alle openbaar vervoer in Atlanta.

Onze eerste stop is Coca Cola world, leuk om een keer mee te maken hoewel het overspoeld wordt met en doorspekt is van alle bekende Cola reklames. Natuurlijk ook even de kluis mogen zien waar het grote geheim ligt opgeslagen. Natuurlijk vraagt de rondleider waar iedereen vandaan komt en er waren meer Nederlanders, die ons later aanspraken. Wat bleek het was de oud directeur van de Frietspecialist uit Lomm.

Vervolgens naar het naastgelegen aquarium, met natuurlijk op grootse wijze een zeeleeuwen show meegemaakt.

De tijd vliegt voorbij en we willen ook nog naar museum voor modern art en ondanks de plattegrond moeilijk te vinden. Vragende mensen worden geholpen, dus wordt meermaals iemand aangesproken, maar we komen niet veel verder. Een aardige oudere dame neemt ons bij de hand maar leidt ons achteraf helemaal verkeerd. Wat blijkt, ze is dakloos en wil zo een extraatje van ons kennelijk. We zijn de beroerdste niet en hebben daaraan gevolg gegeven en we waren van haar verlost. In plaatst van mijlen te lopen bleek dat het met de trein toch nog vier haltes verder was.

De moeite waard dat museum. Hierna terug met de trein naar de luchthaven, waar we met de shuttle weer naar het hotel gingen.

Bij dat ritje weer een heel aardige amerikaanse ontmoet, die meteen haar hele ziel en zaligheid aan ons blootlegde, toen ze zag dat wij zonder bagage waren! Natuurlijk sjouwen we daar niet overal mee naar toe.