Donderdag 29 juni

In de morgen en 's avonds is het hier best wel koud, net geen vriespunt. Maar de felle zon warmt de boel alweer heel snel op naar ver boven de twintig. Een aangename wind door de dalen houdt de boel lekker. Wakker worden worden met een stralend zonnetje is niet verkeerd en zeker niet als je met een gerust hart naar het continentale ontbijt kunt wandelen. In tegenstelling tot eerdere jaren is nu zowat overal een flink ontbijt inbegrepen en daar profiteren we uiteraard van als goede rechtgeaarde Nederlanders. Jaren geleden moest je vaak blij zijn met een muffin en wat slappe koffie. Na dat ontbijt eerst maar eens zien of we hier een nacht extra kunnen boeken om wat op adem te komen, dit is een prima en rustig hotel in Dillon. Dat is nog maar de vraag werd ons gezegd, in ieder geval staan we op de wachtlijst en laat in middag kregen we te horen dat we een nacht extra kunnen blijven, dus zaterdagmorgen weer op stap. Vrijdag is hier een lokale boerenmarkt of zoiets en dat benutten we meteen om het even wat rustiger aan te doen, de ijlere lucht op deze hoogte (3000+) speelt soms toch parten.

Ondertussen moeten we nadenken over volgende week, want dinsdag is hier Independence Day, onafhankelijkheidsdag en dat is een grote feestdag, kans dat hotels volgeboekt zijn is niet ondenkbeeldig. Tot en met dinsdag hebben we alvast vooruit geboekt richting noorden, want we willen toch ook nog naar Yellowstone park. We rekenen erop dat veel Amerikanen een lang weekend nemen en dan zijn er velen traditioneel op stap met gezin en familie.

Maar nu vandaag, rondom Georgetown is een oud treintracé oorspronkelijk voor de mijnbouw aangelegd, eerst zilvermijnen. Nu alleen nog toeristisch. We maken een rondje van dik anderhalf uur over een traject van hooguit 3 kilometer heen en terug met een authentieke stoomloc die naar de stank te beoordelen, met diesel wordt gestookt. Zal ook geen pretje zijn om met deze hitte steeds kolen te moeten stoken. Op de terugweg moet ie een flinke klim maken en daarvoor rijdt de trein eerst een flink stuk terug om een aanloop te kunnen nemen, en hij haalt het net. Iedereen zit een beetje mee te duwen. Terug op het beginpunt sturen we naar Georgetown zelf en bij de informatie aangekomen sturen ze ons doodleuk de verkeerde kant op, maar de gps doet zijn werk weer uitstekend. Het oude stadje heeft een nostalgische uitstraling en is nog precies zoals wij het in 1995 hebben achtergelaten. De winkel van sinkel van Kneisel and Anderson is nog precies zo, net als de library met het enige verschil dat er nu laptops staan met een volwaardige internetverbinding in plaats van die goede oude pc waar we niet langer dan 10 minuten op mochten surfen want dan zat het hele dorp zonder telefoon!

Een bordje verwijst naar een scenic byway die over een pas voert en dat werkt aanstekelijk natuurlijk, het blijkt dat deze weg ons te ver weg brengt en dus keren we maar om. Het aantal verbindingen is hier minimaal dus je moet goed opletten. Terug in ons hotel horen we dat we een nacht langer kunnen blijven zoals eerder gemeld, en dat geeft meteen aanleiding om de nodige zaken in de wasmachine en daarna in de wasdroger te doen, al is het geen maandag wasdag!! Wasgelegenheden zijn er doorgaans in ieder hotel wel.

En zo zat de dag er weer op nadat we een verrukkelijke maaltijd hadden genoten. Op het terras was een vest geen overbodige luxe vanwege de harde wind die over het water kwam aanwaaien.