Zondag 5 mei

Om 08:45 uur aangekomen in Beijing. Hier wordt het spannend om het hotel te vinden, er is immers geen transfer omdat volgens zeggen het hotel om de hoek zou liggen. De reisbegeleider was zo vriendelijk om dat ook uit te zoeken op zijn navigatie. Google maps en andere Google items werken niet in China. Volgens hem zou het 15 minuten lopen moeten zijn aan dezelfde straat als het centraal station. Voor de zekerheid toch maar een taxi en de begeleider legde de chauffeur in Chinees en via zijn mobieltje uit waar ik heen zou moeten. Dat kwartiertje lopen werden inmiddels drie kwartier met de taxi en we draaiden een obscuur uitziend straatje in, je kunt je voorstellen dat de schrik mij om het hart sloeg. Zeker toen hij stopte en riep hier is het. Ik dacht dat kan niet waar zijn en hij gaf me de telefoon en die dame van dat zogenaamde hotel bevestigde dat het juist zou zijn. Oké met lood in mijn schoenen naar binnen. Het is een echte volksbuurt waar het leven zich op straat afspeelt, niks mis mee hoor, maar niet wat ik in eerste instantie had verwacht. De taxi kostte 29 RMB (de chinese munt), die had ik net op tijd nog gekocht van de begeleider.

De receptioniste herkent mijn voucher dus dit moet het zijn, maar mijn kamer is pas om 13:00 uur beschikbaar. Ik laat mijn koffer en rugzak achter en ga aan de wandel. Bij Starbucks eindelijk weer eens lekkere koffie boven op het terras in het zonnetje. Vervolgens weer aan de wandel op zoek naar een geldautomaat, want zonder Chinees geld kom je hier niet veel verder, ze nemen geen dollars of euro's aan. De enige ATM die ik vond accepteerde geen van mijn cards. Zelfs in de McD worden geen dollars aangenomen. Van het laatste Chinese geld bij McD een hot chocolate gekocht, wat een ramp. Ook een alleraardigste mevrouw die me wilde helpen, kwam er samen met mij niet uit en nergens een bank te vinden. In de grote winkel boulevard staan tal van bronzen beelden die een ambacht uitbeelden dat verwijst naar een van de winkels in de nabijheid. Heel mooi. Gelukkig wel mooi weer. WiFi doet het buiten ook al nergens. Zo vriendelijk en behulpzaam ik de Koreanen heb ervaren, zo lomp en absoluut niet genegen om te helpen zijn de chinezen, tot nu toe. Voordat ik deze reis begon dacht ik nog simpel aan Chinees geld te kunnen komen door overgebleven dollars om te wisselen of geld uit de muur te trekken. Dat is een grote misser dus.

Ik moest even nodig gebruikmaken van een openbaar toilet, dat is een belevenis, twee hurk toiletten en een gewoon zit toilet, daartussen een klein schotje, geen deur. Wel een beetje schemerdonker. Ja, je moet je aanpassen. Intussen weer een bank gevonden, nu de Postbank, maar die gaat pas om 13:00 uur open, even gewacht dus, maar helaas geen cash, ze stuurde mij naar een andere bank, daar stonden tal van ATM machines, maar geen van alle accepteerde mijn cards en er was ook geen balie.

Na 13:00 uur maar eens naar de hotelkamer, benieuwd waar ik terecht zou komen. Wat schetst mijn stomme verbazing dat ik achter een oude gevel in een hypermodern hotel tegenkom. Het blijkt een oude bakkerij te zijn geweest die ze een jaar geleden hebben omgebouwd tot hotel met behoud van de originele voorgevel. Van alle gemakken voorzien, zo geweldig lux, zelfs een hypermodern toilet met verwarmde bril en warmwater spoeling en hetelucht droging. Hier werkt WiFi uitstekend. Via de app gebeld met Leinie. Vervolgens toch weer op zoek naar een echte bank en die ook gevonden, hier kan ik echt geld wisselen. De procedure om echter 30$ om te zetten in de nodige RMB is tijdrovend en duurde ruim een half uur. Eerst werd een iets ouder uitziend 20$ biljet geweigerd. Uitgebreid werden mijn paspoort en visum gecontroleerd en gekopieerd. De drie biljetten die ik afgaf gingen door meerdere handen en door twee geld telmachines. Eindelijk waren meerdere employees het eens over de transactie en kon overgegaan worden tot uitbetalen van maar liefst 200 RMB. Eerst moesten ze ook nog precies weten in welk hotel ik overnacht.

Ik voelde me de koning te rijk met zoveel geld op zak. Nu zou ik met gemak inkopen kunnen doen. Het blijft echter beperkt tot een petje en een beker. De oorlog in mijn inwendige gedeelte verhinderde dat ik van enige maaltijd gebruik ging maken en beperkte me tot een stuk of wat bananen.

Ik kreeg een smsje van de operator van de geplande toer, die gepland stond voor maandag, dat ik om 06:50 uur klaar moest staan bij een metro station in plaats van dat ik opgepikt zou worden om 08:00 uur in de lobby van het hotel. Terwijl 's middag nog door de receptie van het hotel was gebeld naar de operator of dat ophalen om 08:00 uur ook wel klopte en dat werd bevestigd. Geen idee waar die metro is en hoe er te komen. In overleg besloot ik om er maar van af te zien, ook al omdat de eerder genoemde oorlog nog voortduurde. Dan is een dagje rust beter. Ook ORS ingenomen. Lang met Leinie gesproken via de app, dat is voor mij kostenloos. Met mijn mobieltje is bellen niet mogelijk gebleken.