Zaterdag 11 september 2021

Vandaag een reisdag. Vroeg op want je weet maar nooit. Om 10:00 gaat de trein naar Luzern. Bij aankomst in het hotel eergisteren, kreeg ik de toegewezen gereserveerde plaatsen in de trein van vandaag. Precies op tijd vertrekt de trein en met schitterend weer gaan we deze uitdaging aan. In Zwitserland is nog bijna overal mondmasker verplicht en daar doen we dus maar braaf aan mee. Deze rit in de Voralpexpress duurt iets meer dan twee uur en gaat door mooi landschap afgewisseld met tunnels. De oortjes krijgen het soms te verduren, mondkapje, hoorapparaat en dan ook nog de nieuwe bril. Ga er maar aan staan en als je niet oppast krijg je er ook nog flaporen van, maar zeker rooie. Het is maar goed dat er niet ook nog een potlood bij moet.

In het station Arth-Goldau moesten we de trein uit, en overstappen op een andere trein richting Luzern. Waarom is onduidelijk, we konden de omroeper niet goed verstaan, maar er kwam al snel iemand die ons de weg wees. Simpel het perron oversteken. De verdere reis verliep gelukkig goed zoals je dat van Zwitsers zou mogen verwachten. Aangekomen in Luzern zoeken we via de navigator naar het hotel en dat is snel gevonden vlakbij het station. Na het inchecken en bagage achtergelaten op de kamer, terug naar het station. Het idee is om naar de Pilatus' top te gaan. Bij onze eerdere reis in Luzern is het er niet van gekomen dus nu zien we de kans schoon. We krijgen uitgebreid uitleg hoe we er kunnen komen, eerst met de trein naar Alpnachstad, vandaar de tandradbaan naar boven en die doet er ongeveer een halfuur over om boven te komen. Helaas is het boven op 2100 mtrmistig en dus geen vergezichten. Er zit niks anders op dan maar weer naar beneden, maar nu eerst met een grote gondel en bij Fräkmüntegg overstappen op een kleinere gondel voor vier personen waar wij met zijn tweeën in gaan tot beneden in Kriens. Vlakvoor we aankomen in Kriens barst een stortbui los, maar als we buiten komen houdt het net weer op. Daar moeten we stadsbus nummer 1 zien te vinden die ons terugbrengt naar Luzern HBf. We gaan hier even kijken aan de haven waar we morgenochtend de boot moeten pikken naar de andere kant van het meer, naar Fluelen om daar op de trein te stappen richting Lugano. Die boot doet er dik twee en een half uur over. Na deze uitspanning gunnen we onszelf een overheerlijke maaltijd bij McD. Op de terugweg naar het hotel zien we aan het einde van de straat een bekend gebouw en jawel hoor het is onderdeel van de Kapellen Brücke, wereldberoemd als herkenningsteken voor Luzern. Dus die nemen we. De laatste keer dat we die gezien hebben was hartje winter enkele jaren geleden rond de jaarwisseling en nu is de brug rondom versierd met kleurrijke bloemen. Het hotel is van een duidelijk andere klasse dan dat in Sankt Gallen, maar het is maar voor een nachtje. Later doen we nog een terrasje onder het genot van een glas wijn.