Zondag 28 augustus 2022

Niet dat het saai wordt, maar de dag begint met prachtig weer en net als kennelijk in ons kikkerlandje wordt hier ook uitgezien naar regen.

We gaan richting kust en hopen daar in Lincoln City te kunnen overnachten. Het reserveren lukte deze keer niet zelf en gelukkig bood de receptioniste uitkomst.

Het is een mooie en spannende route, door de zondag ook nog erg druk. Eenmaal onderweg zien we een chateau en dat legt meteen associaties met kastelen dus rechtsomkeer wij erop af. Het is een wijn chateau met verkoop aan huis. We zijn zo vroeg nog niet toe aan wijn en koffie dat serveren ze niet. Kleine flesjes wijn verkopen ze evenmin. Dus vervolgen we de ingeslagen weg. Een eindje verder zien we een liquor store en daar verkopen ze wel van de kleine flesjes. Die zijn handig om mee te nemen en nemen niet teveel plek in de koelbox.

We rijden inmiddels op die devils lake road, naast het gelijknamige meer, en kunnen even pauzeren aan dat meer. We moeten wel een beetje beschutting zoeken want er staat een straffe noordenwind en in het zonnetje dreig je zo te verbranden. Dus eindeloos insmeren maar. Ons middagmaal, of liever de lunch, gebruiken we hier op een bankje en krijgen ook nog een toetje.

Als we even later Lincoln city binnenrijden zien we een groot outlet centrum liggen en daar gaan we op af. Het is niet veel anders dan wat we in Roermond kennen, min of meer dezelfde opzet en heel erg druk. Moeite om een parkeerplek te vinden. Toch konden we de verleiding niet weerstaan en hebben wat ingekocht. Intussen zijn we wel weer aan koffie toe en we vinden een koffietentje en nemen er een warme pretzel bij. Even verderop zien we iets merkwaardigs: "Christmas Cottage", en daar willen we meer van weten, dus gauw de auto omgedraaid en naar de Cottage. Onvoorstelbaar wat daar allemaal te koop is, net één grote snoepwinkel waarbij de handen op de rug geen overbodige luxe is. Alleen maar kerststallen en dito prullaria.

Het gereserveerde hotel is nu snel gevonden en we krijgen een mooie kamer met balkon met net geen uitzicht op zee door de hoge bomen. Maar we klagen niet hoor. Hoewel over de boomtoppen heen zien we de zee in de verte.

Nu we er toch zijn lonkt de zee en strand natuurlijk. Dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan. Typisch amerikaans, alleen met de auto en die kun je bij de opgang niet eens parkeren. Met een eindje lopen komen we er toch, maar dan moet je nog ongeveer 100 trappen af en dat in combinatie met de harde wind doet ons besluiten maar terug te gaan.

Een chauffeurscafe lijkt wel wat en dus gaan we ervoor. Heerlijk ouderwets Western style ingericht. Aan het plafond prijken vele dollar biljetten die er met een punaise tegenaan gegooid zijn. Ik doe ook een poging en bij derde keer is het raak en daar hangt onze dollar. Het eten wederom ruimschoots en voortreffelijk. Morgenavond genieten we dus nogmaals.

Vanuit onze kamer zouden we een mooie zonsondergang moeten kunnen beleven, maar we waren net effe te laat. Morgen herkansing. Balkon op het westen.