Maandag 5 september 2022

De dag begint fris met 12°. We gaan vroeg op stap want we hebben afgesproken bij het observatorium van Mount St Helens. Dat ligt ongeveer halverwege Seattle en rond 10:30 hopen we elkaar daar weer te zien. Wij zijn er rond die tijd en omdat we de familie nog niet hebben gezien maken we nog even een rondje. Vandaag is het overigens labor day, en vrijaf voor de meeste Amerikanen.

Na een kwartiertje zien we de familie Lemmen. Bart is met de motor gekomen. Gezamenlijk gaan we de boel verkennen in en rond het gebouw en we zijn onder de indruk van de kracht en het geweld dat de natuur in zich heeft. De laatste grote explosie was in 1980 waarbij toen de top van Mount St Helens volkomen is weggeslagen. Er zijn toen enkele tientallen personen omgekomen veelal houthakkers die in de naaste omgeving aan het werk waren. Een indrukwekkende film toont life beelden van die gebeurtenis. Ook wordt uitgebreid stilgestaan bij het ontstaan van vulkanische activiteit en hoe de boel goed gemonitord wordt in de hoop voor een volgende explosie tijdig te kunnen waarschuwen. Hoewel de omgeving zo goed als onbewoond is zijn er toch altijd mensen en zeker toeristen.

Wikipedia heeft veel informatie beschikbaar over Mount St Helens.

Voor een picknick lunch werd weer keurig gezorgd en daar hebben we met volle teugen van genoten. Zo zoetjes werd het tijd om wat overgebleven spullen op Amerikaanse bodem achter te laten en de familie was er vast blij mee.

Na een tikkeltje emotioneel afscheid gaan we ieder onze eigen weg. Voordat we de I5 opgaan ( dat is de Interstate 5) nemen we even pauze met koffie. Na anderhalf uur komen we aan bij het hotel in Tumwater. We houden ons allereerst maar eens bezig met het op orde brengen van de koffers. Hoe dan ook moet geprobeerd worden alles in de twee koffers te persen. Na een tijdje wikken en wegen wat wel en wat niet meer mee hoeft lijkt het doel bereikt te worden.

Tijd om de inwendige mens aan te sterken en dat gebeurt bij de buren, een brewery, waar voornamelijk pizza wordt geserveerd, maar wij kiezen voor spaghetti met gehaktballetjes, prima keuze bij deze van oorsprong Duitse restaurateur. Hij luisterde ook naar een echte Duitse naam: Herr Jung. Zijn grootouders waren ooit naar USA gekomen.

Morgen tegen de avond staat onze vlucht gepland terug naar huis en misschien dat we nog even wat van de omgeving hier kunnen meepikken.