YELLOWSTONE PARK

Het is weer een paar daagjes geleden dat we wat geschreven hebben. Het internet werk lijkt hier wel uit de middeleeuwen. Het is bijna niet vooruit te branden en dan moet je nog geluk hebben dat het er niet uitligt. Maar nou heb ik effe geluk.

We zijn de laatste dagen in het park geweest en alleen maar met volle teugen genoten. Echt beren op de weg en massa s buffels, eerst kijk je ervan op maar alles went. Als er al een beer te zien is is er meteen een opstopping en moet de ranger het verkeer regelen en zorgen dat niemand te kortbij komt. Moederbeer met jongen kan gevaarlijk zijn, maar schattig is het wel hoor. Het lukt nog niet om foto up te loaden, maar dat komt wel hopelijk. Vandaag is de laatste dag in Gardiner. Morgen (woensdag dus) overnachten we in het park,in een hotel hoor, anders vreten de beren je op. Dat doen de muggen trouwens ook al. ik moet helaas voor nu stoppen met internet wegens wachtenden na mij. Volgende keer meer.

Groet uit een zonnig park. (vanmorgen was het nauwelijk 6 gr)

Nu begint het echte werk pas

Nu het strubbelige begin achter de rug is, begint het echte werk waar we voor gekomen zijn. Een lekker rustig en relaxed ritje van een paar uur bracht ons naar de noordelijke ingang van YELLOWSTONE PARK, waar het de komende weken allemaal om draait. Neergestreken zijn we in het plaatsje GARDINER, vlak voor de ingang van het park en van hier uit maken we de komende dagen trips naar het park. Vanmiddag na aankomst hebben we al even geroken aan wat ons te wachten staat. Ja het ruikt er echt, en welnaar zwavel hoor van die hete bronnen.

We hebben gelijk een jaarpas voor alle nationale parken gekocht.

Al verschillende info ingewonnen en we moesten natuurlijk zorgen voor onderdak, want het is ondanks de crises hardstikke druk hier. Dit weekend is er vrije toegang en het lijken wel nederlanders die daarop afgekomen zijn. Ook is er hier rodeo. Dus druk genoeg en nog moeite moeten doen om plek in hotel te vinden. Dus onderhandelen met de prijs zat er echt niet in. Maar we zitten gebeiteld tot en met dinsdag morgen. Dan zien we wel verder.

2 nachten in Best Western hotel, daarna een nacht in Travellodge en dan weer een nacht in Super 8. Maakt de zaak ook wel wat spannend.

Het eten was vanavcond echt shit. Slechte bediening en echt niet wat we ervan zouden verwachten voor die prijs. Dus geen tip. Dan voelen ze het maar. Gister werden we prima en uiterst vriendelijk voor een veel lagere prijs bediend.

Maar ja verschil moet er wezen. Dat systeem van tipgeven is helemaal niet zo slecht, dan leren ze misschien iets eerder om wat vriendelijker te zijn. Het is maar hoe je het bekijkt.

Het weer is prima, lekker warm rond 23gr en overal staan de airco's te loeien.

Dat was het voor vandaag.

Groetjes L&G

Toch nog goed aangekomen

Het heeft wat voeten in aarde gehad, maar we kwamen om 1 uur in de nacht aan in Billings. Onderweg veel onweer en veel turbulentie en dat merk je in een kleiner vlieguit. Luchthaven totaal uitgestorven zo laat. Maar toen kwam de grote verrassing: het hotel gaf geen antwoord meer. En daar sta je dan. Op de infodesk een hotel gevonden en daar konden we terecht. Eerst nog taxi bellen, want lopen is ook geen optie.. Alleraardigste ontvangst en werkelijk doorvermoeid eindelijk om 2 uur naar bed. Wel een tijdverschil met NL van 8 uur. Dus bij jullie was het toen al 10 uur in de morgen.

Vandaag bleven we in Billings, eerst huurauto ophalen. Dit keer een goeie middenklasser waar we best mee tevreden zijn: Nissan Sentra, met alles erop en eraan. Goed genoeg voor ons. De stad een beetje verkend en de nodige boodschapjes gedaan. Morgen begint het echte werk: op naar yellowstone park. Het weer is hier prima. 23gr.

We hoorden vanuit Nederland dat er in Denver hagel en tornado was geweest, maar wees gerust: niks gemerkt. Wel op de heenvlucht wees de piloot op een onweer op afstand en volgens ons is ie daarom heen gevlogen. Mooi om te zien.

Groetjes en tot schrijfs

Leinie en Gerard

DENVER Colorado

Even een paar woordjes om up to date te blijven. We zijn nu in Denver en hebben tot nog toe goed gevlogen zonder al te veel problemen. Maar nu stuiten we even op een probleempje... de aansluitende vlucht naar Billings is anderhalf uur vertraagd en dus komen we daar rond 2 uur in de nacht aan. En dan nog het hotel zoeken. Ik probeer nog te bellen.

Het weer is overigens prima.

Er wordt heel veel gecontroleerd op de luchthavens door security. Zal wel nodig zijn.

De drukte valt erg mee. Sommige vluchten zijn maar half gevuld en je ziet veel minder publiek dan je zou verwachten om deze tijd.

We zijn nu allebei tamelijk vermoeid en dus laten we het hierbij.

Het is bijna zover....

Dit is eigenlijk een finale test of alles goed verloopt met deze website.

De voorbereidingen lopen in ieder geval op rolletjes tot dusver.

De voorbereidingen zijn in volle gang...

Vanaf begin februari zijn we onze trip aan het plannen en invullen.

In het kort gaan we het volgende doen:

1. vertrek vanaf Brussel airport naar New York via London.

2. één nacht overblijven in New York.

3. verder vliegen naar BILLINGS (in de staat MONTANA) via DENVER

4. vanuit BILLINGS gaan we ongeveer 3 weken in de omgeving rondtoeren, met als belangrijkste doel: Yellowstone national park, in de staat WYOMING.

5.vertrek vanuit BILLINGS naar CALGARY (Canada) via DENVER.

6. spectaculaire treinreis dwars door de Rocky Mountains van Calgary naar Vancouver, kijk maar eens op de foto hiernaast, dat geeft een beeld van de trein.

7. enkele dagen in VANCOUVER.

8. van Vancouver naar SEATTLE.

9. rondleiding BOEING fabriek in EVERETT

10. vanaf SEATTLE terugvlucht naar Brussel via LONDON.

Rotorua op zondag en Taupo op maandag

Zondag begint weer met prima weer, ongeveer 24 gr overdag, maar met een koude start in de morgen. Als de zon eenmaal schijnt is die ongenadig en zonder goed insmeren ben je binnen de kortste keren verbrand. Het schijnt dat hier de ozonlaag erg dun is. Ondanks dat het hier lekker warm is verwondert het ons dat elk hotelbed voorzien is van een elektrische onderdeken om je op te warmen?? Overdaad bij dit klimaat.
Overdag prima voor ons dus met de nodige smeersels factor 50 zonnebrand per dag redden wij het wel. Rotorua is bekend van vulkanische geisers en daar gaan we dus op af. Een groots aangelegd terrein op precies uitgestippelde paden, volgens plan om geen gevaar te lopen op verbranding. Maar de geur van zwavel is niet te vermijden. Tussen wolken van stoom en zwavel banen we ons een weg door de drukte, want ondanks de zondagmorgen is het al aardig druk.
Alles bij elkaar de moeite van het bezoek waard, zeker omdat we weer van senioren korting konden genieten.
Het uploaden van foto\'s is nog steeds een probleem, maar zodra het kan gaan er weer foto\'s de lucht in.
Na de geisers is het weer tijd voor een portie cultuur. In het centrum van Rotorua staat een voormalig badhuis dat gevoed werd door hete modder uit de diverse vulkanische bronnen. Gebouwd door de Engelsen in het begin van vorige eeuw, is het nu een schitterend museum. We krijgen een privé rondleiding van een dame op leeftijd die een voortreffelijke uitleg gaf.
Omdat we midden van de week in Wellington willen aankomen haasten we ons op weg naar het zuiden.
We vinden in Taupo een goed en eenvoudig motel, eigenlijk het eerste waarbij we geen complete keuken ter beschikking hebben, maar dat mag de pret niet drukken.
Voor de afwisseling laten we ons verwennen in het restaurant van dit motel met een smakelijk diner.
Na een rustige nacht gaan we op stap naar de watervallen van Taupo een spectaculaire serie van meerdere watervallen. Ongeveer halverwege ons doel voor de avond (Palmerston North) zien we een nieuw gebouwd Military museum en dat trekt onze aandacht uiteraard. Het is het national Army museum in Waiouru. Zeer de moeite waard en leerzaam opgebouwd voor de jeugd. Tegen 17.00 uur komen we aan in Palmerston North en vinden snel een rustig motel. Daarna bezoeken we even het centrum, maar zijn er snel uitgekeken.

Zaterdag verder zuidwaarts

Nelson schijnt de mooiste en warmste plek van Nw Zealand te zijn. En daar kunnen ze wel eens gelijk in hebben. Hoewel de dag bewolkt en een beetje fris begint klaart het snel weer op en schijnt de zon een put in de grond.
Onnodig te zeggen dat we van die gelegenheid ook willen profiteren. Het weekeinde staat in Nelson in het teken van de weekmarkt hebben we gelezen en dus daar willen we het fijne van weten. Ongelofelijk wat een verzameling aan zelf gemaakt en lokaal gefabriceerd spul. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is te koop, naast veel wat het land zelf te bieden heeft. Leuk om te vermelden is dat iemand van oude blikjes allerlei dingen weet te maken zoals vliegtuigjes, ballonnen en helikopters en auto\'s. En nog stevig allemaal ook. Teveel om op te noemen.
Dat speelt zich allemaal af in het reuze gezellige centrum van Nelson. Natuurlijk brengen we ook een onvermijdelijk bezoek aan de kathedraal die op een heuvel is gebouwd. Schitterend gebouw en erg dominant aanwezig boven de stad. Een heel leerzaam museum is onze keuze, het provinciale museum. Op de bovenverdieping uitgebreid aandacht voor de aardbevingen die er op dit eiland geweest zijn. Erg heftig om te zien. Beneden is een meer algemene tentoonstelling.
Als lunch genieten we van een heerlijke soep en omdat het glutenvrije brood helaas te laat kwam kregen we ieder een drankje toe. Op zoek naar de Nelson Church wachtte ons een kleine teleurstelling, want die was gesloten. Nog even een terrasje gepikt en we reden terug richting hotel, niet nadat we eerst nog eens heerlijk genoten hebben van het strand. Op dat strand hebben ze ons wel even in de maling genomen. Wij dachten een primeur te zien, een jonge walvis vlakbij en maar foto\'s maken daarvan, tot iemand mij op mijn schouder tikte en zei dat het een fake is om te oefenen hoe je een walvis moet redden. Een opblaasbare echt gelijkende walvis dus. Even verderop een grote groep jonge vrijwilligers die geleerd werd hoe een walvis jong te redden. Wat hebben we gelachen.
Op de hotelkamer met balkon rusten we nog wat uit en laten alles nog eens goed op ons inwerken. Op zijn hollands gezegd: we namen de dag even door.
Vooral de auto is een beetje zorgenkindje, het kan nog wel een week of twee duren voordat we weten hoe alle knopjes en zo precies functioneren, werkelijk te gek zo\'n uitgebreid vervoermiddel. Iedere keer kom je weer iets nieuws tegen maar tegen de tijd dat ie ingeleverd moet worden zijn we er waarschijnlijk wel achter.
Morgen reizen we weer verder, eerst proberen we het Abel Tasman park en dan zien we wel verder.