Waarom nu ineens foto's van DUBAI en NW ZEALAND ?

Beste mede reizigers,

Onlangs is er een grote storing geweest op deze website en het heeft nogal even geduurd voordat alles weer een beetje op orde was. Als compensatie hebben we een heleboel extra foto opslagruimte gekregen en die benutten we nu om wat achterstand in te halen en weg te werken. Wat er nu opgeplaatst wordt speelt zich allemaal af in de periode maart/april 2014 in en rond Nieuw Zeeland. Voor onszelf ook leuke herinneringen.

New England, yes we come!

Christchurch vrijdag en zaterdag

De enerverende afgelopen dagen waren voor ons even aanleiding om vandaag wat rustiger aan te doen. En de hele dag heeft de zon ons aardig beziggehouden. Heerlijk na al die regen en kou.
In het pas aangelegde village wat eigenlijk alleen maar bestaat uit een aantal resorts en wat winkeltjes, is weinig meer te beleven dan wat hopping van shop naar shop. Er is ook maar 5 maanden per jaar activiteit, van mei tot september en dan gaat alles weer tot volgend jaar dicht en iedereen naar huis. Veel medewerkers komen overal vandaan uit USA en werken 10 dagen op en 3 dagen vrij, vaak werkdagen van 9 tot 16 uren. Maar wat opvalt, iedereen is vrolijk, of dat nou gemaakt is of niet, het komt wel positief over. En iedere medewerker is erg behulpzaam.
Tot laat in de middag genieten we van het zonnetje met de kabbelende river (de NENANA river) op een steenworp afstand van ons balkon.
Ik was bijna vergten te vermelden dat het vandaag ondanks de geplande rust, toch een wasdag is geworden. Dan zijn de spullen Spic en Span voordat we morgen aan boord gaan. Dat was nog niet zo simpel, we moesten naar een ander gebouw, daar was geen waspoeder meer, dus weer eerst naar het hoofdgebouw. De twee machines laten draaien en na een tijdje alles in de drogers. Na weer een tijdje ook dat weer opgehaald en zo kregen wij de tijd wel om.

Christchurch

Via de Arthur pass zijn we in een paar uurtjes dwars door de Alpen van de Westkust naar de Oostkust gereden. Tot aan Christchurch hebben de zon niet gezien en afgelopen nacht heeft het flink geregend, maar dat was nodig ook. De afgelopen dagen hadden zeer mager wifi verbinding en dus moest ik een en ander kort houden. Zal proberen dit hier weer goed te maken.
Na aankomst in christchurch en inchecken bij BW motel, spoeden we ons naar de stad zelf. Wat een ravage nog overal in de binnenstad na de enorme aardbeving. Er wordt weliswaar overal hard gewerkt aan de wederopbouw, maar dat kan nog wel vele jaren duren voordat alle gaten zijn gedicht en opgevuld en oude gebouwen enigszins zijn hersteld. In de buitenwijken zie je weinig schade het is voornamelijk de oude binnenstad.
In het (provisorische) informatiecentrum halen we wat we nodig denken te hebben en reserveren meteen voor een dagtocht per trein van Christchurch naar Greymouth en weer terug. Dat moet een hele mooie tocht zijn. Daarna moeten we ons weer haasten om op tijd bij de auto te zijn, want de parkeertijd loopt ten einde. We rijden nog even langs het station waar de trein vertrekken zal. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan want overal zijn straten opgebroken of geblokkeerd.

Op zijn zondags

Na een onrustige nacht met wat meer verkeersherrie en een uur extra in verband met de wintertijd, gaan we maar op tijd op stap. Helaas hebben we nauwelijks geprofiteerd van dat ene extra uur.
In Nelson is wederom een markt, op zondag een soort rommelmarkt en car boot sale. Dus daar gaan we even langs. Weinig spectaculair, dus dat hadden we gauw gezien. Vlakbij Richmond, in het plaatsje Wakefield staat het oudste kerkje van Nw Zealand. We zoeken het op en bij navraag waar het precies ligt krijgen we uitleg en jammer dat we net na de dienst komen. De oude dame was zeer verheugd dat we het kerkje wilden bezoeken en drukte ons op het hart om vooral het gastenboek niet te vergeten. Zo gezegd, zo gedaan dus. Een mooi gelegen en goed onderhouden houten kerkje met zelfs een apart gebouwtje als toilet.
Onderweg stoten we op een manifestatie bij een Rudolf Steinhart school waar ze zieltjes probeerden te winnen voor het nieuwe schooljaar. Een soort braderie en warempel we konden er een glutenvrije pannenkoek kopen. Verder veel alledaagse spullen om de kas van de school ook te spekken.
Vandaag willen we ook naar het Abel Tasman nationale park en dus daar naar toe. Helaas komen we bij een verkeerde ingang om de waterval te zien. De tijd die ons rest laat die rit niet meer toe, dus we gaan terug via Richmond naar Wakefield waar we onderdak denken te vinden.
Dat valt tegen en een aardige meneer van een tankstation in Wakefield raadt ons aan door te rijden naar Murchison, dat doen we dan ook maar, al is dat nog ruim 100km.
De weg ernaar toe is geweldig van natuurschoon en ondanks de bochtige tweebaansweg schiet het toch aardig op. Tegen de avond zijn we er en vinden een heerlijk rustig en zeer ruim motel geschikt voor een hele familie met alles erop en eraan. Zelfs de BBQ staat klaar voor gebruik, maar bij gebrek aan de nodige spullen (het is zondag en niks te krijgen) moeten we het doen met het plaatselijke cafe, ook niet slecht hoor.

Zaterdag in Nelson, zuidereiland

Nelson schijnt de mooiste en warmste plek van Nw Zealand te zijn. En daar kunnen ze wel eens gelijk in hebben. Hoewel de dag bewolkt en een beetje fris begint klaart het snel weer op en schijnt de zon een put in de grond.
Onnodig te zeggen dat we van die gelegenheid ook willen profiteren. Het weekeinde staat in Nelson in het teken van de weekmarkt hebben we gelezen en dus daar willen we het fijne van weten. Ongelofelijk wat een verzameling aan zelf gemaakt en lokaal gefabriceerd spul. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is te koop, naast veel wat het land zelf te bieden heeft. Leuk om te vermelden is dat iemand van oude blikjes allerlei dingen weet te maken zoals vliegtuigjes, ballonnen en helikopters en auto\'s. En nog stevig allemaal ook. Teveel om op te noemen.
Dat speelt zich allemaal af in het reuze gezellige centrum van Nelson. Natuurlijk brengen we ook een onvermijdelijk bezoek aan de kathedraal die op een heuvel is gebouwd. Schitterend gebouw en erg dominant aanwezig boven de stad. Een heel leerzaam museum is onze keuze, het provinciale museum. Op de bovenverdieping uitgebreid aandacht voor de aardbevingen die er op dit eiland geweest zijn. Erg heftig om te zien. Beneden is een meer algemene tentoonstelling.
Als lunch genieten we van een heerlijke soep en omdat het glutenvrije brood helaas te laat kwam kregen we ieder een drankje toe. Op zoek naar de Nelson Church wachtte ons een kleine teleurstelling, want die was gesloten. Nog even een terrasje gepikt en we reden terug richting hotel, niet nadat we eerst nog eens heerlijk genoten hebben van het strand. Op dat strand hebben ze ons wel even in de maling genomen. Wij dachten een primeur te zien, een jonge walvis vlakbij en maar foto\'s maken daarvan, tot iemand mij op mijn schouder tikte en zei dat het een fake is om te oefenen hoe je een walvis moet redden. Een opblaasbare echt gelijkende walvis dus. Even verderop een grote groep jonge vrijwilligers die geleerd werd hoe een walvis jong te redden. Wat hebben we gelachen.
Op de hotelkamer met balkon rusten we nog wat uit en laten alles nog eens goed op ons inwerken. Op zijn hollands gezegd: we namen de dag even door.
Vooral de auto is een beetje zorgenkindje, het kan nog wel een week of twee duren voordat we weten hoe alle knopjes en zo precies functioneren, werkelijk te gek zo\'n uitgebreid vervoermiddel. Iedere keer kom je weer iets nieuws tegen maar tegen de tijd dat ie ingeleverd moet worden zijn we er waarschijnlijk wel achter.
Morgen reizen we weer verder, eerst proberen we het Abel Tasman park en dan zien we wel verder.

Vrijdag op naar de boot

Het is vrijdagmorgen wel erg vroeg, 6 uur, als we op stap gaan naar de ferry. Het is nog donker en de temp geeft aan 13 gr. Voor alle zekerheid zijn we rijkelijk vroeg, dus met gratis wifi op de kade vermaak ik me wel even. Ook nog genoeg leesvoer op de iPad. Rest van deze dag volgt later. Op de boot is ook wifi, maar helaas lukt het niet om te skypen of te facetimen.
Na een overtocht van bijna 4 uur door adembenemende inhammen bereiken we het zuidereiland in de plaats Picton. Het inleveren van de auto in Wellington ging gesmeerd, hoewel er werd verder nergens naar gekeken, alleen maar sleutels inleveren. Het weer op het zuidereiland is in een woord geweldig, zelfs warmer dan wat we op het noordereiland gewend waren.
In Picton werden we per shuttle bus naar de terminal van de verhuurder. Daar stond onze volgende auto klaar, wederom een loei van een auto, TOYOTA landcruiser Prado. Leinie kan er nog niet overheen kijken.
Na wat rondgekeken te hebben in Picton en wat informatie te hebben ingewonnen besluiten we meteen door te rijden naar Nelson. Dat is sneller gezegd dan gedaan, met een gemiddelde van hooguit 30 km/uur duurt die rit wel behoorlijk lang (105 km).
Onderweg hadden we ook nog oponthoud in verband met een ongeval, een vrachtwagen gecrasht.
Ook deze auto heeft gelukkig een navi en wijst ons de weg naar het hotel van onze keuze.
Ter afsluiting van deze lange dag nemen we een welverdiend diner in het Smuggler cafe.
Voor glutenvrije mensen is Nw Zealand werkelijk een walhalla, overal is glutenvrij spul te krijgen, zelfs bijna overal is wel wat voor bij de koffie, dus ik blijf nog maar even. De weegschaal is toch ver van mijn bed!!!!!

Wellington

Het is nu echt voorbij. Wachten op de instap voor vertrek naar London. Dat komen we na 11 uur vliegen aan. Zal wel doomoe zijn. Maar aan alles komt een eind.

Onze reis was geweldig en het enige probleem is dat we een rugzak vol geweldige herinneringen en gedachten hebben over een geweldig land met evenzo geweldige mensen.

We hebben verschrikkelijk veel gezien en veel mensen ontmoet, dat was de reis best waard en nu gaan we eerst een lekker uitrusten want daar zijn we wel aan toe. Ondanks de dip van vermoeiheid die we soms hadden is het een fantastische trip geweest met iedere dag weer vol verrassingen. Ik hoop dat de lezers van deze verhalen genoten hebben van de soms langdradigheid, maar ja soms moet je wat.

Groet en tot in nederland over ettelijke uurtjes.

De plaatsen in het vliegtuig zijn niet zo gunstig maar we zien wel.

Leinie en Gerard

Dank aan ieder die met ons meeleefde