Eerste dag op zee

Maandag 26 augustus
Het was even wennen om te slapen in een wiebelend bed, vergelijkbaar met een waterbed? Who knows! Het weer is redelijk, geen regen wel bewolking en af en toe zon bij ca 10 gr. We gaan eerst eens even deze torenflat van 10 verdiepingen verkennen, te beginnen bij de bovenste. Je loopt je wel een ongeluk en dus hoef ik niet perse naar de fitness, of het zwembad. Bubbelbad lijkt me het uitproberen waard. Dak van het zwembad is gesloten om de weergoden buiten te houden. Net zo\'n dak als bij een stadion.
Beginnen met ontbijt, en gaan dan verder met verkennen.
Wij verblijven op een van de boven verdiepingen. Er zijn diverse restaurants van diverse klassen. In principe is alles inbegrepen, behalve alcohol. Je kunt dus kiezen waar je wilt eten. Er wordt zeer streng op hygiene gelet, passagiers mogen niets zelf pakken, alles wordt aangereikt. Men is kennelijk bang voor besmetting of zo.
Vanavond is een van de avonden met formal dressing. Dus we hijsen ons in aangepaste kleding, foto volgt nog. Het heeft toch wel iets romantisch iedereen zo uitgedost te zien. Een kleurrijke verzameling. Er lopen tienallen obers en bedienden rond, hoofdzakelijk Aziaten, die zorgen dat je niks tekort schijnt te komen anders zorgen we daar zelf wel voor. We ontmoeten vele medepassagiers waarmee we leuke gesprekken aanknopen en het valt op dat Leinie steeds beter over de grens gaat praten.

Moeizaam internet

Als we dit schrijven is de boot ( ms ZAANDAM) al een nacht en een halve dag onderweg op zee. De internetverbinding is erg traag en kostbaar, daarom houden we het bij tekst totdat we weer aan land zijn. Dan plaatsen we foto\'s erbij.
Internet gaat via sataliet.

Met de bus naar Seward

Zondag 25 augustus.
Een grote groep moet vandaag vanuit Denali en vanuit Fairbanks naar de haven van Seward worden gebracht.
Wij gaan met een van de 10 luxe touringcars vanuit Denali, een andere groep van ongeveer 600 mensen gaat met de trein. Vanuit Denali is het ruim 10 uur bussen en weet het niet precies, maar schat ongeveer 350 miles, in ieder geval een lange zit, met een paar plaspauzes. Ja, wat wil je met al die grijs koppende pensionado\'s. Het merendeel lijkt inderdaad gepensioneerd en dus vallen we nauwelijks op.
Ook onderweg is gezorgd voor een stevige lunch in Walissa. Alles is keurig geregeld, zodat niet alle 10 bussen tegelijkertijd aankomen, maar met tussenpozes van 30 min. In Seward lig de boot al klaar en rond 5 uur zijn we daar, gelukkig net voor aankomst van de trein.
Onderweg is het heerlijk zonnig weer en daar genieten we dus van.
Het inschepen gaat ook perfect en gedisciplineerd. Petje af voor Holland America lijn. We hebben een mooie hu met uitzicht op zee, maar voordat we daarvan kunnen genieten, moeten we al aan al tafel voor het diner. Na afloop is het te donker om nog wat te zien van de haven.
Afgelopen nacht is er nog een brandje geweest in een van de gebouwen, een vrouw had een handdoek over een lamp gelegd en was gaan eten... Verder hebben wij er niks van gemerkt, dus alleen van horen zeggen.
Toch een beetje moe, maar zeer voldaan hebben we onszelf te ruste gelegd; in bed wel te verstaan.

Rustdag in Denali village

De enerverende afgelopen dagen waren voor ons even aanleiding om vandaag wat rustiger aan te doen. En de hele dag heeft de zon ons aardig beziggehouden. Heerlijk na al die regen en kou.
In het pas aangelegde village wat eigenlijk alleen maar bestaat uit een aantal resorts en wat winkeltjes, is weinig meer te beleven dan wat hopping van shop naar shop. Er is ook maar 5 maanden per jaar activiteit, van mei tot september en dan gaat alles weer tot volgend jaar dicht en iedereen naar huis. Veel medewerkers komen overal vandaan uit USA en werken 10 dagen op en 3 dagen vrij, vaak werkdagen van 9 tot 16 uren. Maar wat opvalt, iedereen is vrolijk, of dat nou gemaakt is of niet, het komt wel positief over. En iedere medewerker is erg behulpzaam.
Tot laat in de middag genieten we van het zonnetje met de kabbelende river (de NENANA river) op een steenworp afstand van ons balkon.
Ik was bijna vergten te vermelden dat het vandaag ondanks de geplande rust, toch een wasdag is geworden. Dan zijn de spullen Spic en Span voordat we morgen aan boord gaan. Dat was nog niet zo simpel, we moesten naar een ander gebouw, daar was geen waspoeder meer, dus weer eerst naar het hoofdgebouw. De twee machines laten draaien en na een tijdje alles in de drogers. Na weer een tijdje ook dat weer opgehaald en zo kregen wij de tijd wel om.

Dagje in DENALI national park

Vrijdag 23 augustus
Om 6,30 uur staat de bus klaar die ons de hele dag door het Denali park zal leiden. Het is een amerikaanse schoolbus met van die kleine raampjes en een spartaans interieur. Omdat de weg alleen voor deze officiele bussen bereden mag worden en met grind bestraat, betekent dit ook een hardhandig contact met het wegdek. Het weer is niet veranderd, dus nauwelijks 11 gr, en de hele dag regen.
Ondanks dat zien we regelmatig wild, zoals cariboe\'s, elands en jawel hoor een koppel grizly beren, een moeder met haar twee kleinjes. Wel op veilige afstand. De chauffeur die ons van alles op de hoogte brengt heeft wel een gebrek, hij praatte teveel.
Onderweg regelmatig sanitaire stops en diverse passen die genomen moeten worden.
We kregen een lunchbox mee voor onderweg.
Tegen 11 uur keerde de bus om, want verder kan die niet. Helaas was er op het uitzichtpunt net veel te zien door de mist. Dus terugrijden geblazen, met best wel spannende momenten bij passerende tegenligger bussen.
Even vergiste de zon zich, maar die trok zich weer op tijd terug.
De afgelopen nacht was niet bepaald aangenaam door het slechte bed. Dus we gingen voor een andere kamer en dat lukte gelukkig.
Morgen plannen we een time out, dus rustig aan.

Met de trein naar DENALI national park.

Donderdag 22 augustus
Vanmorgen al vroeg uit bed, want om 6 uur worden de koffers opgehaald. Tegen 7,30 uur staan de bussen klaar om ons naar het station te brengen. Eigenlijk is station nog teveel gezegd, want het is eigenlijk een laad- en losplatform waar de trein al klaarstaat. Alles gaat keurig geordend en onze bus stopt precies bij de juiste wagon. Een luxe dubbeldekker, met boven panorama dak en beneden restaurant en toilet enz. De erg lange trein gaat dan tegen half negen in beweging en heerlijk sjokkend door het volkomen verlaten lijkende landschap gaan we op pad.
Er wordt soms gestopt, zoals in Walissa, waar we gister waren. We genieten van ontbijt en lunch en tegen 4 uur bereiken we Denali, waar we drie nachten verblijven.
Het weer kan alleen maar beter worden, met andere woorden, vandaag veel regen en laaghangende bewolking. Ondanks dat toch genoten van de uitzichten.
Aangekomen op het resort is alles perfect geregeld, in de trein kregen we al de sleutel van de kamer,waar onze bagage al klaar stond! Kaboutertjes bestaan dus echt nog!
Natuurlijk is zo\'n dag best vermoeiend, maar je moet er wat voor over hebben.
Na een bescheiden hapje gaan we naar onze kamer, want morgen weer vroeg op.

het kriebelt weer.

Je begrijpt het goed; het begon weer te kriebelen en dus gaan we binnenkort weer even weg. Ons volgende doel is Alaska. We houden jullie via deze site op de hoogte.

Terug naar huis

Met een stralende zon en kans op 40% T-storm (onweer) zijn we de dag begonnen op het grootste feest voor amerikanen. Veel volk op de been overal.

Wij zijn na lang puzzelen een tour gaan maken naar een stuwdam die in de 60er jaren is gebouwd in het BIG HORN districht en wel de YELLOWTRAIL dam. Natuurlijk is die dam op zich niet veel bijzonders en niet veel anders dan anderen die een hele boel water proberen tegen te houden, maar de tocht ernaar toe was wel weer indrukwekkend langs vele canyons en uitgestrekte vlaktes. Hoe korter bij het stuwmeer zie je ook waarom die is aangelegd voor irrigatie. Links en rechts strakke landerijen met bieten, haver en meer. En dikke pijpen die het water ernaar toe brengen. Natuurlijk is er bij de adm op zijn goed amerikaans een visitor center waar enkele meestal gepensioneerden je alle info geven die je eigenlijk niet nodig hebt. Maar belangrijk si altijd de WC, die kom je overal en nergens tegen en dat is wel handig. Wildplassen?? Nooit van gehoord hier, hoeft ook niet want voordat dat in je opkomt is er al een restroom. En keurig netjesmet papier en geen stank.

Maar goed even naar het meer zelf geweest (is ruim 80 mile lang) en daar liggen me toch bootjes, geweldig, het lijken eerst wel duitsers, maar het zijn toch echt amerikanen, en allemaal heel dikke auto\'s om die boten naar het meer te sjouwen.

Auto\'s dat is ook zon\'n verhaal. Door de enorme afstanden heb je echt wel een goede kar nodig, want met een toyotaatje kom je niet ver en vergeet niet dat de gemiddelde amerikaan zijn hele gezin meesjouwt als ie op stap gaat. En voor de winter hebben ze echt wel een 4-wheel drive nodig die ook nog hoog op de poten staat. Wij steken met ons karretje een beetje schamel af. Maar alles went. Vandaag zagen we in het indianen reservaat waar die dam in ligt, een gezin met 9 of 10 kinderen (even de tel kwijt) die allemaal in een pick up gestouwd werden, dus de helft achter op de open bak op tuinstoelen. Moet je bij ons mee komen!!!

Wat ook opvalt naast de dikke auto\'s zijn de steesd dikker wordende mensen. Het zal wel aan het voedsel liggen, want je ziet ze de hele dag eten of lopen met softdrinks van meer dan een liter.

Glutenvrij is heel wisselend verkrijgbaar hier. Ik heb wat brood kunnen bemachtigen, maar het is zoeken en vragen. Tot nog toe heb ik geen honger hoeven te lijden. Ook uit eten is geen probleem. Op de gekste plaatsen waar je het niet verwacht is glutenvrij brood te krijgen en op plaatsen waar je het zou verwachten hebben ze er nooit van gehoord... Ik voel me steeds prima, dus het werkt ook nog goed.

Ik zal nog een paar foto\'s uploaden, maar dat duurt voor 10 foto\'s zeker een half uur.

Groetjes uit een zonnig klimaat en dan gauw de pool induiken..

Leinie en Gerard