Weer met de trein mee

Donderdag 29 juni

In de morgen en 's avonds is het hier best wel koud, net geen vriespunt. Maar de felle zon warmt de boel alweer heel snel op naar ver boven de twintig. Een aangename wind door de dalen houdt de boel lekker. Wakker worden worden met een stralend zonnetje is niet verkeerd en zeker niet als je met een gerust hart naar het continentale ontbijt kunt wandelen. In tegenstelling tot eerdere jaren is nu zowat overal een flink ontbijt inbegrepen en daar profiteren we uiteraard van als goede rechtgeaarde Nederlanders. Jaren geleden moest je vaak blij zijn met een muffin en wat slappe koffie. Na dat ontbijt eerst maar eens zien of we hier een nacht extra kunnen boeken om wat op adem te komen, dit is een prima en rustig hotel in Dillon. Dat is nog maar de vraag werd ons gezegd, in ieder geval staan we op de wachtlijst en laat in middag kregen we te horen dat we een nacht extra kunnen blijven, dus zaterdagmorgen weer op stap. Vrijdag is hier een lokale boerenmarkt of zoiets en dat benutten we meteen om het even wat rustiger aan te doen, de ijlere lucht op deze hoogte (3000+) speelt soms toch parten.

Ondertussen moeten we nadenken over volgende week, want dinsdag is hier Independence Day, onafhankelijkheidsdag en dat is een grote feestdag, kans dat hotels volgeboekt zijn is niet ondenkbeeldig. Tot en met dinsdag hebben we alvast vooruit geboekt richting noorden, want we willen toch ook nog naar Yellowstone park. We rekenen erop dat veel Amerikanen een lang weekend nemen en dan zijn er velen traditioneel op stap met gezin en familie.

Maar nu vandaag, rondom Georgetown is een oud treintracé oorspronkelijk voor de mijnbouw aangelegd, eerst zilvermijnen. Nu alleen nog toeristisch. We maken een rondje van dik anderhalf uur over een traject van hooguit 3 kilometer heen en terug met een authentieke stoomloc die naar de stank te beoordelen, met diesel wordt gestookt. Zal ook geen pretje zijn om met deze hitte steeds kolen te moeten stoken. Op de terugweg moet ie een flinke klim maken en daarvoor rijdt de trein eerst een flink stuk terug om een aanloop te kunnen nemen, en hij haalt het net. Iedereen zit een beetje mee te duwen. Terug op het beginpunt sturen we naar Georgetown zelf en bij de informatie aangekomen sturen ze ons doodleuk de verkeerde kant op, maar de gps doet zijn werk weer uitstekend. Het oude stadje heeft een nostalgische uitstraling en is nog precies zoals wij het in 1995 hebben achtergelaten. De winkel van sinkel van Kneisel and Anderson is nog precies zo, net als de library met het enige verschil dat er nu laptops staan met een volwaardige internetverbinding in plaats van die goede oude pc waar we niet langer dan 10 minuten op mochten surfen want dan zat het hele dorp zonder telefoon!

Een bordje verwijst naar een scenic byway die over een pas voert en dat werkt aanstekelijk natuurlijk, het blijkt dat deze weg ons te ver weg brengt en dus keren we maar om. Het aantal verbindingen is hier minimaal dus je moet goed opletten. Terug in ons hotel horen we dat we een nacht langer kunnen blijven zoals eerder gemeld, en dat geeft meteen aanleiding om de nodige zaken in de wasmachine en daarna in de wasdroger te doen, al is het geen maandag wasdag!! Wasgelegenheden zijn er doorgaans in ieder hotel wel.

En zo zat de dag er weer op nadat we een verrukkelijke maaltijd hadden genoten. Op het terras was een vest geen overbodige luxe vanwege de harde wind die over het water kwam aanwaaien.

Op weg naar Georgetown Colorado

Woensdag 28 juni

Vandaag wordt een warme reisdag. Er moeten aardig wat meters gemaakt worden om bij ons volgende doel aan te komen. De planning is Georgetown, ten westen van Denver, daar hebben we mooie herinneringen aan van zeker 22 jaar terug. Een hotelkamer is van tevoren maar alvast geboekt in Dillon, niet ver daar vandaan, gelegen aan het Dillon meer.

Maar voordat we daar aan beginnen bezoeken we eerst een Benedictijnen klooster in Cañon City dat uitnodigend langs de weg staat. Geen kloosterlingen gezien, maar door een aardige meneer rondgeleid met goed verstaanbare uitleg. Het enorme complex is nu ook beschikbaar voor trouwerijen, gemiddeld drie per week zelfs. Lunchen doen we bij "my Sister" waarna we op weg gaan. Volgens bewoners is het hier nu ook uitzonderlijk heet.

Omdat we eigenlijk een hekel hebben aan die eindeloze motorways gaan we binnendoor over tweebaans weg, dat duurt wel wat langer maar je ziet nog eens wat. Nou eigenlijk viel dat in het begin wat tegen totdat we bijna in Fairplay waren en gelukkig een tankstation zagen, want benzine stations zijn hier best schaars. Getankt in het plaatsje Badger Basin. Verder door komen we in Breckenridge een op en top wintersportplaats, erg druk en veel van hetzelfde dus soeveniershops en kleding etc. Tot onze verbazing kunnen we gratis mee met de gondel naar boven naar ongeveer 3000mtr. en gelukkig ook weer voor niks terug. Overigens valt door de hoogte de temperatuur wel weer mee, zo rond de 23gr. Na een half uurtje komt Dillon in zicht en het hotel is typisch voor wintersport met zelfs aparte ski lockers. Voor het eerst een hotelkamer met balkon.

Railroad en Pueblo

Dinsdag 27 juni

We vallen maar meteen met de deur in het hete huis, vandaag werd het wederom bloedheet met 101 F. Dat is ruim 38gr. Gelukkig is bijna overal airco en die staan dan ook luidkeels overal te blazen. Je moet niet het geluk hebben dat je net langs een uitblaas loopt want dan kun je nog verbranden ook.

Voor vandaag even rustig aan dus, we gaan met de Royal Gorge Railroad een twee uur durende rit maken van Cañon City naar Parkland en weer terug. Waar we gisteren op de hangbrug liepen 300 meter boven de ravijn, rijden we nu door de kloof en zien die brug 300 meter boven ons. De trein volgt de Arkansas rivier. De aanleg van deze spoorlijn moet een hels karwei zijn geweest in de 19de eeuw. De lijn wordt nu hoofdzakelijk voor toerisme gebruikt en sporadisch goederenvervoer. Onze trip is om 09:30 uur en we kunnen meteen aan het ontbijt. Het waait flink in deze kloof en dat is wel prettig omdat we bijna de hele reis op een open wagen hebben doorgebracht met geweldig uitzicht. Onderweg zien we nog de gevolgen van de enorme bosbrand in 2013.

Nadat we ons boterhammetje hebben verorbert gaan we naar Pueblo. Daar is het Rosemount museum. Het kompleet en authentiek ingerichte huis van een rijke familie Thatcher. Eind 19de eeuw gebouwd met 37 kamers over drie verdiepingen. Thatcher was een succesvol zakenman en bankier en toen zijn laatste zoon stierf is het huis in originele staat overgegaan in een museum. De rijkdom straalt ervan af en geweldig dat alles zo mooi is bewaard gebleven. Voor die tijd zeer modern was er al electriciteit en warm water verwarming. Ook intercom met een systeem van ingebouwde buizen. Het hele huis en de inrichting is in victoriaanse stijl.

Terug naar onze standplaats, nadat we nog even het Korea monument met respect hebben bekeken.

Cañon City

Maandag 26 juni

Bij goed weer gaan we op stap naar ons doel van vandaag: CANON City. Van de vele leuke dingen of activiteiten hebben wij gekozen voor de Royal Gorge Bridge. Bij de afslag naar de brug eindelijk koffie gevonden en meteen de lunch genuttigd bij "My Sister".

De Royal Gorge Bridge in Cañon City is een hangbrug over de Arkansas rivier en was van 1929 tot 2003 de hoogste hangbrug ter wereld. Sinds 2009 staat de Chinese Sidubrug aan de top van dit lijstje. Het brugdek ligt op circa 321 meter boven de rivier. De brug verbindt de twee zijden van een kloof, waarin de rivier stroomt, en waardoor de Rio Grande spoorbaan loopt.

Over de brug ligt slechts één rijbaan. De brug werd dan ook niet gebouwd als transportverbinding, maar als toeristische attractie. Als zodanig wordt hij nog steeds gebruikt. Rondom deze brug is een toeristisch circus gebouwd. Helaas enkele jaren geleden is een groot gedeelte bij een bosbrand verwoest, maar weer opgebouwd, beter bestand tegen bosbrand. Lopen over de brug en terug via de gondel is een ideale combinatie. Een aardige medewerker bracht ons met zijn golfkarretje naar de gondel en dat scheelde een hele klim, zeker in deze ijle lucht. Er zijn nog veel meer activiteiten, maar minder geschikt voor ons pensionados. Denk aan bungee jumpen en met een zitje gelanceerd worden met uitzicht over de kloof, of heen en weer geslingerd worden. Het uitzicht was adembenemend. Nadat we weer door de shop met veelal nutteloze prullaria waren geloodst op weg naar ons volgende doel, het gevangenis museum.Bij het zien van de naam gevangenis museum werd onze nieuwsgierigheid zeker geprikkeld. Naast de nieuwe zogenaamde "correction facility" is in het oude complex een interessante collectie ondergebracht.

Tijd om ons onderkomen voor nacht op te zoeken in Canon City. Onderweg kijken we nog even bij de Royal Gorge Railroad, een trein die langs de Arkansas rivier rijdt en dat willen we morgen meemaken, dus hebben we plaatsen gereserveerd. Net als gisteravond breekt er even een hevig onweer los dat enige afkoeling brengt, maar verder blijft het warm en droog.

We lazen in de Limburgse krant dat er niet alleen een hittegolf, maar ook een muggengolf aan zit te komen. Nou daar hebben we hier (nog) geen last van. Ja, we kunnen het Nederlandse nieuws aardig volgen, soms kijken we op de iPad naar uitzending gemist als er een redelijke interverbinding voorhanden is. Zover wij nu weten is er nog geen nieuwe regering.

Manitou Springs op herhaling

Zondag 25 juni

Eerst maar even het lokale weerbericht. Het is gedeeltelijk bewolkt en de temperatuur schommelt rond de 23gr, best wel aangenaam. We verblijven in Colorado Springs, vlakbij Manitou Springs waar we eerder verbleven. Tijdens het ontbijt horen we naast ons iemand Nederlands praten en het bleek een echtpaar uit Heerlen die waren op bezoek bij hun zoon die in Wyoming woont met kinderen. Die kinderen waren zo ingeburgerd dat ze geen Nederlands konden spreken.

Vandaag gaan we nog even terug naar Manitou Springs waar we enkele plekken willen zien. Eerst met de auto naar een public parking en vandaar pikken we de gratis shuttle bus naar het centrum. Eigenlijk een overvloedige toeristische plaats waar wij weer gauw op uitgekeken zijn, op de diverse bronnen na. Maar dan zien we een kerk en dat trekt altijd onze belangstelling, zeker als de deur openstaat en er muziek klinkt. Er staat een dienst te beginnen en wij zijn van harte uitgenodigd. Maar het noodlot sloeg even toe; Leinie moest nodig een sanitaire stop inlassen. Een van de aanwezigen was zo vriendelijk om dat voor Leinie te regelen. We zijn toen nog even gebleven ook uit respect voor de voorgangster. Vervolgens koffie en thee genoten in een bakkerij waar ze ook glutenvrije brownies hadden. Weer met de shuttle terug naar de auto.

Vervolgens naar de Gardens of the Gods, een spectaculair natuurverschijnsel van rotsformaties veelal vuurrood. Je maakt er een toer met de auto en op diverse plekken stop om de formaties nader te bekijken. Halverwege genieten we nog van een ijsje. Heel spectaculair is de zwevende rots. Het is er behoorlijk druk.

We hebben nog tijd om de Manitou Cave Dwellers te zien, een openlucht achtig museum waarin wordt voorgesteld hoe vroegere bewoners in uitgehouwen grotten zouden kunnen hebben gewoond. We moeten wel geduld hebben want het inchecken gaat niet erg soepel. Maar we kregen weer seniorenkorting, en waar voor ons geld.

Als we tot slot ook de onvermijdelijke soeveniershop zijn gepasseerd gaan we naar ons hotel.

Manitou en Colorado Springs

Zaterdag 24 juni

We wilden eigenlijk nog een nacht in het hotel in Manitou Springs blijven maar helaas alles volgeboekt, dus heb ik in het nabijgelegen Colorado Springs geboekt voor de komende twee nachten. Het weer begint met bewolking en een temperatuur die vandaag niet boven de 20gr komt, behalve als heel even de zon doorbreekt.

We gaan eerst naar Cave of the Winds in Manitou Springs, een stelsel van druipsteen/kalksteen grotten. Met een rondleiding worden we wegwijs geholpen over het ontstaan ervan. De Amerikanen doen net alsof zij de enigen ter wereld zijn die druipsteen grotten hebben. Jammer weer dat de aardige rondleider zijn verhaal bijna onverstaanbaar en fullspeed afwerkt.

Er is rondom deze plek een heleboel te doen, zoals bungee jumpen en veel klimwerk voor de jongeren van nu. Het is duidelijk te merken dat we op een hoogte van boven de 2000mtr zitten, de lucht is ijler.

Als dit erop zit gaan we richting de 7 Falls, de naam zegt het al 7 watervallen op een rij. Alles erom heen is in zekere zin spectaculairder dan de watervallen zelf. Speciaal voor 60plussers worden we met een trammetje gratis vervoerd. Om bij de top te komen moet je wel zo'n 100 treden of meer omhoog, maar dat zien we in deze ijle lucht even niet zitten. Geen nood, er is een lift in de rotsen en vandaar heb je ook prima zicht. Ook hier zijn diverse abseil mogelijkheden, hangend in een harnas.

In de buurt blijkt het American Airforce Academy te zijn met bezoekerscentrum, dat lijkt ons aantrekkelijk. Het blijkt een gigantisch groot complex te zijn waar we eerst de verkeerde toegang kiezen. Die voor bezoekers ligt wel zo'n 10 km verderop. Aan de poort een Duitser in Amerikaanse dienst. Het bezoekerscentrum stelt wat teleur en wordt voor een groot deel ingenomen door de shop met souveniers. Wel interessant is de Cadet's Chapel. Een heel modern gebouw met bovenin voor protestantse, beneden voor katholieke, joodse en boeddhistische diensten. Zeer indrukwekkend.

We hebben onze dag nuttig besteed en zoeken na een simpele maaltijd ons hotel op.

Manitou Springs

Vrijdag 23 juni

Het is wel effe wennen, want we worden wakker met regen en een temperatuur van nauwelijks 10gr.

Vandaag staat Manitou Springs op ons lijstje en meer special de Cog trein, een tandrad baan die tot boven de 4000 meter gaat. Ondanks de drukte hoeven we niet al te lang te wachten en om 13:30 gaan we mee in een overvolle trein, wel met gereserveerde plaatsen en geen staanplaatsen. Het uitzicht onderweg is geweldig en we genieten volop. Op de top is de temperatuur 2gr met een gevoelstemperatuur van -3gr.

Wel een verschil met eerder deze week.

Je moet voor de zekerheid ook een shot zuurstof meenemen evenals warme kleding en genoeg water. De camera doet goed zijn best ondertussen. De hele trip duurt bijna vier uur en daarna zoeken we een hotel op in Manitou Springs.

Hier is in ieder geval wel goed werkend wifi dus kan de blog worden bijgewerkt. Morgen gaan we dit zeer toeristische plaatsje verder verkennen.

Onze auto heeft een aardig foefje; op afstand kan de motor gestart worden om voor te verwarmen of te koelen.

Denver nogmaals

Donderdag 22 juni

Opnieuw gaan we na een korte nachtrust naar Denver. Eerst gaan we naar het Molly Brown house. Om kort te zijn: zij was een van de weinige overlevenden van de Titanic ramp. In haar voormalige huis is een uitgebreid museum ingericht. Wil je er meer over weten? Kijk maar via Google. Via een rondleiding krijgen we van een authentiek aangeklede dame prima uitleg. Daarbij hoorde ook een waaier, als teken van airco in de tijd dat dit speelde, iedere bezoeker kreeg er eentje in bruikleen. Vlakbij is een schitterende kerk met twee torens. We konden gelukkig vlakbij de auto parkeren op de parking van een welbekende hamburger keten. In tegenstelling tot vele andere kerken was deze wel open en we verbaasden ons over de prachtige glas-in-lood ramen en de schitterende orgelpartij. Helaas geen kans om een kaarsje op te steken, dus dat hebben we maar virtueel gedaan.

Vervolgens naar het Black American West Museum en heritage center. Eigenlijk alleen vrijdag en zaterdag open, maar wij mochten er toch in en hebben de indrukwekkende collectie mogen bewonderen. Uiteraard veel over de slavernij en uitbuiting van de African Americans.

Ons volgende doel was de Mint, een van de vier in USA waar muntgeld wordt geslagen, maar helaas, om mee te mogen met een rondleiding moet je al om 07:00 uur in de rij gaan staan en dan nog maar afwachten of je een ticket kunt bemachtigen voor die dag.

De charmante dame van het Black American museum adviseerde ons om ook het museum in de openbare bibliotheek niet te vergeten en dat was een goede tip.

De 16de straat is een langgerekt groot winkelcentrum in een voetgangerszone, met vele terrasjes. Er rijden wel gratis bussen op en af. De auto konden we makkelijk kwijt in de parkeergarage om de hoek. In een van de zijstraten zijn we even binnengelopen in een infocentrum, waar we het nodige hebben opgestoken.

We laten Denver achter ons en na wat noodzakelijke inkoop zoeken we ons onderkomen weer op. De temperatuur is inmiddels tot een aangename 25gr gezakt en af en toe valt er zowaar een druppel regen. Later deze week daalt de temperatuur nog verder.

Een hernieuwde poging om internet contact te krijgen lukt ook niet. In het nabij gelegen Rooker Cafe genieten we van een eenvoudige maaltijd.