Het landschap waar we de laatste dagen doorheen rijden is niet het aller aantrekkelijkste, dus zetten we de vaart er maar in en draaien we kilometers weg, zeker nu het weer plotseling is omgeslagen
naar zon en minder wind. Temperatuur blijft nog steken bij ongeveer 14 gr, maar alleszins aangenamer. Eerst doen we de stad Lincoln aan, de hoofdstad van de staat Nebraska. We gaan gelijk op het
toeristenburo af, maar daar aangekomen zit er iets heel anders in dat gebouw en ons werd verteld dat het toeristenburo al meer dan 20 jaar hier niet meer was gehuisvest. Dat komt van een Europese
navigator met verouderde software. Geen nood we staan recht tegenover het capitol, een heel bijzonder gebouw en daar laten we ons rondleiden. We sluiten aan bij een klas jongeren die vol aandacht
en zeer gedisciplineerd alles volgen. Verbazend hoe gedisciplineerd de schooljeugd hier is. We nemen de lift maar de 14e etage waar we een geweldig uitzicht over de stad hebben, mede dankzij het
schitterende weer. Intussen loopt de tijd door en zoeken we een plekje op om de lunch te nuttigen. Omdat voorraden nu eenmaal uitgeput raken moet ook die aangevuld worden en dus weer naar de
supermarkt. De planning is om een heel eind door te rijden richting Lexington Nebraska, maar daar is nergens een camping te bekennen, dus doorrijden geblazen. Na enkele tientallen mijlen staat er
een aangegeven langs de weg. Wij de afslag genomen en de borden gevolgd, maar geen camping. Na zeker 15km zijn we maar rechtsomkeer gegaan en uiteindelijk bij een tankstation gevraagd. En wat
schetst onze verbazing, bij dit tankstation vlakbij de afslag is de camping! Een dame op leeftijd runt in haar eentje de pompen, het bijbehorende winkeltje en de camping. Ondanks dat het er druk
was bleef zij de kalmte zelf. We krijgen een keurig plekje met elektra, water en riool, maar helaas geen WIFI, daarvoor moeten we naar het kantoortje. Dat heb ik dus gedaan om even een snel
berichtje te sturen. Dit verhaal zal ik eerstvolgende keer op de websitereismee.nlplaatsen. Misschien dat er dan ook foto's bij kunnen.
Even snel een berichtje. Internet is hier waar we nu zijn zeer gecompliceerd. Daarom even laten weten dat alles goed gaat, bijzonder dat het weer geweldiger wordt, veel zon en veel minder wind. We
zijn nu iets voorbij de stad Lexington Nebraska, meer precies in het plaatsje Gothenburg.
Na een korte en onrustige nacht pakken we de camper op en gaan weer westwaarts, richting IOWA, de stad Des Moines.maar eerst even inkopen, we missen node een koffiezetapparaat en daarvoor gaan we
naar de Walmart. De keuze was een simpel apparaat dat net geen $9 kostte, maar helaas er was alleen nog het showmodel, maar na veel praten mochten we dat kopen voor de schappelijke prijs van $ 8.
De koffie en de filters hebben net iets meer gekost. Dan toch op weg, eerst tanken en met een royaal gebaar legt Leinie $100 op de balie als voorschot. Met genoegen zie je de tellers precies
andersom lopen dan in Europa. Voor die $100 krijg je maar liefst 40 gallon, oftewel 160 liter. Daar kom je nog eens ergens mee.
Een eind op weg langs saaie wegen in een dor landbouw achtig landschap zien we in het stadje West Branch een memorial voor Herbert Hoover, de 53ste president, dat willen we zien. Het originele
geboortehuis en andere antiquiteiten rondom zijn jeugd zijn hier te zien. We hebben al meer van dit soort memorials gezien zoals van Reagan en Kennedy.
Het weer voorspelt weinig opwekkends, mistig en koud, dus de warme camper is aangenaam.
Aan de camper beginnen we een beetje te wennen, of de camper aan ons? Met de vele laadjes en kastjes weet je soms niet meer waar het een en ander opgeborgen is. Dus zien we regelmatig zoekplaatjes
in onze camper.
Na een reis van ongeveer 150 mi staan we een KOA camping in NEWTON, Iowa.
Nadat alles op electra, waterleiding en riool is aangesloten rusten we even wat uit.
voor de staistiek: gereden 150 miles / getankt 40 gln
Dat was gisteravond wel even schrikken. Plotsklaps weer hartritme op hol. Snel het alarmnummer 911 gebeld en prompt kwamen er twee grote trucks aanzetten, een brandweerauto en een ambulance. Met
vier man werd geconstateerd wat ik al wist en ik werd naar het ziekenhuis gebracht. Om een lang vehaal kort te houden, na ongeveer 6 uur, diverse onderzoeken, infuus en electroshock was de zaak
weer op orde en konden we met een taxi terug naar de camping, dat was tegen 2 uur in de morgen. Het gaat nu weer goed en na een korte nachtrust trekken we met goede moed weer verder naar het
westen.
Na een wat onrustige nacht, die regelmatig werd opgesierd met getoeter van de voorbij rijdende treinen werden we precies om half tien afgesproken tijd per taxi opgehaald en naar het uitgifte
station gebracht. Je kijkt je ogen uit zoveel gloednieuwe campers als daar klaarstaan om opgehaald te worden. Wij waren echt niet de enigen, het liep allemaal wel lekker gesmeerd. Uitgebreid uitleg
over van alles en nog wat en.. surprise een kompleet handbooek óók in het Nederlands. Wij waren die morgen echt niet de enige Nederlanders. Nadat we samen alles grondig hadden geinspecteerd en
nagelopen was het starten en wegwezen, op naar onze eeste stop, de supermarkt waar de eerste levensbehoeften zijn ingeslagen. Vandaag is het guur weer met een harde noordenwind, wel bewolkt maar
droog. Best wel oppassen met die harde zijwind onderweg, maar alles verliep prima. Het landshap waar we doorheen rijden heeft niks aantrekkelijks, erg vlak en hoofdzakelijk landbouw. Dus maar snel
er door heen rijden. Vandaag willen we een flink stuk richting westen rijden tot ongevaar de grens met de staat IOWA. Het rijden met die grote bak gaat prima, het zoeft als het ware onder je weg.
In Rock Island doen we een camping en kunnen gelijk aansluiten op de waterleiding, het electra en de riolering. Tijd om onze spullen eens goed op te bergen in een van de in totaal 20 kastjes en
laadjes. Niet te vergeten de diepvriezer en ruim bemeten koelkast en ook nog een heuse magnetron. Gelukkig hebben we de airco niet nodig, maar wel de uitstekende verwarming. Ik denk dat we
vooralsnog niks tekort komen. Het gure weer deert ons eigenlijk niet zo, want we zitten lekker droog en warm. Morgen komt weer een dag.
Voor de statistici: gereden, 175 miles, niet getankt, hij zat nog half vol.
Al vroeg uit de veren in Brussel en vanaf het onderkomen bij de airport de straat oversteken en we zijn in de vertrekhal. Inchecken en bagage afgeven. Vervolgens genieten we van een welverdiend
ontbijt dat we niet in het hotel hebben genuttigd simpel omdat we dat niet meer konden bekostigen. Ergens moet jeop zo'n reis toch op bezuinigen. Enfin na
het ontbijtje naar de gate via de security. Alles loopt gladjes totdat we in London bij de security aankomen, en jawel hoor, de rugzak van Gerard wordt er weer uitgepikt voor extra controle.
Ondanks alle denkbare voorzorg! Achteraf zonder aanwijsbare reden, maar het werkt op je zenuwen want de overstaptijd is erg krap, het duurt ruim een kwartier voordat die rugzak aan de beurt is, en
alles bij elkaar moeten we een flink stuk lopen eerst via via naar de security en dan weer via allerlei omwegen en een treintje naar de gate.
Daar zouden ze iets beters voor moeten bedenken. Vooral de slow motion way waarop de ambtenaren hun best doen. Het beste is nog altijd je ziel in lijdzaamheid te bezitten en rustig je beurt af te
wachten. Net op tijd stapten we in het vliegtuig en daar zitten we nu in terwijl ik dit schrijf. Alles bij elkaar hebben nu nog 8 uur vliegen voor de boeg.
Het weer in London was uitstekend, maar jammer dat we daar niet langer van konden genieten.
Nou moet je niet meteen denken dat we vliegend internet hebben, maar dit wordt vooraf 'in klad' geschreven.
De vlucht zit er inmiddels bijna op na ruim 8 uur. We hebben een uitzonderlijk rustige vlucht gehad, alleen het laatste uur een beetje turbulentie, maar dat mag de pret niet drukken. Van slapen
kwam weinig, hooguit wat doezelen.
Aangekomen in Chicago liep alles aanvankelijk vlotjes. De meegenomen glutenvrij spullen gaf totaal geen probleem, er werd niet eens naar gekeken. Alleen het feit dat je die etenswaren netjes
aangeeft is al voldoende. Het weer in Chicago is net zoals we de laatste tijd gewend waren in Nederland, dus niet zo lekker, 13 gr en koude wind. We hebben ruim twee uur staan te wachten op het
shuttle busje van het hotel en ondanks een telefoontje van een aardige parkeerwachter kwam er niemand van ons hotel. Uiteindelijk besloten we maar de taxi te nemen en toen we daarmee wegreden zagen
we het busje van het hotel, maar ja de taxi kun je niet zomaar vaarwel zeggen. Het was maar tien minuutjes rijden. Enigszins verkleumd kwamen we in het hotel.
Aan de overkant is een pharmacy, geen apotheek zoals wij die kennen, maar een kleine supermarkt met een afdeling apotheek in een hoekje. Daar hebben we de eerste inkopen gedaan. De rest doen we
morgen als we de camper onder onze voeten hebben. Eerst maar eens uitrusten en wennen aan het tijdverschil met Nederland van 7 uur.
We zijn inmiddels aangeland bij de luchthaven Zaventem. Morgenvroeg gaan we vliegen, via London naar Chicago. Nadat we daar aankomen, als alles goed gaat tegen 15:00 uur lokale tijd, nestelen we
ons in een hotel vlakbij het vliegveld. Dinsdagmorgen worden we van daar opgehaald en naar camper uitgifte centre gebracht. Daar wacht een gloednieuwe camper die we in 22 dagen haar het
verhuurstation in San Francisco moeten brengen.
