Jaarwisseling

Anders dan andere jaren wilden we de jaarwisseling niet thuis doorbrengen en daarom viel na enig overleg en rijp beraad de keuze op Parijs. Met de TGV vanuit Luik op naar de lichtstad, waar je na iets meer dan twee uurtjes treinen midden in de stad staat. Het gereserveerde hotel opgezocht en via de altijd aanwezige metro ben je er zo. Eerst natuurlijk kaartjes gekocht en wat een pech, net met de kaartjes nog nat van het drukken in de hand bood ons een terugreizende toeriste haar ongebruikte kaartjes gratis aan. Die houden we dan reserve, of geven ze ook weer weg. Ondanks de regen even snuffelen aan de Arc de Triomph, waarna we in een lokaal restaurantje heerlijk en goed gegeten hebben. De hotelkamer was niet helemaal wat we bedoeld hadden, maar dat wordt de dag erna opgelost.
Op oudejaarsdag gaan we cultuur snuiven, eerst een heerlijke koffie bij Lafayette en een blik over Parijs vanaf het dakterras. Het Rodin museum is druk bezocht en dus netjes in de rij staan. Vlakbij is het musee militair met de tombe van Napoleon.
Ons avondeten is wederom verrukkelijk, maar het slaat wel een aardig gat in het budget. Laat in de avond gaan we weer naar de Arc, maar het wemelt er van politie en de sfeer is duidelijk gespannen. Door naar de Eiffeltoren waar nog meer spanning te voelen is en nog meer politie. We besluiten terug te gaan, ook al omdat op de champs elysee bijna alle winkeletages dichtgetimmerd waren. In het hotel zei men ons dat er rellen werden verwacht en net als andere jaren gegooid zou worden met champagneflessen. Dus vierden wij getweetjes nieuwjaar op de hotelkamer. Net zo gezellig.
Nieuwjaarsdag is veel gesloten maar Montmartre is bezoeken waard al moet je er over de koppen lopen net als in de Sacre Couer en de Notre Dame, waar het aanschuiven geblazen is. Kortom wij hebben weer een hele lading cultuur opgedaan. Morgen de rest en dan weer naar huis.

met de boot terug naar Vancouver

Zondag 15 sept
Het begin is somber, nauwelijks 12 gr en mistig, maar het lijkt tegen 11 uur op te trekken. We zijn al tegen 9 uur bij de boot, maar de boot van 9 uur is al vol en die van 10 uur vaart niet op zondag, dus wachten tot 11 uur. De tijd brengen we door in het cafe van de ferryline waar ik heerlijk gebruik kan maken van WIFI en dus nu zit te typen.
Aan de overkant zal wel meer gelegenheid zijn om het verhaaltje af te maken, vast wel op het vliegveld.
Dwars door de mist zijn we in Vancouver aan land gegaan en door een paar fikse onweersbuien heen bereikten we het vliegveld, waar we nu geduldig wachten op onze beurt.
Tot zover en tot ziens in Europa.
Nogmaals dank voor alle reacties.

Nu is het echt de laatste dag in Noord Amerika

Zondag 15 sept
Het begin is somber, nauwelijks 12 gr en mistig, maar het lijkt tegen 11 uur op te trekken. We zijn al tegen 9 uur bij de boot, maar de boot van 9 uur is al vol en die van 10 uur vaart niet op zondag, dus wachten tot 11 uur. De tijd brengen we door in het cafe van de ferryline waar ik heerlijk gebruik kan maken van WIFI en dus nu zit te typen.
Aan de overkant zal wel meer gelegenheid zijn om het verhaaltje af te maken, vast wel op het vliegveld.
Dwars door de mist zijn we in Vancouver aan land gegaan en door een paar fikse onweersbuien heen bereikten we het vliegveld, waar we nu geduldig wachten op onze beurt.
Tot zover en tot ziens in Europa.
Nogmaals dank voor alle reacties.

The day before...

Zaterdag 14 sept
Vandaag begint mistig met 15 gr en na de middag helder en 23 gr, na zonsondergang wordt het weer koud.
Dit is de laatste volle dag van onze vakantie, en dus moeten we richting huis gaan denken en doen. Eerst maar eens richting Sidney waar we voor de laatste nacht hotel geboekt hebben. Omdat het weer slecht is rijden we door haar Victoria waar we een beroemd kasteel bezoeken, het Craigdarroch Castle, eind 18de eeuw gebouwd door een schatrijke Schot die rijk is geworden met steenkool winning en spooraanleg. Hij heeft zelf niet van dit kasteel kunnen genieten want kort voor de oplevering is hij gestorven. De familie heeft het maar kort in bezit gehad, na de 1ste wereldoorlog werd het bij opbod verkocht en ook diende het als ziekenhuis voor soldaten. Nu is het schitterend opgeknapt met een weelde aan ornamenten. Daarna denken we de national art gallery te bezoeken en dat gebeurt ook, maar het valt ietsje tegen. We gaan door naar Sidney en maken nog een wandeling langs de pier en laten onze gedachten nog eens langs de afgelopen vier weken gaan. Een intensieve en heel indrukwekkende periode waarn we veel gezien en beleefd hebben. Het is nauwelijks allemaal onder woorden te brengen. De bagage met herinneringen hebben we deels op deze website kunnen leegschudden en we hopen dat jullie er iets van hebben meegekregen.
In ieder geval zijn we alle lezers onze dank verschuldigd dat ze zo geduldig met ons zijn meegereisd en vooral de reacties spoorden ons aan om telkens weer door te gaan met verhaaltjes te schrijven. Dank daarvoor. En wellicht komen we elkaar nog tegen en dan hebben we vast nog meer te vertellen.
Om de dag af te sluiten wordt het zwembroekje in het buitenbad nog even vakkundig natgemaakt, en vullen we onze maag bij McD.

The day after? - Verhalen - Reismee.nl

Donderdag 12 sept.
Soms moet je even iets verzinnen en dat deed ik dus nu. The day after is zomaar gekozen om aan te geven dat we weer een dag verder zijn.
27 gr, blue sky.
Het wordt krap om nog het hele eiland te zien en dus is er haast geboden om verder te reizen, immers naar het noordelijke puntje hebben we nog 400 km. Dat wordt een beetje veel. Wellicht een volgende keer?
Eerst maar eens boodschappen en nog een een museum meepikken in Sidney, waar we drie dagen met veel plezier verbleven. We gaan ook even bij de ferry langs om te zien dat gaat zondag, want dat is om de hoek. Geen probleem dus en reserveren voor zondagmorgen hoeft ook niet.
We rijden de enige highway naar het noorden en zien veel moois onderweg bij schitterend weer. Even liep er iets wat anders dan we gedacht hadden. Op zoek naar een park vol goud kwamen we een akelig smal weggetje met zoveel heuvels dat je maa moet gokken of er misschien een tegenligger aankomt. Geluk gehad dus, maar helaas je begrijpt het al, een goud. Op naar Duncan, een leuke en gezellige plaats met uiteraard een museum in het voormalige stationsgebouw. Treinen rijden er niet meer, maar de rails ligt er nog wel.
Na een voorvalletje met een agent en wat omstanders reizen we verder naar Nanaimo waar we twee nachtjes willen blijven, het is de tweede grootste stad van het eiland met een grote haven. Hotel aan de haven met zeezicht.

Bye bye USA

We zijn er weer. In goede orde zijn we maandagavond in ZAVENTEM geland en per trein naar huis gereden. Wel drie keer overstappen: in Leuven, Luik en Maastricht. Leuk was anders met al die bagage.

Maar voor een trip van 5 weken hadden we in verhouding echt niet veel bagage. Twee koffers en ieder een rugzak. Gewoon zuinig zijn met wat je meeneemt was ons devies en achteraf had het nog minder gekunt. In bijna ieder motel kun je voor een paar dollar de was even doen en drogen. Halverwege de reis hebben we een doos met overtollige bagage (uitgelezen boeken) al teruggestuurd en dat scheelde al een heleboel. Die doos stond netjes klaar bij thuiskomst. Zeker bij een rondreis zoals wij gemaakt hebben, is het kritisch wat je meeneemt want bijna elke avond heb je een ander hotel en moet je de koffers naar de kamer sjouwen. En wat je vergeten bent koop je gewoon terplaatse.

De laatste dag, zondag dus, ging ons vliegtuig pas om 20,45 uur weg dus de dag moest wel zinvol worden ingevuld. Dat hebben we gedaan: ons plan om het poppenmuseum in BELLEVUE te bezoeken viel even in het water: om 10 uur stonden we daar op de stoep, maar opening pas om 13.00 uur. Toen naar een ander museum in RENTON (allemaal vlakbij SEATTLE): op zondag gesloten. Vandaar naar een memorial voor veteranen en dat kon toch niet gesloten zijn? Inderdaad dat is open en zoals vaak erg indrukwekkend. Toen was het inmiddekls ruim 1 uur en op naar de poppen. Dat was de moeite waard. Een prive verzameling van over de hele wereld bijeengebracht. Zelfs een kompleet poppenziekhuis met operatiekamer, allemaal miniatuur. Helaas mochten er geen foto\'s gemaakt worden, maar stiekem een paar geschoten. Die zit ik wel op de site.

Toen werd het tijd om de huurauto terug te brengen en van te voren bezochten we nog een gedenkplaats (memorial) voor algemeen. Duidelijk werd hoe meer geld je hebt hoe sjieker je begraven kunt worden, kompleet met kapel met airco.

Op het vliegveld werden we aanvankelijk ver uit elkaar in het toestel naar London geplaatst, maar achteraf kwam het toch goed en kwamen we een klein klasse hoger dan economy te zitten met iets meer beenruimte en luxere stoelen. Zo tussen economy en business class in.

De vlucht duurde korter omdat ze de noordelijke route kozen via noord canada en groenland, maar dat maakte niks uit want in Londen moesten we daardoor langer wachten op de aansluiting naar Brussel. In Londen begon het circus van security weer helemaal van voren.

Toch even koffie drinken in Londen en dat kostte maar liefst $15. Ja daar gaan de vakantiecenten nou aan op.

Vanaf nu proberen we de bagage vol met herinneringen wat te ordenen en op een rijtje te zetten. Ook zal ik wat foto\'s bijplaatsen want vanaf thuis gaat dat iets sneller.

Iedereeen die met ons heeft meegeleefd hartelijk dank en ook voor de warme reacties bedankt.

Ben benieuwd wie het stokje van reisverhalen gaat overnemen.

Groetjes van Leinie en Gerard.

Onderweg in Oregon

Vandaag 22 nov is het hier thanksgiving day.
Eigenlijk hadden wij altijd een beetje het idee dat dit ongeveer vergelijkbaar zou kunnen zijn met onze Sinterklaas viering met pakjes en zo, maar niets is minder waar.
Voor de amerikaan een jaarlijks hoogtepunt met veel eten, vooral turkey, of Truthahn zoals de Duitsers zeggen, maar gewoon Nederlands is het dus kalkoen. Wij deden daar dus niet aan mee. Gewoon geen zin in. Gisteravond was er nogal veel overgebleven bij de Japanner en dat deden ze keurig in bakjes voor ons en dat hebben we lekker opgewarmd in de magnetron en reken maar dat we gesmuld hebben.
Maar wel hebben we overdag veel ondernomen in KEY WEST. Heerlijk slenteren in een geweldig klimaat langs de DUVAL street. Ook een pier pikken en natuurlijk de zee zien vanaf de pier.
Een adembenemende vlindertuin trok onze aandacht en dat lieten we niet voorbijgaan, net als een prachtige kerk even verderop. Het little White house zien we morgen wel.
De hotelkamer geeft uitzicht op de Atlantische oceaan, maar even verder zie je de golf van Mexico.
Het oude stationsgebouw is een belevenis met de historie van de eerste bruggen naar KEY WEST voor de spoorlijn die niet meer in gebruik is. Door het naderend thanksgiving zijn we al snel uitgekeken, want al vroeg gaat alles op slot.
Tegen zonsondergang gaan we naar de pier om een geweldige ondergang te zien. Helaas is ook weer door de feestdag een boottocht bij zonsondergang niet mogelijk, maar dat proberen we morgen wel weer, dus blijven nog een dag extra hier.
Het weerbericht: volop zon, lekker windje en overdag zeker 25gr en \'s nachts niet veel minder dan 19 gr. We houden het best uit in dit klimaat.

Op weg naar Vancouver

Vrijdag 31 augustus.
Gisteravond zijn we vertrokken en vandaag is een dag op zee. Dat is te merken, ondanks dat de zee kalm lijkt deint het behoorlijk heen en weer en je wordt net niet zeeziek van, maar prettig is andere koek. Totdat we de innerpassage invaren, dat is de zeestraat tussen vasteland van Canada en het Vancouver island, daar is het wat rustiger. Er moeten hier ook dolfijnen en walvissen te zien zijn en met een beetje geluk zagen we er enkele voor de boot uit zwemmen en spuiten. De hele dag onderhielden we ons met diverse mensen, heel leerzaam en we hebben zoals gebruikelijk de amerikaanse en vooral de nederlandse samenleving duchtig op de schop genomen en en passant de wereld nog even verbeterd.
We volgen al twee weken geen nieuws op radio, tv of krant en weten dus nauwelijks hoe het eraan toegaat.wel vangen we hier en daar flarden op dat men hier over het algemeen bezorgd is over een eventueel ingrijpen in het midden oosten.
Voorlopig proberen we even niet aan te denken en ons bezig te houden met dagelijkse vakantie beslommeringen. Zo kregen we de laatste dag om op de boot.
Je leert een heleboel leuke mensen kennen.
Morgenvroeg gaan we van boord en pikken we de huurauto op en gaan dan weer richting USA, waar precies dat zie je wel later weer, dat weten we zelf ook nog niet. We hebben nu een paar weken achter ons waar alles geregeld was en nu gaan we twee weken in waar nog niks geregeld is en eigenlijk vinden we dat best wel spannnender. Het leuke is dat je op een plek kunt blijven hangen als het bevalt of weer doorrijdt als je het wel gezien hebt. Er zit geen druk achter om een geboekt hotel of zo te halen.
Eigenlijk vreemd, dat we straks in Canada van boord gaan , door de Canadese douane en een paar uur later weer USA in rijden en opnieuw door de douane. Maar we zien wel.
Alaska was een belevenis die we zeker niet zouden willen missen, de overweldigende natuur en zeker de ongereptheid is indrukwekkend. Zover wij kunnen nagaan denkt men er hier ook zo over en zorg om de natuur is alom aanwezig. Opvallend is hoe donker het buiten kan zijn, dat kennen we in Europa nauwelijks nog.
Wordt vervolgd...en dank voor de leuke reacties, ga zo door.