Nu zijn we even op MALTA

Na de warme herfst in het kikkerlandje willen we er even tussenuit, en dat doen we naar MALTA.

Zondagmorgen met RYANAIR vanaf Eindhoven naar MALTA gevlogen. Bij aankomst drie uurtjes later een prima klimaat van om en nabij de 23 gr en stralende zon. Dat is nog eens een vrolijk welkom. De huurauto die we op Malta hebben gereserveerd staat klaar,met de nodige butsen en schrammen. Maar dat deert depret niet, het is allemnaal goed beschreven op het contractdus gaan we ervan uit dat dit geen problemen moet opleveren. Maar dan... in een spookrij auto (verkeerd stuur) moet je het hotel maar zien te vinden. Dat valt niet mee, die Maltesers rijden overal om je heen en de bewegwijzering rammalt aan alle kanten, terwijl de navigator geen zin heeft want die heeft geen Maltese software aan boord. Enfin om een lang verhaal maar kort te houden: met het nodige zweet aan het stuur staan we plots bij het hotel, geen parking, dus in een zijstraatje geparkeerd. Hotel in de plaats SLIEMA aan de boulevard, dat is prachtig. We flaneren wat op de boulevard om de sfeer wat te proeven en tegen de avond eten we gezellig op een terrasje (buiten) bij prima temperatuur. Wie doet je wat. Maar een fles wijn achter de kiezen zoeken we even de rust op en sluiten zo een mooie dag af met geweldig veel indrukken. Het meest nog het links rijden. Morgen zien we wel weer verder, eerst maar eens de hoofdstad LA VALETTA gaan verkennen.

Heelhuids in Nederland

Lieve mensen die met ons meegereisd zijn en onze verhalen hebben aangehoord.

Hartelijk dank voor jullie warme belangstelling en leuke hartverwarmende reacties.

We zijn dinsdag na een zeer vermoeiende vlucht geland op Schiphol en per trein meteen doorgereisd naar Sittard waar broer Jan op de IC ligt. Het gaat inderdaad niet goed met hem en daarom zijn we blij deze beslissing genomen te hebben.

Voor ons komt er wellicht nog een kans om het nog eens over te doen. Nu zijn we weer met de neus op de dagelijkse beslommeringen gedrukt en proberen en passant een jetlag van hier tot Tokyo te onderdrukken.

Bedankt en over tot de orde van de dag

Groetjes Leinie en Gerard

Jammer...

Na een alarmerend berichtje dat een van de broers van Gerarad erg hard achteruit gaat hebben we de alarmcentrale ingeschakeld en die heeft voor ons vanavond een terugvlucht geregeld naar Nederland.

Dus hiermee komt een abrupt einde aan ons verhaal.

Rondom KELSO WA

Het begint saai te worden, maar het wordt de zoveelste dag met schitterend weer, op een gegeven moment gaf de temometer 100 F aan, dat is wel effe 37 gr C. Zal wel in werkelijkheid wat minder zijn, maar toch: bloddy hot. Het weer meldde zojuist de hele week tussen 85 en 90 F en onbewolkt.

We hebben nog tot 21 sep om ervan te genieten dus. Zeker gaan we ook een strandje pikken nabij Long Beach aan de westkust. We houden jullie op de hoogte of we verzopen zijn of zo.

Vandaag een historisch treintochtje gepland met een stoomtrein, die werd gestookt met stookolie en stinken dat dat kreng deed. Het vertrekstation is CHEHALIS en het gaat tuf tuf naar CENTRALIA, ik schat zo ongeveer 10 mijl met een slakkegangetje deed ie er een half uur over en toen de loc weer aan de andere kant stond terug naar CHEHALIS (aan de I 5 bij afslag 70) Eigenlijk niet veel aan, maar je wilt wel eens wat. Het barste van de ouders met soms (hele) kleine kindjes van nog amper 3 maanden, dus dat geschreeuw ging hoog boven het fluiten van locomotief uit.

Vlakbij CHEHALIS was een groot veteranen museum en dat was wel weer interessant. We ontmoetten er veteranen uit de Korea oorlog en bespraken onder meer de toestand in de wereld. Die hadden we met zijn vieren dus zo opgelost: alle amerikaanse troepen terug naar USA en aande grenzen met Canada en Mexico stationeren. Dan alle amerikaanse fabrieken uit China terug naar USA en ziedaar de oplossing.

Terug naar het hotel (37 mijl) in LONGVIEW (KELSO), daar namen we een duik in het zwembad van het hotel. Zit niet van niks bij de prijs inbegrepen toch?

Goed en wel nat gemaakt, toch maar weer eruit. Zo brachten wij dus de zondag door.

Tot schrijfs en vooral bedankt voor deleuke reacties....

MOUNT St HELENS

zatedag 3 sep

Mount St Helens is in 1980 geexplodeerd en heeft een enorme verwoesting aangericht. Dat gaan we v andaag bekijken. Vanaf het bivak kregen we een adres waar ze beslist glutenvrije spullen hebben. Het is wel ongeveer 40 min rijden, maar met het weekeinde voor de deur nemen we maar geen risico. Inderdaad een geweldige keuze, waarna we op weg gaan naar St Helens. Heel indrukwekkend en de weggeslagen top ligt nog deels in de damp van nog steeds dampende vulkaanresten. Je kunt er ook niet vlkabij komen. De verwoestende werking is na 30 jaar nog duidelijk zichtbaar hoewel de natuur zich aardig aan het herstellen is.

Eerst doen we ELBE aan waar een stoomtrein rijdt, maar uitgerekend in eptember niet meer op de v rijdag.

Na St Helens zoeken we een hotel op en vinden Best Western in KELSO, prima hotel een hemelsbreed verschil met de nacht ervoor: kamer met kitchenette en twee queen beds en alle electronica kan weer opgeladen worden. Eten maken we zelf, in de magnetron.

Morgen zien we wel weer, want we zijn wat vermo eid na drie nachten slecht slapen.

MOUNTAIN tours

De afgelopen drie dagen was er gewoon gelukkig geen internet en daar hebben we even van genoten, het is immers vakantie!

Maar geen nood, ik heb wat notities voorbereid en die staan hieronder:

Woensdag 31 aug.
Overnacht hebben we even vlakbij Seattle/Tacoma in MONROE aan HWY 2, Best Western en vandaar gaan we naar MOUNT RAINIER national park, ons volgende doel. Vanuit het hotel even Leinies moeder gebeld dat alles goed gaat en Maria met haar verjaardag.
Een groot deel van deze trip gaat over de Interstate ( I 5) autosnelweg, in het begin 2x 6 rijbanen, dat is effe wennen. Wij gaan rustig in de meest linkse baan rijden, want die is alleen voor autobussen en autos met minstens 2 inzittenden. Niet dat het opschiet hoor, want de max snelheid ligt rond de 60 mijl, ongeveer 100 km. Het is in ieder geval rustig rijden en wennen dat ze je gewoon rechts inhalen kunnen. Iedereen blijft op zijn eigen rijstrook.
Als we de autosnelweg verlaten komen we een klein landelijk museum tegen aan de HWY 7, en dat doen we aan, erg leuk met uitleg door een aardige dame. Eigenlijk is dit bedoeld voor stadskinderen die eigenlijk geen idee meer hebben dat melk van een koe komt en niet uit een fabriek. Ze kunnen zelf een koe melken, eieren onder de kip uithalen, paardrijden enzo. Ook is er een oude schoolklas en woningen van de eerste pioniers die hier ooit begonnen zijn. Leerzaam.
Op weg naar Mount Rainier komen we in ELBE waar een stoomtrein naar het park gaat, maar alleen in het wekeinde. We zullen zien of we dat kunnen inpassen. Ergens zomaar langs de weg een postkantoor, ongelofelijk bij ons zijn die al allemaal weggesaneerd. We hebben de man van zijn laatste postzegels voor de EU verlost. Zo langzaam naderen we Mount Rainier, maar helaas ligt die in de wolken vandaag. Het wordt ook een stuk frisser, zo ongeveer 14 gr als we wat hoger op komen. Het park heft toegang en we rijden door want er is overnachtingsmogelijkheid in het park wordt ons bij de ingang gemeld. Bij de eerste plek beviel ons dat niet zo, dus doorrijden naar Paradise. Daar was alleen een hele kleine kamer met een smal bed en zonder WC of bad, maar voor de volgende nacht wel met WC en bad. Dus dat doen we maar. Alles in oud gebouw uit de twintiger jaren bij de ontwikkeling van het massatoerisme. Maar goed we hebben enigszins geslapen zo goed en kwaad als dat kon.
In dit hotel is geen WIFI, dus geen internetten, ook de mobiele doet het niet, maar wat dan nog, we zijn toch op vakantie..

Donderdag 1 sep.
Bij het afrekenen bleken ze zich wel effe bijna 100 $ te vergissen, nee hoor niet in ons voordeel, maar gelukkig werd dat weer rechtgezet. Je schrikt wel eventjes. We moeten uitchecken omdat we vanavond een andere (hopelijk betere) kamer krijgen. Eerst luisteren we aandachtig naar de uitleg van een park ranger over het onstaan van het park rn vooral wat we bijdragen aan de opwarming van de aarde en dus het smelten van de vele gletsjers hier in het park.
We gaan op tijd op stap om het echte werk te gaan doen: park verkennen. Het is weer schitterend weer en de berg is goed en helder in de zon. Wel even anders dan gister toen die in de wolken hing. Bijna bij elke bocht zien we weer wat bijzonders tot we aan het eind van middag moe en voldaan weer het hotel opzoeken waar weer betere kamer hopen te krijgen. Het enige verschil is de WC en bad die er nu bijzitten, maar ach en wee het raam weigert dienst en het is er bloedheet (geen airco). Maar gelukkig is er een klusjesman die het oude en versleten raam openschuift met een gaashorretje ertussen. Als het goed is vertellen de fotos de rest.
In het restaurant nuttigen we een zeer bescheiden, maar peperduur diner, en we laten ons verwennen met een wijntje voor het slapengaan.
De togewezen kamer is welliswaar een stuk duurder dan de eerste,maar iets breder bed wat de nachtrust ten goede komt.

Vrijdag 2 sep
Zoals iedere morgen maken we zelf ons ontbijtje en gaan op stap, nu het park weer uit, richting westen. Eerst nog een paar keer koffie getapt voor een geld. Onderweg pikken we de bezienswaardigheden die we op de heenweg gemist hebben of die door de stand van de zon beter tot zijn recht komen. Net uit het park even lekkere koffie bij een Koreaan,
Volgens de navigator is er een kortere weg naar St Helens, maar daar komen we op de koude kermis, eerst wordt het een grindweg en ineens staan we voor een hek. Prive terrein dus. Zeker 20 mijl terugrijden en dan via I 5 bij TOLEDO de HWY 505 op die gaat over in de 504 en in de buurt van Kid Valley komen we een resort tegen en besluiten te overnachten. Dat is nou het leuke van deze tour: je weet echt niet waar je de volgende dag terecht gaat komen. Het is wel spannend hoor: in de middle of nowwhere een heuse houten cabine, zonder electra, maar met propaan verlichting en verder een sanitaire ruimte voor 2 cabines, koelkast op gas en prima uitzicht over de wildernis. Heel spannend. Aan twee kanten een zitje buiten met geweldig uitzicht. 's Avonds is het hier al om 20.00 uur donker en 's morgens tegen 6 uur begint het licht te worden.
Eerst gaan we er eten en dat is in ieder geval stukken beter dan gister en nog goedkoper ook. Ondanks dat het afgelegen is (op de weg naar St Helens) staat er een helikopter voor rondvluchten klaar. Zo langzaam lopen alle cabines vol met gasten en zittyen wij lekker buiten te wachten tot het donker gaat worden. Ook vandaag weer heerlijk weer, begon vanmorgen met 7 gr, onbewolkt, maar al snel ging het naar de 25gr. Komende maandag is het labourday, een vrije dag hier en dus een lang weekeinde voor de inwoners. Kon je vandaag (vrijdag) al zien aan de vele campers en caravans onderweg. Daarna beginnen de scholen weer.

Een onrustige nacht, omdat we in een veel te klein bed moeten overnachten, maar ja alles went op den duur.

even rust in MONROE WA

Maandag hebben we even een dag rustig aan gedaan, na de vele indrukken die we opdeden in de bergen. Ook vanwege het mooie hotel in WINHTROP was aanleiding om een nacht extra te blijven. Na wat boodschappen in TWISP te hebben gedaan en een leuk museum vonden we het wel best voor de maandag en zaten heerlijk aan de waterkant van het hotel aan de rivier de rest van de dag. Wel in de schaduw, want heet is het nog steeds, tegen de 33 gr overdag.

Het stadje bekoorde ook met zijn leuke straatjes (niet meer dan drie hoor) en vooral oud wester stijl gebouwen, allemaal in hout opgetrokken.

In het hotel zaten ook een stel canadezen met Harleys onderweg; schitterend en om van te watertanden die motoren en 's morgens worden ze nog eens extra gepoetst voordat ze op weg gaan.

Nu de dinsdag dan, eigenlijk viel de CASADE loop voor ons een beetje tegen wat natuur en spectakel betreft, we hadden er meer van verwacht, ook gezien de juichende beschrijvingen in allerlei gidsen. Maar afgezien daarvan: we hebben veel gezien. Het landschap was eentonig en vaak heel dor en dus kilometers vreten geblazen om weernaar het volgende doel te komen. Vandaag ruim 250 mijl gereden en toen we in Monroe aankwamen en een Best Western hotel hadden gevonden waren we allang blij te benen te kunnen strekken.

Een echte amerikaanse hap ging er nog wel in bij BURGER KING en nu zit ik dan te schrijven, het is 20.00 uur avond en al zo goed als donker. Er kwam meer bewolking opzetten, maar nog steeds warm en droog.

Onderweg passeerden we een fruitstreek met appels en zo. Grote lekkere kersen gekocht, maar die brengen we niet mee hoor.

De tocht ging vandaag van Winthrop vis Twisp, Chelan, Wenatchee, Leavenworth naar MONROE.

Morgen willen we Mount Rainier aandoen.

geland in WINTHROP WA

zondag 28 aug

Vanaf CONCRETE volgen we vandaag de rivier (SKAGIT river) die dwars door het nationaal park NORTH CASCADES loopt en die drie stuwdammen met bijbehorende meren heeft voor de stroomopwekking van de stad SEATTLE. Stuwdammen zijn in de dertiger jaren als werkverschaffing gebouwd. Mooi ingepast in de natuurlijke omgeving. Alleen de hoospanningsdraden zijn de noodzakelijke verandering in de omgeving. We doen alle drie de stuwdammen aan de een mooier en imposanter dan de ander.

de eerste stuwdam is de GORGE dam met het gelijknamige Gorge meer, vervolgens stroomopwaarts de DIABLO dam met diablo stuwmeer en tot slot de ROSS dam, die ongeveer 150 mtr hoog is met stuwmeer .

Bij de laatste dam kunnen we niet zomaar komen, daarvoor moeten we ongeveer 3 mijl over een rotsachtig bergpaadje lopen met veel hoogteverschil. Nou dat hebben we geweten bij die temperatuur van rond de 28 gr. Heen geen probleem, dat ging bergaf, maar terug was een nachtmerrie (zie foto) en gelukkig vonden we een beekje om het waterflesje bij te vullen. Daarna was het zaak een onderkomen te vinden en dat werd in WINTHROP een klein stadje dat helemaal in de western stijl is opgebouwd. Ook het hotel ziet er zo uit. Ietsje luxer dan de afgelopen nacht en dat maakt deze trip ook zo spannend.

Geniet maar van de foto's en iedereeen die gereageerd heeft: bedankt.

Groetjes Leinie en Gerard