De onvermijdelijke terugreis naar huis

Donderdag 16 september 2021

Met een flinke hoeveelheid regen begint de dag, die meteen onze laatste zal zijn, want we gaan weer naar huis na een fijne week met veel indrukken. Vlakbij het station drinken we ons beetje verdriet nog even weg met een slappe cappuccino bij de lokale boulanger. De talenkennis is deze reis wel weer eens getriggerd, begint het met Duits, vervolgens Italiaans en Frans, om af te sluiten met Duits. Tussendoor wordt ook vaak Engels gebezigd. Ruim op tijd zijn we op het station van Montreux. Na een korte rit wordt het treintje wisselen in Lausanne. Snel gevonden de aansluiting naar Bern en ook daar wordt gewisseld, en dan naar Basel. Alles bij elkaar een trein reis van dik twee uur. Onderweg zouden we moeten kunnen genieten van het prachtige stukje Zwitserland, ware het niet dat de wereld om ons heen erg klein is geworden met laaghangende wolken en mist. In de buurt van Freiburg(CH) breekt de zon door. Inmiddels in de trein naar Basel gunnen we onszelf één broodje samen met wel ieder een koffie. Stipt op tijd komen we in Basel SBB aan. Het is zowaar schitterend weer in Basel waar we overstappen op de ICE naar Mönchengladbach, maar die trein vertrekt pas om 15:13. Geprobeerd om op een eerdere trein mee te gaan, maar helaas dat lukt niet omdat we een zogenaamde supersparpreis hebben die geen omboeking toelaat. In de eethoek van supermarkt Migros genieten we dan maar even. In de SBB shop willen we een originele Zwitserse stationsklok aanschaffen, maar dat heeft wat voeten in de aarde. Eerst willen ze ons een dubbel zo dure aansmeren met iPhone contact, maar dat is niet de bedoeling. Toen maar het showroom model, maar ik stond erop "Ausstellungs Rabatt" te krijgen en dat lukte. Iedereen blij. In de trein hadden we niet van die fijne plaatsen en zijn maar verhuisd naar een stiltecoupé voor ons tweeën. Vanaf Mannheim echter is het gedaan met de pret en zouden er passagiers bij komen in de stiltecoupé, tot aan Köln. Daar hadden we echter het volgende op gevonden; we gaan naar de restauratie en zitten daar een tijdje rustig met een kleine versnapering. Vlakbij de halte Siegburg gaan we even kijken en de coupé is weer helemaal voor ons tot aan Mönchengladbach. Op tijd in Mönchengladbach aangekomen en na een half uurtje wachten de trein naar Venlo. Met de rugzak zwaar gevuld met herinneringen komen we thuis aan, keurig afgezet door onze betrouwbare taxi. Met een beetje weemoed komt er een einde aan deze reis.
Misschien vraag je je af waarom ik dit allemaal opschrijf, eigenlijk heel simpel, het is ons geheugen steuntje voor later en om nog eens even na te genieten. Ook vragen wij onszelf wel eens af: waar waren we toen en toen ook al weer? Bovendien hebben mensen om ons heen te kennen gegeven onze reis belevenissen te willen volgen. Zo is er in al die jaren een aardig vacantie boek in woord en beeld ontstaan waar we zelf veel “na plezier” aan beleven. Echt niet alles wordt opgeschreven want dan blijft er niks meer over om te vertellen over al die reizen en uitstapjes.

Vandaag is de laatste dag in Montreux

Woensdag 15 september 2021

Het kon niet uitblijven, vanmorgen begint met regen, maar gelukkig is het tussendoor ook nog droog. Omdat de lokale horeca en entertainment flink heeft bijgedragen kunnen de gasten daarvan gedurende hun verblijf gratis gebruik maken van het lokale openbaar vervoer. Pal voor ons hotel stopt een trolleybus die langs het meer rijdt. Daaraan ligt ook ons eerste doel van vandaag, kasteel Chillon. Een stoere burcht half in het meer gebouwd, enkele eeuwen geleden, kennelijk ter verdediging tegen mogelijke aanvallen vanaf de overkant van het meer, want dat is Frankrijk. Uitgebreid bezichtigen wij de vrij toegankelijke vertrekken. De foto's vertellen de rest van het verhaal. Eigenlijk wilden we weer terug richting Montreux, maar we werden bij de bushalte aangesproken door een gids van het pas voor publiek opengestelde fort Chillon. Een voormalig militair verdedigingswerk, nog geheel intact en goed geconserveerd. De Zwitsers hadden kosten noch moeite gespaard om dit commandocentrum in stand te houden, ook bij een atoomoorlog. Niet herkenbaar aan de buitenkant, en dus perfect gecamoufleerd., geheel zelfvoorzienend. Terug met de bus stappen we halverwege uit om met de funiculaire naar boven te gaan naar het plaatsje Glion, en vandaar vandaan zou een tandradbaan ons weer terug kunnen brengen naar het station van Montreux. Boven aangekomen is het een saaie en dooie boel. Er staat wel een bord dat doet vermoeden dat er om de hoek een hotel met terras is, maar het hotel is verlaten en zelfs de balkons moeten gestut worden om ineenstorting te voorkomen. We lopen er omheen en krijgen de indruk dat het wel eens gekraakt zou kunnen zijn. Van een enkeling die misschien al wat teveel alcohol geconsumeerd kon hebben kregen we het aanbod om mee te drinken, hetgeen we gezien de tijdsdruk maar hebben overgeslagen. Op het stationnetje hadden we toch nog even tijd voor een kop koffie, geserveerd door een minder vriendelijke dame. Maar goed, de koffie was maar net op toen de trein aankwam en wij weer naar beneden naar het centraal station van Montreux. Na wat zoeken vonden we de informatie balie van de spoorwegen, SBB, om precies te weten hoe laat we moeten opstappen morgen. Nu blijkt dat we voor de rit naar Basel twee keer moeten overstappen en de rit duurt ruim anderhalf uur. In Basel stappen we over op de Duitse ICE die rechtstreeks doorrijdt tot Mönchengladbach. Dat geregeld hebbende veroorloven we ons op een terrasje ieder wat lekkers. De middag zit er nog lang niet op, dus pakken we de bus tot het andere eindpunt, bij Vevey om vandaar een andere funiculaire naar omhoog naar mont Pelerine te nemen. Best weer een mooie tocht en boven aangekomen zien we een mooie kapel. Dat trekt onze aandacht en de kapel is zelfs open. Jammer genoeg geen lucifers om een kaars aan te steken, maar geen nood wat schetst onze verbazing; het zijn elektrische kaarsjes die je na inworp van de bijdrage met een knopje kunt laten branden. Zeer innovatief en dat hoog in de bergen. Overigens een mooi kerkje met mooie ramen. Weer terug naar beneden en met de bus naar het hotel. Voor het avondeten kiezen we deze keer een echte Zwitserse specialiteit, kaasfondue. Het smaakte verrukkelijk.

Het is alweer de zesde dag

Dinsdag 14 september 2021

Vandaag zeggen we Locarno vaarwel en nemen de trein om via Italië weer terug te komen in het inmiddels vertrouwde Zwitserland, waar de gewenning aan de exorbitante prijzen vordert. Donderdag dompelen we weer in de ons vertrouwde euro. Dat wordt wennen. Ruim op tijd staat het shuttlebusje klaar voor het ritje naar het station van vertrek. Spannend hoe de chauffeur de weg weet door smalle en stijle straatjes van de oude stad. Nog effe tijd voor cappuccino. Mondkapjes plicht is echt een ding, om de haverklap ben je dat ding kwijt, maar bijna overal is er wel iemand die een doosje met kapjes klaar heeft. Het weer werkt in ieder geval mee, vandaag lijkt het wederom 25° of meer te gaan worden. De trein waarmee we vandaag reizen moet het hoogtepunt van deze reis worden, de Centovalli Express, oftewel de honderd valleien expres. Deze streek heeft erg veel last van droogte, er is te weinig regen gevallen. Rivieren en beekjes staan bijna droog. Deze trip was de moeite waard, maar het kan niet ontkend worden dat we er iets meer van hadden verwacht. Aangekomen in Domodossola maakten we ons van tevoren wat zorgen hoe het zou gaan met douane en CoronaCheck, daar was voor gewaarschuwd en met veel moeite was het gelukt om speciale formulieren in te vullen, maar niemand vroeg ergens naar en nadat een broodje was aangeschaft en informatie ingewonnen gingen we naar het juiste perron. Een Italiaanse HSL die als einddoel Frankfurt heeft, neemt ons mee naar Brig, een tripvan ongeveer 30min. Door veel tunnels. Op het perron raken we in gesprek met een oudere dame die veel gereisd heeft. In Brig de trein richting Genève, geen gereserveerde plaatsen, maar er is plek genoeg, de hele wagon is voor ons. Na een hele dag treinen hebben we dat wel gezien en blij dat we in Montreux zijn aangekomen rond vier uur. Het gereserveerde hotel was snel gevonden op loopafstand. En wat schetst onze verbazing, aan het meer en met balkon op de achtste etage. Blijkbaar heeft Zwitserland de Corona maatregelen verscherpt of aangepast, want nu wordt ook in dit hotel gevraagd of we kunnen aantonen dat we gevaccineerd zijn. Na wat wandelen langs het water besluiten we om voor het avondeten deze keer ieder een pizza te verorberen. Zoals gebruikelijk om deze tijd van het jaar is het vroeg donker en er valt zowaar wat regen, maar we zitten droog onder de luifel onder het genot van een glas wijn.

De vijfde dag in Zwitserland

Maandag 13 september 2021

Het begint met een stralende zon en recht tegenover onze hotelkamer komt de zon op aan de overzijde van het water. Het ontbijt is op tijdslot gepland en wij gaan om 09:00. Héérlijk buiten op het terras en dat is nog eens een gezellig en welkom van een mooie dag. Vlak bij het hotel blijkt de funiculaire en stopt op verzoek en na effe zoeken vinden we deze. Boven staat een kerk met klooster, gewijd aan de Madonna de Sasso (Madonna van de Rots). Omdat de funiculaire tjokvol zat moesten wij bij de machinist vóórin plaatsnemen, uiteraard frist class dus, en zonder bijbetaling. Boven aangekomen is als eerste een terrasje aan de beurt onder het genot van een overheerlijke capuchino. Mijn beetje Italiaans komt goed van pas. Waar we nu terecht zijn gekomen heet Orselina en vandaar gaat een grote gondelbaan naar Cardada op 1340 mtr hoogte. Nu we er toch zijn, nemen we die ook mee en genieten dubbel van het heerlijke uitzicht over het meer en de steden daaraan gelegen. Terug naar Orselina, waar een tafel wordt besproken voor het avondeten om 19:00 uur. Het is weer ouderwets zomerweer en dus wordt het fiesta waar we ook aan moeten geloven. Na onze fiesta via een ander steegje naar beneden, en genietende van het zomerse weer met een biertje (0,0%). Voor het avondeten is afgesproken bij het restaurant boven aan het einde van de funiculaire in Orselina. Daar genieten we op het terras van heerlijke Italiaanse gerechten met de nodige wijn. Gelaafd en voldaan bracht ons de funiculaire weer het hotel. Morgen reizen we weer verder, dan naar de laatste halteplaats in Zwitserland op deze reis, Montreux.

Alweer de vierde dag in Zwitserland

Zondag 12 september 2021

Afgelopen vrijdag is in Belfeld pal vóór onze huisdeur iemand niet goed geworden en ondanks reanimatie overleden. Het bleek iemand uit Steyl te zijn. Heftig uiteraard, wij kregen dat te horen via de buurt app. De straat bleef een tijdlang afgesloten voor forensisch onderzoek. Tragisch voor de betrokkene en de naaste familie.

Nu ons verhaal over de vierde dag.

Na een nachtje met nogal wat herrie in de straat toch op tijd bed uit. Vandaag reizen we met de Gotthard Panorama expres naar Locarno. Eerst met de boot vanuit Luzern naar Flüelen over het Vierwoudsteden meer, een tocht van iets meer dan twee uur. We blijven twee nachten in Locarno. Het weer werd steeds beter. Op advies van de informatie op het station van Luzern hebben een boot eerder genomen vanuit Luzern om zeker te zijn dat we de trein niet missen. Dus we hebben wat tijd in Flüelen en nemen daar een broodje en wachten geduldig op de trein, genietend van het uitstekende weer. Precies op tijd komt de trein en vinden onze plaatsen. Een adembenemende reis gaat langs bergen en dalen, over bruggen en viaducten en als special de Gotthard tunnel. Teveel om allemaal in één of twee regels weer te geven, foto's vertellen meer. We hebben deze enkele uren durende reis met volle teugen genoten. Midden in de Gotthard tunnel verminderde de trein tempo en konden we genieten van historisch beeldmateriaal geprojecteerd op de wanden van de tunnel. Aangekomen in Bellinzona moest worden overgestapt naar de lokale trein die als eindpunt Locarno had. Direct na het verlaten van de Gotthard tunnel komen we aan in het Italiaanse deel van Zwitserland. Aangekomen in Locarno was de enige verstandige beslissing om een taxi naar het hotel te nemen. Wat een schitterend hotel, verdeeld over meerdere gebouwen gesitueerd op verschillende hoogtes. Wij verblijven op het meest afgelegen gebouw op de bovenste verdieping met een zeldzaam mooi overzicht over de stad Locarno en het aangrenzende Lago Maggiore. Voor het avondeten lopen we naar beneden en dat gaat prima, maar na een heerlijke Italiaanse maaltijd (spaghetti), was het klimmen geblazen. We hebben een hoogteverschil gemeten van ongeveer 70 meter en dus puffend op de kamer aangekomen. Het temperatuur verschil met vanmorgen is wel flink, van ongeveer 15° bij vertrek naar 28° in Locarno.

Onze derde dag in Zwitserland

Zaterdag 11 september 2021

Vandaag een reisdag. Vroeg op want je weet maar nooit. Om 10:00 gaat de trein naar Luzern. Bij aankomst in het hotel eergisteren, kreeg ik de toegewezen gereserveerde plaatsen in de trein van vandaag. Precies op tijd vertrekt de trein en met schitterend weer gaan we deze uitdaging aan. In Zwitserland is nog bijna overal mondmasker verplicht en daar doen we dus maar braaf aan mee. Deze rit in de Voralpexpress duurt iets meer dan twee uur en gaat door mooi landschap afgewisseld met tunnels. De oortjes krijgen het soms te verduren, mondkapje, hoorapparaat en dan ook nog de nieuwe bril. Ga er maar aan staan en als je niet oppast krijg je er ook nog flaporen van, maar zeker rooie. Het is maar goed dat er niet ook nog een potlood bij moet.

In het station Arth-Goldau moesten we de trein uit, en overstappen op een andere trein richting Luzern. Waarom is onduidelijk, we konden de omroeper niet goed verstaan, maar er kwam al snel iemand die ons de weg wees. Simpel het perron oversteken. De verdere reis verliep gelukkig goed zoals je dat van Zwitsers zou mogen verwachten. Aangekomen in Luzern zoeken we via de navigator naar het hotel en dat is snel gevonden vlakbij het station. Na het inchecken en bagage achtergelaten op de kamer, terug naar het station. Het idee is om naar de Pilatus' top te gaan. Bij onze eerdere reis in Luzern is het er niet van gekomen dus nu zien we de kans schoon. We krijgen uitgebreid uitleg hoe we er kunnen komen, eerst met de trein naar Alpnachstad, vandaar de tandradbaan naar boven en die doet er ongeveer een halfuur over om boven te komen. Helaas is het boven op 2100 mtrmistig en dus geen vergezichten. Er zit niks anders op dan maar weer naar beneden, maar nu eerst met een grote gondel en bij Fräkmüntegg overstappen op een kleinere gondel voor vier personen waar wij met zijn tweeën in gaan tot beneden in Kriens. Vlakvoor we aankomen in Kriens barst een stortbui los, maar als we buiten komen houdt het net weer op. Daar moeten we stadsbus nummer 1 zien te vinden die ons terugbrengt naar Luzern HBf. We gaan hier even kijken aan de haven waar we morgenochtend de boot moeten pikken naar de andere kant van het meer, naar Fluelen om daar op de trein te stappen richting Lugano. Die boot doet er dik twee en een half uur over. Na deze uitspanning gunnen we onszelf een overheerlijke maaltijd bij McD. Op de terugweg naar het hotel zien we aan het einde van de straat een bekend gebouw en jawel hoor het is onderdeel van de Kapellen Brücke, wereldberoemd als herkenningsteken voor Luzern. Dus die nemen we. De laatste keer dat we die gezien hebben was hartje winter enkele jaren geleden rond de jaarwisseling en nu is de brug rondom versierd met kleurrijke bloemen. Het hotel is van een duidelijk andere klasse dan dat in Sankt Gallen, maar het is maar voor een nachtje. Later doen we nog een terrasje onder het genot van een glas wijn.

De tweede dag in Zwitserland

Vrijdag 10 september 2021

De dag begint met schitterend mooi weer, precies wat we nodig hebben. Als eerste gaan we het zogenaamde Klosterviertel bezoeken, dat ligt precies recht tegenover ons hotel. Maar natuurlijk was ons daarvoor het ontbijt gegund in het naastgelegen congrescentrum van hetzelfde hotel. Goed van energie voorzien op naar onze eerste stop van het Klosterviertel, de kathedraal, want het museum en Stiftbibliotheek gaan pas om 11 uur open. In de kathedraal worden we verrast met een kort orgelconcert. De pracht en praal zijn bijna onbeschrijfelijk en het onderhoud is ronduit geweldig. Na een cappuccino op een terrasje worden we keihard met de neus op de feiten gedrukt hoe duur hier alles wel niet is. We wisten wel zo'n beetje dat Zwitserland niet het goedkoopste land is, maar dat de prijzen zo geëxplodeerd zouden zijn dat verbaasde ons toch wel. Koffie kost doorgaans rond de 6 euro en voor een glas wijn moet je niet verbaasd staan dat dat meer dan 8 euro kost. Maar niet getreurd we zijn op vakantie.

Nu dan naar het beroemde Stifmuseum en bibliotheek. Je mag er alleen in met speciale sloffen over je schoenen om de kostbare houten vloer niet te beschadigen. Het is bijna onvoorstelbaar de collectie die hier bewaard wordt. En ook de schilderingen op de plafonds zijn uniek. Je kunt er rustig van genieten, daarvoor staan stoeltjes. Voor de lunch nemen we een tomatensoep op een terrasje. We hebben geboekt voor de rondleiding in een ander gedeelte van het complex maar die is om 15:00. We hebben nog even tijd en verkennen ondertussen de juiste weg naar het station vanwaar morgen onze trein vertrekt naar luzern. Om 15:00 is dan de rondleiding, maar de spreker doet zijn uiterste best in het lokale dialect zodra we er niet zoveel van hebben meegekregen. De getoonde video's hebben ons dan toch de nodige informatie verschaft. Vlakbij het hotel moet een kabelbaan zijn naar het hoger gelegen stadsdeel. Na wat vragen komen we er bij uit. Om een ticket te bemachtigen heb je weer veel geduld nodig. Uiteindelijk lukte het en schrik niet, voor één minuutje op en neer kostte dat 9,80. Ondertussen werd de regio met een beetje regen verrast, maar dat stelde niet zoveel voor.

Voor ons avondeten kozen we een aanbevolen restaurant. De goldene Leue, dat zoiets moet zijn als de gouden leeuw.

Voldaan en met de rugzak bomvol herinneringen en de maag goed gevuld, gingen naar het hotel terug om verder uit te zoeken hoe en wat ons morgen te doen staan.

Op weg naar Zwitserland

Donderdag 9 september 2021

Vandaag worden we geacht om op stap te gaan. Oké het is onze eigen keuze dat is waar. Rond 08:00 uur staat onze taxi klaar en Piet brengt ons keurig naar station Viersen. Tussen Venlo en Viersen rijden deze week geen treinen vandaar die opstap in Viersen. Eigenlijk zouden we de trein moeten nemen van 09:31 naar Duisburg, maar er gaat er een om 08:45 en die nemen we, ook al omdat station Viersen niet de prettigste plek is om lang te wachten. Ruim op tijd zijn we dan in Duisburg en zoals vaak toch wel toe aan een lekkere bak koffie. Zo'n beetje alle ellende komt daar effe bij elkaar. Eerst moeten ze bij Starbucks weten of we gevaccineerd zijn, de hele rugzak moet uitgepakt om dat gele boekje te vinden. De koffie is van redelijke kwaliteit, maar het tafeltje is onverwacht wiebelig en hup daar gaat een deel van de koffie over de kleding en de vloer. Oké dat overleefd hebbende spoeden we ons naar de juiste perron. We zien de ICE naar Basel op het andere spoor staan, maar daarvoor hebben we geen ticket dus rustig wachten op de EC waar we voor gereserveerd hebben en die blijkt door te gaan naar Zürich en dat is dan weer een meevaller, want daar moesten we toch al overstappen. Het zou een overstap schelen dus. We moeten het overleggen met de volgende conducteur.

Het weer is perfect. Maar daar merken we weinig van in deze airconditioning trein.

We zitten vlakbij het restauratie rijtuig en rond het middaguur nemen we een warme lunch wat voor de trein best wel smakelijk is, voor Leinie macaroni en zelf neem ík ravioli.

Onderweg stoppen we op enkele grote stations. Zo rond half drie is kennelijk de airco uitgevallen en werd het steeds benauwder in de trein, maar na een uurtje doet die het gelukkig weer. Op enkele druppeltjes na blijft het overwegend droog en bewolkt. Het landschap waar we doorheen rijden is een afwisseling van maïs en uitgebloeide zonnebloem velden. Effe voorbij Freiburg trok kennelijk iemand aan de noodrem en stopte de trein in the middle of nowhere. Na een minuut of tien gaat de reis weer verder.

Met extra vertraging vertrekt de trein uit Basel, maar vanwege die vertraging moet die een omweg maken naar Zürich. In Zürich stappen we over op de trein naar Sankt Gallen, waar we 19:00 uur aankomen. Alles bij elkaar dus net iets meer dan 10 uur in de trein gezeten. In Sankt Gallen aangekomen was het nog even zoeken naar het gereserveerde hotel, maar met een beetje vragen kwamen we er. Een heel mooi hotel in een prachtige omgeving. Moe maar voldaan vonden we de gereserveerde kamer die niks te wensen overliet. 'S avonds hebben we nog even door de stad gewandeld en hebben de dag afgesloten op een terrasje onder het genot van een heerlijk glas wijn.