Toch nog naar het concert

Zaterdag 15 juli

Tegen de avond doen we een ultieme poging om het concert van het Tabernacle koor bij te wonen, immers alles was uitverkocht werd ons eerder verteld, ook op de website.Bij het conferentie centrum werden we van het kastje naar de muur gestuurd, maar ineens kwam daar een mevrouw en die riep dat ze 4 tickets over had en die kregen wij dus zomaar. Wat een boffers! De twee overige tickets daar wij weer iemand anders blij mee kunnen maken.

De concertzaal is enorm groot (21.000 stoelen) en wij genoten van het geweldige koor met orkest en solist Alex Boye. De vele vrijwilligers maken het een geoliede machine bij het naar binnengaan en ook bij het naar buiten gaan. Rond 21:30 uur is het concert afgelopen en buiten wachtte ons een verrassing; was het binnen nog aangenaam (ca 22gr) buiten nog zeker 30gr! Onder het genot van een glaasje wijn sloten wij deze bijzondere avond af zittend op het terras van de pool en nagenietend van dit unieke geheel.

Ondertussen waren onze gedachten ook zeker bij de collega's van het RMK die een even uniek concert gaven op deze avond.

Naar Salt Lake City

Vrijdag 14 juli

De laatste 5 dagen van ons verblijf in de USA, hebben we gereserveerd in Salt Lake City. We denken dat daar genoeg te doen en te zien is voor die ons nog resterende tijd. Maar eerst nog gaan we naar Jerome. Daar liggen restanten van het kamp Minidoka een van de interneringskampen voor Japanners. Na de aanval op Pearl Harbour werden Japanners met hun hele familie in dit soort kampen ondergebracht. Daarbij moesten ze de landbouw mede ontwikkelen, met name de aardappelteelt. Volgens zeggen hebben ze het er niet slecht gehad alleen hadden ze geen vrijheid om naar huis te gaan. Er zijn meerdere van deze kampen geweest, in dit kamp met de naam Minidoka werden Japanners ondergebracht uit Alaska, Washington state en uit het westen van Oregon. Een trieste bladzijde uit de Amerikaanse geschiedenis tijdens de tweede wereldoorlog. Maar geenszins vergelijkbaar met de concentratiekampen van de Duitsers. Het bezoeken van dit soort plaatsen hoort bij het ontdekken van de cultuur van een land.

Vervolgens rijden we naar het zuiden en komen zo in de staat Utah, bekend van de mormonen. Omdat in die staat heel moeilijk alcoholhoudende drank te krijgen is en we wel van een glaasje wijn houden voordat we ons te ruste leggen, slaan we nog wat in voor de komende dagen in Idaho. De temp loopt inmiddels op tot bijna 40gr. In een visitors center een eindje vóór Salt Lake City ontmoeten we een service medewerker die redelijk goed Nederlands spreekt tot onze verbazing, hoewel hij Amerikaan is.

In Salt lake City aangekomen gaan we, nadat we hebben ingecheckt in het hotel, nog even de stad in naar het Temple square. De Temple zelf mag je als niet gelovige mormoon niet in. Overal is gelukkig airco. In het beroemde Tabernacle is niets gaande, we kunnen er gewoon naar binnen, maar de informatie die verstrekt wordt laat te wensen over. Er zou morgen een orgelconcert plaatsvinden en vanavond en morgenavond treedt het koor op in het conferentie centrum tegenover het Temple square. Kaartjes alleen via de website!

Terug op de hotelkamer geprobeerd kaartjes te bestellen, maar helaas alles uitverkocht. Vermoeidheid in combinatie met de hitte gaat voor ons oudjes onderhand wel zijn tol eisen, maar we gaan door tot aan het gaatje.

We sluiten de dag af met een simpel menu in een bekend hamburger restaurant en genieten nog even na op het terras bij de pool. Het verhaal maken we later nog wel.

Twin Falls

Oeps gisteravond kon ik niet betalen met de VISA card in het hotel! ??toen maar de reserve gepakt en dat ging wel, verder geen probleem dachten we. Vanmorgen sms bericht van VISA dat er fraude was gepleegd met die card in Arizona en Kansas! Of ik hen terug wilde bellen! Hoe of wat is niet duidelijk maar ergens is die card kennelijk gekopieerd. Hij is nu geblokkeerd maar Leinie heeft ook nog een VISA card. Toch wel geweldig dat ze dat zo in de gaten houden, er werd meteen gechecked of de tot dan toe gedane betalingen ook werkelijk klopten. Er is nog geen schade gelukkig ??.

Vanaf de hoge brug over de Snake River zagen we enkele waaghalzen een parachute sprong maken.

Na dit kleine voorval op naar Twin Falls en dat stelt zeker niet teleur. We komen ogen en oren tekort om de geweldige spelingen van de natuur te kunnen bevatten. Niagara is weliswaar misschien net iets groter maar deze watervallen zijn eigenlijk nog spectaculairder, voeg daarbij dat het qua toerisme weinig voorstelt en de vergelijking met Niagara gaat niet meer op. Hier loop je niet tussen mensen massa's. In het voorjaar als het water nog hoger staat, schijnt het nog mooier te zijn. Deze waterval heet dan ook Niagara van de West. In de plaats Twin Falls werd ons bij het visitors center nog een museum aangeraden, en hoewel we een summier kaartje hadden was het toch ingewikkeld om er te komen. Het is een onderdeel van de universiteit en gelegen op de campus.

In het planetarium werd de actualiteit weergegeven; 21 augustus is hier een complete zonsverduistering, die van west naar oost trekt. In verband met het weer denkt men dat die hier in Idaho het beste waarneembaar zal zijn. Ze verwachten meer dan een miljoen bezoekers, in een smalle strook van ca 12 km. Dat wordt kassa voor horeca en hotels, volgens zeggen is er bijna geen slaapplaats meer te vinden dan. De voorstelling in het planetarium was wat slaapverwekkend en eentonig, maar wel waar voor het geld. Ondertussen loopt de temp op naar 38gr (102F) en buiten blijven is nauwelijks nog een optie, we gaan van de ene airco ruimte via de goed gekoelde auto naar de andere airco ruimte, anders is het geen doen bijna. Er staat wel een stevig windje, maar die voelt aan als uit een hetelucht kanon komende. Voordeel is wel dat de luchtvochtigheid zeer laag is.

Dineren doen we vanavond bij Wendy en dan wisselen we meteen de bonnen in voor gratis cheeseburger bij frites en drankje en dat voor net iets meer dan 8$! Ergens moeten we op bezuinigen om rond te komen!

Op weg naar Burley

Woensdag 12 juli

Zoals gister gemeld gaan we vandaag tegen 10:00uur naar de lokale power plant in de Snake River (in Idaho Falls) voor een unieke privé rondleiding. Waar zul je dat meemaken dat twee wildvreemde buitenlanders overal worden rondgeleid en alles mogen zien tot de controlekamer en turbineruimte. Alleen foto's maken dat mag niet. Uitgebreid wordt uitgelegd hoe de waterstanden, de regenhoeveelheden (als die er al is!) stroomverbruik en wind wordt geregistreerd. Na ruim een uur staan we weer op straat met gevoel van: wat zijn de Amerikanen toch vriendelijk! Ook de bewoners profiteren mee: de kilowatt prijs is niet meer dan 5 dollarcent. en rondom deze centrale werden en worden parken en museum aangelegd.

Vanavond overnachten we in Burley. Eigenlijk wilden we bij Twin Falls overnachten, maar daar is alles volgeboekt. Burley is ongeveer een half uur rijden van Twin Falls. Deze Falls zou te vergelijken zijn met de Niagara Falls. Ze noemen deze Falls dan ook de Niagara van de West. Op you tube heb ik een voorproefje gezien en dat belooft wat. Maar eerst onderweg, en dan stoppen we in Pocatelli, maar anders dan de naam doet vermoeden stelt het weinig voor. Her en der zien we wel een autokerkhof, niet zo ongebruikelijk op het platteland. Het landschap waar we doorheen rijden is eigenlijk saai vlakland met hoofdzakelijk landbouw en soms wat veeteelt. Denk aan de aardappel cultuur hier. Overal zie ik uitgebreide irrigatie systemen om de boel te laten groeien en bloeien. Kortom een echte boeren streek. Verderop zien we American Falls en daar willen we meer van weten. Maar veel meer dan een groot stuwmeer is het niet. Kennelijk heet het dorp zo. Dus maar verder naar Burley. Verder de dag doen we het rustig aan gezien de temp van rond de 35gr. Lekker buiten en vooral in de schaduw is het goed toeven voor de rest van de dag.

Een dag verkenning in Idaho Falls

Dinsdag 11 juli

Het lijkt wel een vastgelopen grammofoon plaat dat weer hier: heet en zon. Wij zijn er gelukkig mee en af en toe een wolkje voor die zon kan ook geen kwaad. Eerst zoeken naar het visitors center, maar dat blijkt net verhuisd te zijn naar de overkant van de rivier. We krijgen goede uitleg en gaan daarna eerst eens uitgebreid de waterval bekijken die midden in de stad ligt. Enkele jaren geleden is die een beetje ingedamd en er is meteen een waterkracht centrale bijgebouwd. Ons boekje meldt dat er van de waterval weinig meer over is, maar dat kunnen we nu tegenspreken. Vervolgens het Idaho Falls museum bezocht, een uitgebreide collectie van de Nasa staat er en we hebben een flits mogen zien van onze eigen Andre Kuipers. Daarnaast veel aandacht voor de historie uiteraard. Eigenlijk wilden we ook naar het nabij gelegen Laboratory waar ooit de eerste kerncentrale werd ontwikkeld in de 50er jaren, maar dat is niet mogelijk. Iets heel anders hebben we toen als doel gekozen: het patato museum in Blackfoot op enkele kilometers van Idaho Falls. Ze zijn er hier nogal trots op dat de boeren van Idaho de grootste aardappel producenten van USA zijn, een leuk stukje historie. Echt iets voor onze eigenPetatte Wiel uit Venlo!

Terug naar Idaho Falls waar we het museum of art aandoen, maar dat is gesloten wegens verbouwing. Daarnaast ligt de waterkracht centrale en wij naar binnen. Helaas was er niemand beschikbaar voor een rondleiding, maar morgen om 10:00 uur is er speciaal voor ons iemand opgeroepen voor een privé rondleiding.

Na Utah herbergt Idaho de grootste gemeenschap Mormonen en dat zie je ook duidelijk hier aan het grote aantal kerken of zoals dat zelf liever tempels noemen. Vlakbij het hotel staat zo'n tempel en aangemoedigd door een bord met opschrift visitors welcom gaan we een kijkje nemen. We krijgen uitgebreid uitleg zelfs in het Nederlands met de nodige bijbel teksten gelardeerd. Omdat we zelf geen Mormoon zijn mogen we niet in de tempel komen. Verbaasd zijn we over de tuinen rond het gebouw en het onderhoud daaraan. De komende dagen zullen we nog meer hiervan zien in Salt Lake City.

Na het doen van enkele noodzakelijke inkopen zoeken we ons onderkomen op. Vanavond gaan we nog even naar de rivier en de watervallen.

Er zijn veel meer foto's gemaakt dan wat je hier op deze site ziet, als je belangstelling voor hebt laat dat even weten dan stuur ik een link daar naar toe.

Verder onderweg naar Idaho Falls

Maandag 10 juli

In het Yellowstone park zien we toch wel een aantal wilde beesten zoals Bisons, herten en reeën en kleine eekhoorns, maar de echte verrassing om een beer te zien is ons deze keer niet gegund. We kunnen natuurlijk allerlei beelden van internet af halen, maar daar is geen kunst aan. 8 jaar geleden waren we wel zo gelukkig om beren te zien, dus we kunnen die foto's wel weer tevoorschijn halen. Geen beren op de weg dus vandaag. We vervolgen onze reis richting Norris, maar omdat de westelijke weg is afgesloten vandaag moeten we omrijden via Tower Roosevelt en Canyon Village om in Norris te komen, daar nemen we de lunch en vervolgen naar Madison om dan de westelijke uitgang te nemen naar West Yellowstone. Deze hele weg gaat op een slakke gangetje want iedereen, en wij ook, willen alles zien en overal stoppen voor foto momenten.

We rijden door naar Idaho Falls in de staat Idaho waar we twee nachten zullen blijven. Vandaag zijn we dus in drie staten geweest, Montana, Wyoming en Idaho.

Verkennen van het Yellowstone National park

Zondag 9 juli

Het is tijd om Yellowstone nader te ontdekken. 8 jaar geleden zijn we er ook al geweest en we hebben gisteravond even naar de foto's van die trip kunnen kijken dankzij een goede wifi verbinding. Ook het hotel waar we nu verblijven daar hebben we oude foto's van gevonden. Eigenlijk niks veranderd behalve een flat screen TV op de kamer in plaats van een TV met een toeter, en een veel hogere prijs, deze keer wel inclusief ontbijt. Maar de service is even slecht als voorheen. Het is vol toeristen seizoen dus de kassa rinkelt toch wel.

Veel van het park komt ons bekend voor, maar ook bekende plekken zijn duidelijk anders door veranderde weersinvloeden bijvoorbeeld. Er valt vandaag toch wel wat meer regen, maar de temp blijft onveranderd hoog. Er wordt flink aan het wegennet gewerkt en op veel plaatsen is daarvoor de asphaltlaag weggehaald, dan moet je op gravel rijden. Om een stofwolk te voorkomen reed er vlak voor ons een waterwagen die de zaak nat moest houden. Het gevolg is dat onze auto eruit ziet alsof we door de Sahara hebben gecrost.

Het is maar goed dat dit geen geur of reuk kan overbrengen want de stank is af en toe niet te harden; van zwavel naar rotte eieren!

Yellowstone Park Gardiner

Zaterdag 8 juli

Nadat we de afgelopen nacht wat onwennig en onrustig hebben geslapen gaan we weer op tijd op weg om later ons hotel in Gardiner te bereiken. Dat betekent dat we in deze twee dagen Wyoming dwars doorgestoken hebben van Zuidoost naar noordwest. Gardiner ligt net in Montana. Op weg daar naar toe komen we niet veel bijzonders tegen anders dan gisteren. Voor de lunch stoppen we in Cody, de stad genoemd naar Buffalo Bill. Hij heet eigenlijk William Cody, dus de stad is naar hem genoemd. Onderweg van Cody naar Gardiner komen we al een klein stukje door het Yellowstone park, waar we de noordoost ingang nemen. In het park staan we enkele keren stil bij interessante punten, zoals een plek waar we een nest zien met een grote adelaar en twee jongen. Een stukje hogerop zit de vader van het gezinnetje in een kale boom. Een aardige Amerikaan laat mij een foto van het nest maken door zijn verrekijker. We hebben nog geen beren op de weg gezien maar wel hele kuddes Bisons.

Ons hotel ligt aan de Yellowstone River en die maakt nogal wat herrie, vast goed om vannacht in diepe slaap te komen. We hebben gegeten in het restaurant waar we de vorige keer slechte ervaringen bij hadden, we hoopten dat de boel inmiddels verbeterd zou zijn, maar het is eerder nog slechter geworden en veel duurder ook nog. Wat ons zeer verbaasde was dat er op de bon in het Nederlands geschreven stond: "16 - 20% tip is gebruikelijk"!